سرطان در عهد باستان - مجله سرگرمی

سرطان در عهد باستان

نویسنده: دکتر امیرحسین رحمانی

مومیایی ها نمی دانستند سرطان دارند؛ تا زمانی که در قرن بیست ویکم پزشکان به سراغشان رفتند! دانشمندانی که روی تاریخچه بیماری سرطان تحقیق می کردند سراغ مومیایی ها رفتند و از به جامانده جسد آنها موارد متعددی از سرطان استخوان و سرطان سر و گردن را تشخیص دادند. درواقع علت مرگ برخی از آنها ابتلا به انواعی از سرطان بوده است. این مومیایی ها اولین بیماران سرطانی هستند که ما می شناسیم.

سرطان در عصر حاضر شیوع بالایی دارد. سرطان یکی از 3 علت مرگ در جهان است. تقریبا نیمی از مردان و 3/1 از زنان در طول زندگی خود به سرطان مبتلا می شوند. به نظر می رسد در گذشته این طور نبوده است. اما علت آن چیست؟ مطالعات اجرا شده نشان می دهد که سرطان در حال حاضر شیوع زیادی پیدا نموده و علت آن تغییر روش زندگی انسان ها است. افزایش مواد سرطان زا مانند تنباکو و آلودگی هوا در قرن های اخیر، باعث افزایش شیوع سرطان در جهان شده است. شیوع سرطان بعد از انقلاب صنعتی افزایش چشمگیری داشت. عوامل ایجادنماینده سرطان در عهد باستان کمتر بودند و به همین علت ابتلا به سرطان شیوع کمی داشت. البته علت دیگر این است که ریسک ابتلا به سرطان با بالا رفتن سن افزایش می یابد. طول عمر انسان در عهد باستان کمتر بوده و به همین علت ابتلا به سرطان شایع نبوده است. افزایش میانگین طول عمر در انسان امروزی شیوع سرطان را هم افزایش داده است. افزایش استفاده از تنباکو، تغذیه نو و کاهش تحرک و ورزش در جهانی امروز در افزایش ریسک ابتلا به سرطان تاثیرگذار است.

چه کسی اول سرطان را شناخت؟

اولین توصیف سرطان، مربوط به 1600 سال قبل از میلاد مسیح در تمدن باستانی مصر است. اگرچه از واژه سرطان استفاده نشده است اما در پاپیروسی که از آن موقع به جا مانده است 8 بیمار مبتلا به سرطان پستان توصیف شده اند. برای درمان آنها از ابزاری به نام مته آتشی استفاده شده است. پزشکان مصری محل سرطان را با یاری مته آتشی می سوزاندند. این روش طول عمر بیمار را افزایش می داده اما در پاپیروس های به جامانده نوشته شده سرطان غیرقابل درمان است. پزشکان یونان باستان اولین کسانی بودند که سرطان را به اسم یک بیماری شناختند. بقراط که به اسم پدر علم پزشکی شناخته می گردد بین سال های 460 تا 370 قبل از میلاد مسیح زندگی می کرد. او در کتا ب هایش نوشته است که صفرای سیاه عامل به وجودآورنده سرطان است. بقراط سرطان های پوست و بینی و پستان را دیده بود و ظاهر آنها را به خرچنگ تشبیه نموده بود. او برای نامیدن بیماری سرطان از کلمه خرچنگ (کارکونوس-کارسینوما) استفاده کرد. بعدها سلسیوس، پزشک رومی از مترادف لاتین این کلمه به نام کانسر استفاده کرد. پزشکان مسلمان هم از مترادف این کلمه یعنی سرطان استفاده کردند.

علت سرطان از نگاه پزشکان باستانی

برخی از پزشکان مصری بیماری سرطان را نفرین خدایان می دانستند. تمدن های دیگر هم توجیهی برای سرطان نداشتند. نظریه بقراط 1300 به اسم نظریه غالب پذیرفته شده بود. به نظر بقراط، بدن انسان از 4 جزء (اخلاط رابعه) تشکیل شده: خون، بلغم، صفرای زرد و صفرای سیاه. وقتی این 4 جزء در تعادل باشند انسان در سلامتی به سر می برد. اگر هر کدام از این 4 جزء کم شوند یا زیاد شوند بیماری به وجود می آید. به نظر بقراط زیاد شدن صفرای سیاه در هر عضوی از بدن باعث تشکیل سرطان در آن عضو می گردد. این نظریه تا حدود 1300 سال بعد توجیه نماینده بیماری سرطان بود. طی این مدت کالبدشکافی و جست و جو در بدن بیماران و افراد فوت شده ممنوع بود. به همین علت کماکان این تئوری به جامانده بود و دانش پزشکی پیشرفت نمی کرد. تا اینکه بعد از رنسانس تئوری های نوی برای علت به وجود آمدن سرطان مطرح شد. بعد از کشف جریان خون در بدن، سلامت و بیماری انسان به جریان مناسب مایعات در بدن نسبت داده شد. مایعات شناخته شده از نظر پزشکان در آن موقع خون و لنف بودند. پزشکان تصور می کردند که سرطان از گردش نامناسب لنف در بدن به وجود می آید. با اختراع میکروسکوپ دانشمندان دریافتند که سلول های سرطانی از تغییر شکل سلول های بدن به وجود می آیند. این اکتشاف زمینه ساز پیشرفت های بعدی و شناخت کامل بیماری سرطان بود.

سرطان را می توان درمان کرد

پزشکان باستانی معتقد بودند که سرطان باید با روش جراحی از بدن خارج گردد و عموما معتقد بودند که بعد از جراحی سرطان باز هم عود می نماید. پزشکان یونانی می دانستند که ماستکتومی (بریدن سینه های خانم ها) باعث بهبودی حال خانمی می گردد که در سینه اش توده دارد. در عین حال می دانستند که ممکن است سرطان پستان در این خانم ها عود کند و به نقاط دیگر بدن پخش گردد. حتی یونانی ها در پی راه حلی برای درمان متاستازهای سرطان هم بودند ولی در این کار پیروز نبودند. گالن، پزشک رومی معروف قرن دوم میلادی که کتاب هایش تا هزار سال بعد هم در دانشکده های پزشکی تدریس می شد بیماری سرطان را غیرقابل درمان می دانست. گالن معتقد بود که اگر سرطان پستان در مراحل اولیه تشخیص داده گردد می توان با جراحی آن را به طور کامل خارج کرد. ابوعلی سینا هم جراحی را روش درمان سرطان می دانست. به نظر او سرطان باید به طور کامل از بدن خارج گردد و ورید ها و بافت اطراف سرطان هم خارج شوند و در صورت لزوم بافت اطراف سرطان سوزانده گردد. حتی در برخی موارد قطع عضو را روش درمان سرطان می دانست. قبل از کشف داروهای بیهوشی، جراحی به سختی انجام می شد اما از سال 1846 که برای اولین بار بیهوشی انجام شد، جراحی به یک هنر تبدیل شد و بسیاری از بیماری ها با یاری جراحی درمان شدند به طوری که قرن بعد از قرن جراحان نامیده شد.

اگرچه پزشکان باستانی در برخی از زمینه ها پیشرفت خوبی نموده بودند اما آگاهی آنها از سرطان بسیار ناقص بود. پزشکان باستانی سرطان را غیرقابل درمان می دانستند. متاسفانه این تفکر حتی تا قرن بیستم هم ادامه یافت. حتی امروزه هم بسیاری از مردم به اشتباه بیماری سرطان را غیرقابل درمان می دانند و در مراجعه به پزشک و پیگیری درمان کوتاهی می نمایند. امروزه دیگر سرطان یک بیماری کشنده نیست. بسیاری از انواع بیماری سرطان قابل درمان هستند. استفاده از تکنیک های تشخیصی نو مانند سی تی اسکن و ام آرآی و استفاده از روش های هسته ای تشخیص سریع سرطان را امکان پذیر می نمایند. روش های درمانی متنوعی در دسترس است. شیمی درمانی، استفاده از هورمون ها، رادیوتراپی و استفاده از روش های پزشکی هسته ای بسیاری از سرطان ها را قابل درمان نموده اند. امروزه در آمریکا 11 میلیون نفر هستند که از بیماری سرطان نجات یافته اند.

منبع:www.salamat.com

dorezamin.com: دور زمین | سفر به دور زمین هیچوقت اینقدر آسون نبوده! تور ارزان، تور لحظه آخری، اروپا، تور تایلند، تور مالزی، تور دبی، تور ترکیه

banima.ir: قدرت گرفته از سیستم مدیریت محتوای بانیما

منبع: راسخون