شلخته پوشی مد نیست - مجله سرگرمی

یک سال پر از عجایب و اضطراب و مرگ ومیر و دوری و تنهایی و... را پشت سرگذاشته ایم و امیدمان به اولین سال از قرن جدید است که شاید گشایشی گردد و این همه غم برود. به همه اینها اضافه کنید فاز مثبت اندیشی را که خیلی داغ است و نان آدم های تیز را حسابی سکه نموده است.

همان هایی که این روزها از فضای شبکه های اجتماعی استفاده نموده و برای فروش لباس ها و شلوار و شال و... رنگ های فصل بهار را معرفی می نمایند که در آن می توان هم قرمز و زرد و آبی دید هم طوسی.

با این شعار که لباس هایی با رنگ گرم و شاد بپوشید تا خوبی ها و ثروت و... را جذب کنید. این وسط رنگ طوسی هم در نظر گرفته شده حتما برای آنها که سال کهنه و نو برایشان فرقی ندارد و همچنان تصمیم دارند فاز اندوه و بی تفاوتی و به اصطلاح دپ را حفظ نمایند.

این را هم بگوییم که جشنواره مد و لباس هم قرار است روزهای آینده برگزار گردد، البته اگر محدودیت های کرونایی و اما و اگرهایش اجازه دهد. حالا که بازار مد و لباس گرم است با فاطمه بهرامی، استاد دانشگاه و یکی از داوران جشنواره مد و لباس سال جاری هم صحبت شدم تا کمی درباره چی بپوشم و چی نپوشم ها صحبت کنیم آن هم در سالی که شرایط مالی خوب نیست و راستش را بخواهید لباس بسیار گران است و دیگر فاز رنگ سال و رنگ فصل دریافت برای بسیاری از مردم بیشتر شبیه شوخی است تا دغدغه.

تفاوت استایل با مد به بهرامی می گویم تا همین یکی دو سال قبل سالی یک بار رنگ سال معرفی می شد، حالا چه شده که دنیای مد به رنگ فصل رسیده است؟ می گوید: زندگی سرعتش بالا رفته و این سرعت به دنیای مد هم رسیده. تا چند دهه قبل رنگ ها دو، پنج و حتی ده ساله انتخاب می شد. اما الان به ماه رسیده. دسترسی مردم به سایت ها و صفحات مد و لباس سریع و آسان شده و گردانندگان آنها سود را در تغییر زود به زود سلیقه مردم می دانند. به همین دلیل آنها را به سمت تنوع طلبی می برند. مردم هم برای عقب نماندن از این جریان به دل آن وارد می شوند و هستند بعضی که مدام دنبال مد روزند.

این استاد دانشگاه درباره تفاوت مد و استایل می گوید: مد با سرعت تغییر می نماید و فرد به سمت آن چیزی می رود که معمولا همه از آن استفاده می نمایند. اما هستند افرادی که خودشان لباس و کفش و کیف و... را انتخاب می نمایند، جوری که به تفکر و سبک زندگی شان نزدیک باشد و در آن پوشش احساس راحتی و سرزندگی و شخصیت نمایند. این افراد برای سلیقه خود احترام قائلند و به اصطلاح مد شخصی خود را دارند. آنها می گردند و لباس و کیف و کفش و... را برای خود انتخاب می نمایند که قدیمی بودن آنها هم اهمیتی برایشان ندارد. مهم این است که نشان دهنده شخصیت واقعی و درونی آنها باشد. بعضی در این انتخاب ها آن قدر خوش سلیقه و دقیق اند که به آنها صفت خوش استایل را می دهند. پیرو مد نیستند اما سبک لباس پوشیدن خود را دارند.

لباس پاره، نکبت می آورد!

از بهرامی که در زمینه مد و لباس تحقیقات زیادی نموده درباره شلخته پوشی جوانان می پرسم و این که چند سالی است باب شده و انگار قرار نیست تمام گردد.

می گوید: این سبک لباس پوشیدن کاملا وارداتی است و اصلا در فرهنگ ما ایرانی ها جایی ندارد. ما ایرانی ها هیچ وقت اعتقادی به لباس پاره پوشیدن نداشته ایم. تا همین چهل پنجاه سال قبل باور غالب مردم این بود که پوشیدن لباس پاره نکبت می آورد. الان که بیشتر جوان ها دنبال مثبت اندیشی و فنگ شویی و... هستند، چطور از پوشیدن لباس پاره استقبال می نمایند؟ لباس پاره مگر نشانه نداری و فقر نیست؟ به نظرم در این زمینه فرهنگ سازی نشده و جوانان و اقعا نمی دانند که با پوشیدن لباس پاره و شلخته چه بدی هایی را به زندگی خود جذب می نمایند. لباس های گشاد و غیرمتعارف را می پوشند با این تفکر که می خواهیم راحت باشیم. مشکل از آنها نیست، مشکل از ما و رسانه ها و مسؤولان و... است که درباره سبک لباس پوشیدن فرهنگ سازی ننموده ایم و مردم این خلا را با فرهنگ وارداتی لباس پر می نمایند. ما در کشوری زندگی می کنیم که مردمش برای نپوشیدن لباس پاره آن را به زیباترین شکل ممکن رفو می کردند، رفو که الان به بافتی مدرن برای لباس تبدیل شده به زیباترین شکل انجام می شد که وصله و پینه لباس را زشت نکند.گلدوزی هم شکلی از رفو بود که لباس پاره یا سوراخ شده را حتی زیباتر می کرد، نه تنها در ایران بلکه در همه دنیا.

لباست را خودت شکل بده

بهرامی می گوید: ما ایرانی ها به مرور زمان و به دلایل گوناگون که الان جای مطرح کردنش نیست، بی حوصله شده ایم. سال 2000 که رکود مالی در دنیا آغاز شد و به همه کشورهای اروپایی، آمریکایی و بقیه رسید، آنها که در زمینه لباس و مد خلاقیت داشتند، حرکتی را آغاز کردند به نام لباست را خودت شکل بده. آنها از اینترنت و دیگر وسایل ارتباط جمعی استفاده می کردند و به مردم آموزش می دادند که لباس های قدیمی خود را چگونه تغییر بدهند و لباسی تازه از آن دربیاورند یا لباس های پاره و معیوب را به شکل زیبایی تعمیر نمایند. الان در کشور ما هم بحران مالی وجود دارد و به قول شما لباس گران است و خیلی ها شاید نتوانند لباس نو تهیه نمایند. این اتفاق شاید بسیاری از جوانان را اذیت کند و به نظرم الان زمان آن است که پویش لباست را خودت شکل بده در کشور ما راه بیفتد. جوانان ما بسیار خلاق و باسلیقه اند پس چرا خودشان خیاطی نمی نمایند؟ چرا ما فکر می کنیم حتما باید لباس جدید و به مد روز را آماده بخریم و بپوشیم. این خرید آماده هم از آن آسیب هایی است که کسی برای آن چاره ای نمی اندیشد و چون فرهنگ سازی درباره آن صورت نمی گیرد روز به روز بیشتر می گردد. تا چند دهه قبل که پارچه کم بود (نه تنها در ایران بلکه در سراسر دنیا) مردم آن قدر یک لباس را می پوشیدند که کاملا ساییده می شد یا کت های چند لایه می دوختند که بتوان سال های زیادی از آن استفاده کرد. اما در این لباس ها هم زیبایی و دوخت زیبا، تمیزی همواره رعایت می شد. الان فرهنگ مصرف آن قدر شدید شده که مردم از گرانی پارچه و لباس دادشان درمی آید اما حاضر نیستند خلاقیت به خرج دهند و لباس های قدیمی خود را زیبا و از آن استفاده نمایند.

شیک پوشی با پارچه های ایرانی

بهرامی می گوید: سال جاری در جشنواره مد و لباس، پارچه های کاشان مدنظر بود، مخمل و شعربافی کاشان شهرت زیادی دارد. لباس هایی با این پارچه ها تهیه شده بود که بی نظیر بودند. به نظرم باید از این رویکرد حمایت گردد. با این پارچه ها می توان لباس های زیبایی تهیه کرد که تعدادی از آنها در جشنواره مد و لباس به نمایش درمی آید.

به بهرامی می گویم اما این پارچه ها هم گران هستند و شاید حتی علاقه مندان هم نتوانند آن را تهیه نمایند که می گوید: این هم متاسفانه یکی از آسیب های صنعت پوشاک ایران است. این پارچه ها چون کار دست هستند، گرانند و جوانان دوست دارند که به سرعت پولدار شوند و وقتی می بینند استقبال از پارچه های سنتی زیاد شده آن را گران می فروشند. به نظرم باید همکاری دوسویه شکل بگیرد، تولیدنماینده و مصرف نماینده از هم حمایت نمایند و در این شرایط سخت مالی، هوای یکدیگر را داشته باشند.

طاهره آشیانی - روزنامه نگار / روزنامه خبرنگاران

کالارنا: کالارنا: مقایسه و نقد کالاهای دیجیتالی

turkeyro.ir: ترکیه: سفر به سرزمین زیبایی ها، استانبول، آنتالیا، آنکارا، کوش آداسی