سیب طلایی یا همان گوجه فرنگی میوه است؟ - مجله سرگرمی

فارغ از نحوه تقسیم بندی میوه ها و سبزی ها، بدون شک از دیدگاه علم گیاه شناسی، گوجه فرنگی در ردیف میوه جات قرار می گیرد، اما داستان گوجه فرنگی آنجایی جالب می گردد که بدانید در ایالات متحده امریکا گوجه فرنگی جزء سبزی ها قرار گرفته و دیوان عالی کشور اتازونی نیز رأی داده که گوجه فرنگی جزء کدام دسته باشد.

با وجود اینکه از منظر علمی گوجه فرنگی میوه است، اما چون بیشتر به صورت سس و چاشنی و انواع رب در غذاهای اصلی روزمره مصرف می گردد، دیوان عالی ایالات محتده آمریکا در سال 1893 رأی داد که آن را جزء سبزیجات محسوب نمایند. شاید به همین دلیل نیز در کشاورزی اغلب به عنوان سبزی شناخته می گردد.

در این میان بد نیست تا نگاهی به تاریخچه این میوه استثنائی بیندازیم. شواهد موجود نشان می دهد، گوجه فرنگی برای اولین بار در آمریکای جنوبی و در کشورهایی همچون پرو، اکوادور و بولیوی به صورت گیاه وحشی و خودرو دیده شده و مدت ها پیش از این که کریسفت کلمب قدم به قاره آمریکا بگذارد، این گیاه در کشور مکزیک کشت و زرع می شد. این احتمال وجود دارد که این محصول برای نخستین بار از آن جا به اروپا رفته باشد.

با این جود، اولین توصیفی که از این گیاه به زبان های اروپایی وجود دارد این است که در سال 1554 ایتالیائی ها آن را سیب طلائی خوانده اند. یعنی می توان این طور استنباط کرد که در ابتدا نوعی از گوجه فرنگی در باغ های کشورهای انگلستان، اسپانیا، ایتالیا، فرانسه و بعضی دیگر کشورهای اروپای مرکزی کشت می شده و تقریباً میوه ای تفننی بوده است.

در قرن هفدهم میلادی، اغلب مردم کشورهای اروپایی این میوه را با غذاهای روزمره خود می خوردند. اولین مردی که در سال 1781 آن را کاشت، توماس جفرسن از اهالی اتازونی بود. با این وجود در همان زمان مردمی بودند که آن را محصولی سمی می دانستند و فقط در سال 1900 بود که مصرف گوجه فرنگی در آن کشور عمومیت یافت.

گوجه فرنگی در اوایل قرن نوزدهم میلادی به خاورمیانه رسید و به عنوان یکی از مواد لازم برای پخت غذا به مصرف رسید.

در مورد نحوه ورود گوجه فرنگی به ایران نیز روایت های مختلفی بیان شده است. بعضی ورود آن به ایران را به وسیله ترکیه و ارمنستان دانسته اند و عده ای نیز سفرهای مکرر خاندان قاجار به فرانسه را منشأ ورود این گیاه به ایران ذکر نموده اند.

در هر حال، در ابتدا مردم ایران این گونه گیاهی را بادمجان ارمنی یا بادمجان رومی می نامیدند. در ایران در ابتدا پرورش گوجه های کوچک که امروزه گوجه گیلاسی نامیده می شوند، مرسوم شد و پس از مدتی گوجه های بزرگتر وارد کشور شدند و به دلیل تفاوت اندازه با گوجه های رایج در آن موقع، به گوجه فرنگی مشهور شدند.

همچنین گفته شده اولین بار در زمان قاجار خاندان معیری پرورش گوجه فرنگی در ایران را شروع کردند.

از منظر گیاه شناسی، گوجه فرنگی گیاهی چندساله و منسوب به خانواده سیب زمینی و توتون است. دوره رشد آن تقریباً طولانی بوده و برای رشد نیاز به روشنایی کافی و خاک و تغذیه خوب دارد.

همچنین جالب است بدانید که گوجه فرنگی برای عرضه به بازار وقتی که هنوز سبز است چیده می گردد، زیرا تا به بازار برسد در راه قرمز شده و رنگ می گیرد.

با وجود این سرنوشت و تاریخچه جالب امروز گوجه فرنگی در همه جای جهان وجود دارد و در بیشتر مواد غذایی ردپایی از آن را می توان یافت.

منبع:

برگرفته از مجموعه کتاب های باز هم بمن بگو چرا اثر آرکدی لئوکوم، ترجمه دکتر سید محمد هاشمی؛ با کمی تغییر و اضافات.

mahsanblog.ir: قدرت گرفته از سیستم مدیریت محتوای مهسان