علیشیری: مدیریت پیک نیکی دولت علت عدم جذب سرمایه گذاری خارجی ، بازی بی برنامه اقتصاد ادامه دارد! - مجله سرگرمی

گروه مالی خبرنگاران، دولت تدبیر و امید از همان ابتدای روی کار آمدن ادعا داشت توجه ویژه ای به جذب سرمایه گذاری خارجی با توجه به نقش آن در سرعت بخشی به فرایند توسعه و رشد مالی دارد. قرار بود سرمایه گذاری مستقیم خارجی چونان مرهمی بر زخم های اقتصاد کشور بنشیند و کمی تا قسمتی حال اقتصاد را خوب کند، با اینکه 65 میلیارد دلار سرمایه گذاری خارجی در کشور هدف گذاری شده بود و جذب سرمایه گذاری خارجی یکی از بند های مهم سیاست اقتصاد مقاومتی به شمار می رود، اما دولت در اجرای این بند و جذب هر چه بیشتر سرمایه گذاری خارجی پیروز نبود. اما چرا دولت علی رغم ادعای جهانگیر بودن خود (ارتباط با جهان) نتوانست درحد جذب سرمایه گذاری خارجی پیروز باشد را در مصاحبه با بهروز علیشیری؛ رئیس اسبق سازمان سرمایه گذاری خارجی در میان گذاشتیم تا پفراینده دلایل کاهش جذب سرمایه گذاری خارجی در کشور را با یک متخصص امر دنبال کرده باشیم.

پس از گزارش انکتاد و اعلام کاهش سرمایه گذاری خارجی در ایران رسانه ها و کارشناسان به انحاء مختلف تبعات کاهش سرمایه گذاری خارجی در ایران را مورد بررسی قرار دادند. ایا این کاهش یک شکست سیاستی بوده است و یا ضعف در برنامه ریزی و اجرا موجب ان شده است؟

فرایند رشد جذب سرمایه گذاری خارجی ایران بر پایه این امار کاهشی بوده است. اما این کاهش حاوی هیچ پیامی نمی تواند باشد. نه این کاهش شکست است و نه آمار های قبلی پیشرفت. مگر برای سرمایه گذاری خارجی سقف مشخصی مشخص شده است؟ در حوزه صنعت چه برنامه ای داریم؟ متاسفانه در حوزه تجارت خارجی هیچ بخشی دارای برنامه راهبردی و کمی کوتاه مدت و میان مدت نیست و نمی دانند براساس کدام برنامه توسعه ای باید حرکت کنند، وزرا هدف مشخص شده برای انجام فعالیت های لازم حوزه کاری خود را ندارند لذا در حوزه مسکن، صنعت، سرمایه گذاری داخلی، سرمایه گذاری خارجی، آب، برق، راه، حمل و نقل عمومی و تجارت خارجی همه در حال تلاش هستند، ولی جهت و اهداف ان ها تعریف نشده است. در این صورت شما نه برنده دارید و نه بازنده. این یک مدیریت پیک نیکی است. در این شرایط مقصد مهم نیست شما باید لذت ببرید و وقت بگذرانید. تلاش کنید تا خاطره خوشی داشته باشید. در این مدیریت دستاورد مهم نیست بلکه نوع دورهمی مهم است. این رفتار شبیه این ضرب المثل توسعه ایی است که می گوید اگر نمی دانید مقصدتان کجاست و کجا می خواهید بروید مهم نیست که چطور می خواهید بروید! حالا باید به این پرسش پاسخ دهیم که مگر در بقیه عرصه های مالی قوی بوده ایم که کاهش سرمایه گذاری خارجی و ضعف این بخش ما را نگران کرده است؟ بعد از گذشت نزدیک به 10 سال از ابلاغ سیاست های اقتصاد مقاومتی چه فعالیت هایی براساس این سند راهبردی مالی اجرا شده است؟ بنابراین مادامی که بسیاری از بخش های اصلی اقتصاد ایران مشخص تکلیف نشده چطور می توانیم نقش سرمایه گذاری خارجی به عنوان یک نقش تکمیل کننده برای سایر صنایع باشیم؟ در حالی که هنوز هیچ نقش و طرح و برنامه ای برای اقتصاد نداریم یا دنبال نکرده ایم.

بیشتر بخوانید:

چرا فرصت جذب سرمایه گذاری خارجی از دست رفت؟ / بهره برداری نظام سلطه از ضعف اقتصاد کشور

حریری: رشد مالی در سایه بی ثباتی محقق نمی شود

وقتی سود سرمایه گذاری در صنعت غذایی معادل درآمد نفتی کشور است!

کجای اقتصاد ایران از نظر شما مشکل دارد؟

مشکل اقتصاد ایران این است که هیچ کس به وظایف خود آگاه و آشنا نیست، یعنی وظیفه کمی سنجش پذیر و نظارت پذیر وجود ندارد و حرکت اقتصاد از هیچ برنامه خاصی تبعیت نمی کند. در این صورت، چون هیچ رکورد ورودی وجود ندارد و ظرف بازی معلوم نیست، لذا مهم هم نیست که کی کجاست و چه می کند و یا ظرفیت فنی داشته است یا نه؟ شما در مدیریت پیک نیکی با هرج و مرج عقلانیت روبرو هستید. یعنی محاسبه عقلانی تحولات و رصد ان ها موجودیت ندارد.

اهمیت سرمایه گذاری خارجی چیست؟ چه ضرورتی دارد؟

قطعا سرمایه گذاری خارجی برای کشور مهم است وقتی شما از سرمایه گذاری مستقیم خارجی صحبت می کنید به شرایط تامین مالی بدون ریسک اشاره می کنید و از سرمایه گذاری صحبت می کنید که در آن انتقال تکنولوژی صورت می گیرد که با ورود آن به کشورعلاوه بر افزایش توان نهادی بنگاه ها و بروز محیط رقابتی، اشتغال هم افزایش می یابد. سرمایه گذاری خارجی هیچ فشار مالی روی سبد بدهی دولت ایجاد نمی کند و همه ریسک های تجاری سرمایه گذاری بر عهده سرمایه گذار خارجی است، بنابراین بهترین شیوه جذب سرمایه گذاری سرمایه گذاری مستقیم خارجی است. اما این بهترین شیوه، بهترین عمل و برنامه را می طلبد چرا که شما نمی توانید به دنبال بهترین ها باشید، اما با ابزار های حداقلی به لحاظ ظرفیت سازمانی و مدیریتی عمل کنید و فاقد هر گونه برنامه ای در این حوزه باشید و بعد انتظار پیروزیت داشته باشید.

آیا فشار های بین المللی و تحریم ها در این نزول جذب سرمایه گذاری خارجی کشور موثر بوده است؟

ارزیابی دقیقی نمی توان کرد. چون بسیاری مشق های نانوشته در این مورد وجود دارد که شاید اگر نوشته می شد، جایگاه تحریم معلوم می شد و کم اثرتر. من قبل از انکه به بیرون توجه کنم متوجه داخل هستم. طرح فشار های تحریمی فرار از ایفای مسیولیت های قطعی است. سیاست گذاری حوزه صنعتی، برنامه های توسعه، تفکیک وظایف کارکردی دستگاه ها، انتخاب برجسته ترین مدیران، پاسخگویی به مردم و ناظران می توانست طومار تحریم ها را بپیچد. اما امروز تحریم، گربه سیاه ما شده است و برخی تحریم ها را عامل کاهش سرمایه گذاری خارجی در ایران می دانند در حالی که بنده اعتقادی به این موضوع ندارم که تحریم ها روی سرمایه گذاری تاثیر خاصی گذاشته است. ما در دهه قبل که تحریم همه جانبه امریکا و اروپا و سازمان ملل بودیم، شکوفاترین اقدامات را در این حوزه انجام دادیم. مثلا در حوزه تبلیغات و بازاریابی در قریب 30 کشور جهان در اروپا و اسیا و افریقا خصوص موضوع سرمایه گذاری خارجی همایش معرفی فرصت های سرمایه گذاری را برگزار کردیم. بخش خصوصی ایران فعال اصلی در ماجرا بود. بخش خصوصی توجه دولت را جدی گرفته بود. ده ها همایش تشویقی و ارتقای سرمایه گذاری برگزار کردیم و حجم ورودی سرمایه گذاری ایرانیان خارج از کشور از 9 میلیون دلار به 700 میلیون دلار افزایش یافت و رقم ورودی سرمایه گذاری خارجی مستقیم از 900 میلیون دلار به بالای 5 میلیارد دلار رسید. در هر هفته کشور شاهد یک رویداد قابل ذکر در این عرصه بود. سرمایه گذاری خارجی از پشت پستو خارج شده بود و تبدیل به موضوع اصلی اقتصاد ایران شده بود. یادم هست خبرنگاران اسپانیایی و پرتغالی در اروپا از من می پرسیدند که شما اینجا چه می کنید، مگر شما تحریم نیستید. سفیر کشورمان که همراه من در همایش بود می خندید که آن ها از یورش و بیش فعالی ما چطور تعجب کرده اند. ما امروز با پرچم نیمه افراشته نمی توانیم به بازار های بین المللی سرک بکشیم چرا که قاعده بازی خودش را می خواهد.

الان که این پرچم نیمه افراشته است و موجب سقوط نرخ جذب سرمایه گذاری خارجی شده و این اقدامات همایش ها و معرفی فرصت های سرمایه گذاری خارجی اصلا برگزار نشده است، پس سازمان سرمایه گذاری کم کار و کم اثر بوده است؟

عرض کردم در این شرایط که ظرف و قاعده بازی روشن نیست کم کاری و پرکاری معنی ندارد. نه به ان پرکاری امتیازی دادند و نه این کم تحرکی مستوجب عقوبتی است. مگر وزارت اقتصاد قرار بوده چه بکند که انجام نداده است؟ در کجا نوشته شده که چه باید انجام دهد که انجام نداده؟ سازمان سرمایه گذاری چقدر منابع باید جذب می کرد که نکرده؟ الان شما شاهد هستید مجلس یازدهم مثل قبل یکی یکی وزرای مالی را می خواهد به مجلس و سوال می کند که چه کرده اند و چه نکرده اند. ته کار معلوم نمی شود که چه شد! وزیر خوب کار کرده، قوی کار کرده یا نه؟ این نشست و برخواست ها تکرار همان بازی عدم النفع همیشگی است. چون شما پارامتر های سنجش را مشخص نکرده اید. آمار ها و عملکرد ها را ارزیابی و راستی ازمایی نکرده اید. در این صورت اگر تضاد منافعی در این مدیریت پیک نیکی رخ ندهد، همه پیروز هستند.

0nlysms.ir: تنها پیامک | مجله موفقیت، پزشکی، خانواده، تکنولوژی، گردشگری، استارتاپ

banoirane.ir: بانوی ایران | مجله خبری و ورزشی بانوان، مجله خانواده

منبع: خبرگزاری دانشجو