لباس محلی طارم، ترکیبی از رنگ و اصالت - مجله سرگرمی

میراث آریا: بافت انواع البسه و انواع جوراب ها و شال های پشمی از صنایع دستی این منطقه هستند که بیش تر به وسیله زنان و دختران بافته می شوند.

شهرستان طارم در شمال شرقی استان زنجان، در همسایگی گیلان قرار گرفته است. طارم دره ای صاف و پهن و نسبتاً گود است که در بخش طارم حوضه آبریز قزل اوزن قرارگرفته است و به حوضچه منجیل و دریاچه سد سفیدرود منتهی می گردد. این دره بین دو رشته کوه طارم در زنجان شمالی و دامنه های جنوب شرقی رشته کوه طالش واقع شده است.

ازآنجایی که ارزش ها، سنن، عقاید، آداب ورسوم و حتی باورهای یک جامعه بر فرهنگ مردم تأثیرگذار است؛ طبعاً پوشاک هم با توجه به رسوم مختلف و تفاوت هایی که میان اقوام مختلف وجود دارد، جزئی از فرهنگ هر جامعه به تعداد می رود و همیشه بخشی از فرهنگ جوامع مختلف با گوناگونی پوشاک متجلی می گردد.

به طورکلی عواملی مثل جنسیت، شرایط جغرافیایی، سن، موقعیت اجتماعی، شرایط تاریخی و اعتقادات و آداب ورسوم، در فرم پوشاک تأثیرگذار بوده است. رنگارنگی لباس های محلی و قومی ظرفیت بسیار خوبی برای اجماع داخلی و بستری برای نشاط و همدلی است. رنگارنگی لباس های محلی و قومی ظرفیت بسیار خوبی برای اجماع داخلی و بستری برای نشاط و همدلی است.

پوشش محلی و سنتی زنان و مردان شهرستان طارم بسیار جالب و قابل توجه است. لباس های سنتی زنان طارمی جلوه و زیبایی خاصی دارد که چشم هر بیننده ای را خیره می سازد.

پوشاک زنان طارم در رنگ های شاد و زیبای طبیعت به طور کامل پوشیده و مجذوب کننده است. لباس مردم طارم، به ویژه لباس زنان، از طرح های اصیل ایرانی الهام گرفته و محدود به یکرنگ خاص نیست و پوشش محلی زنان هم از چندین تکه لباس و تزیینات متفاوت چون انگشتر، النگو و… تشکیل شده که بسته به قدرت مالی افراد، زینت های مختلفی هم با این لباس ها استفاده می شوند. بعضی از این لباس ها عبارت اند از:

چنه آلتی (زیر چانه): ابزاری است که از سکه های قلاب دار به هم پیوسته و یا منجوق های رنگارنگ تشکیل شده و جهت حفاظت استفاده می گردد و نوعی زینت هم به تعداد می آید.

یاشماق: نوعی روسری که برای پوشش دهان، چانه و گردن استفاده می گردد. نوعی پوشش که شامل پارچه ای مخصوص برای محافظت از موی سر است و یاشماق از ریشه یاشاماق به اسم زندگی کردن، به اسم یک بخش از لباس سنتی است.

جلیزقا: پوشش مخصوص بالاتنه است که بدون آستین بوده و نوع آستین داران یل نام دارد.

کوینک: پوششی که اندکی بلندتر از جلیزقا بوده و زیر آن استفاده می گردد. این پوشش از طرح ها و رنگ های گرم انتخاب می گردد.

تومان: پوششی که به دو نوع بلند و کوتاه تقسیم می گردد. نوع بلند آن شلیته و نوع کوتاه آن قصاتومان (شلوار کوتاه) نام دارد. معمولاً شلیته به وسیله افراد مسن و قصاتومان به وسیله جوانان مورداستفاده قرار می گیرد.

شلوار: این پوشش از پارچه ضخیم و تیره رنگ انتخاب می گردد.

نیم ساق: نوعی جوراب شلواری است که در میهمانی ها و مسافرت ها استفاده می گردد.

جوراب: پاپوشی از جنس پشم گوسفند است و در نقش های مختلف به وسیله خود زنان روستایی بافته می گردد. تزئینات زنانه عبارت اند از انگشتر، النگو و بویماق که از سکه های پول قلابدار از تار منجوق آویزان شده و از چند ردیف تشکیل شده است.

هم زمان با رشد صنعتی و توسعه شهرنشینی به خصوص در شهر آب بر پوشش های یادشده تغییریافته و حتی بعضی از آن ها به فراموشی سپرده شده اند. در حال حاضر در روستاهای عظیم تر شهرستان طارم هم، پوشش غالب زنان و مردان را همان پوشش معمولی رایج در کل کشور تشکیل می دهد و برای تماشا پوشش های محلی بایستی به روستاهای کوچک که نفوذ صنعتی کم تر بوده مراجعه نمود.

به هر حال لباس سنتی در زمره بازرترین نماد فرهنگی استان و کشورمان است که باید به هر صورتی که ممکن است آن ها را حفظ کرد.

banima.ir: قدرت گرفته از سیستم مدیریت محتوای بانیما

batask.ir: مترجم آنلاین، دارالترجمه آنلاین