سریال آچمز و سوژه تکراری آدم های اشتباهی؛ از مرد هزار چهره تا مارمولک!
به گزارش مجله سرگرمی، هر شب حوالی ساعت 21 بسیاری در انتظار پخش سریال آچمز بعد از تمام شدن سریال جنجالی گاندو هستند. سریالی که در ابتدا تصور بر این می رفت موضوع جدی خواهد داشت؛ اما این تصور دو سه قسمت بیشتر دوام نیاورد و دیدیم بازی هومن برق نورد و امیرحسین رستمی به اسم زوج بازیگری که در نقش های طنز خوش می درخشند هم به همان منوال پیش رفت و در حال نقش آفرینی هستند. اما این موضوع تمام ماجرا نیست. بلکه آنچه باعث ایجاد سوال و در بعضی موارد انتقاد در زمان تماشای این سریال می گردد این است که چرا نویسنده ها، فیلمنامه نویس ها و کارگردان ها دست از سر ژانرهای تکراری آدم های اشتباهی، شخصیت هایی که خواسته یا ناخواسته باهم عوض می شوند و... برنمی دارند و این سبک و ایده در بین ایده پردازان نقطه پایانی ندارد؟

چهره های هزار چهره اشتباهی
نقش هایی که شاید در کتاب های قصه و فیلم های قدیم در ابتدا ما را به یاد داستان شاه و گدا بیاندازد و بعد از آن هم ما را ببرد به سمت سریال ها و فیلم های سینمایی داخلی مانند مرد هزار چهره، مارمولک، مرد عوضی، خواهران غریب و... در فیلم های هندی و بالیودی هم کم این موضوع را ایده اصلی داستان های شان نمی نمایند و برای همین هم به سادگی می توان گفت این سبک روایت ها تا حدود بسیاری لوث شده است. سبکی که دیگر می توان گفت در سینما و تلویزیون ایران به یک ژانر بدل شده و به نظر می رسد زمانی که فیلم سازان می خواهد به ساخت فیلم و سریال بپردازند دور هم می نشینند و می گویند اینبار چگونه آدم های اشتباهی و آدم خایی که قرار است باهم عوض شوند را در فیلمی که می خواهیم بسازیم جای دهیم!
ظرف هایی که محتوایش از یک دیگ آش است
در سریال آچمز هم شاهد آن هستیم که هومن برق نورد در دو نقش بازی می نماید که یک نقش آن یک مدیر پیروز و کاردرست است و قصه، ماجرا را به جایی می برد برادرش که یک چوپان ساده در یک روستاست وارد ماجرا شده و با یاری کسانی که افراد سودجویی هستند اقدام به سوءاستفاده از برادری، شباهت و موقعیت برادر مدیرش که از او بی اطلاع است می نمایند.
شاید در کل بتوان به این نتیجه رسید که این سریال دارای موضوعی جالب و دیدنی است. اما آنچه باعث انتقاد از سوی صاحب نظران می گردد این است که تا چه زمانی باید سریال های شبانه تلویزیون که اتفاقا مخاطب های بسیاری هم دارند به سمت موضوعات تکراری بروند که به علت ندانستن بخشی از کاراکترهای سریال، کارکترهای آگاه از موقعیت و شرایط خود سوءاستفاده نموده و از این طریق کوشش نمایند تا مخاطبان را پای جعبه جادویی که دیگر به نظر می رسد جادویی ندارد بنشانند؟ این منتقدان بر این باورند چنین سریال هایی مانند دیگ بزرگ آش است که یک محتوا دارد؛ اما برای تنوع از این دیگ آش در ظرف های مختلف می ریزند که شکل و شمایل گوناگون داشته باشد؛ اما در نهایت طعم و مزه یکسانی داشته و ظرف ها تفاوت شان تنها در ظاهر امر است نه در مزه و نوع غذایی که درون آنهاست!
به نظر می رسد نفس آدم های تکراری در سریال و سینمای ایران تبدیل به ژانری شده است که قرار نیست تمام گردد. آدم های اشتباهی جای یکدیگر می آیند و برای همین هم طبیعی است که داستانی شکل گیرد. داستانی که در نهایت تعیین است تمام ماجرا در قسمت های انتهای رو خواهد شد و معلوم می گردد آدم های اشتباهی چه کسانی هستند و دیگر در انتها آدم های منفی، رسوا و آدم های مثبت، هوشیار می شوند و قص علی هذا...
در این زمینه بخوانید:
حامد بهداد در قصر شیرین، ماندن یا خارج شدن از جلد نقش های تکراری؟!
سقوط آزاد شبکه نسیم در روزهای بدون خندوانه و دورهمی
منبع: ایرنا زندگیbanima.ir: قدرت گرفته از سیستم مدیریت محتوای بانیما