حسگر اثر انگشت زیر نمایشگر همچنان کیفیت بالایی ندارد - مجله سرگرمی

در حال حاضر شرکت ها از دو نوع حسگر اثر انگشت زیر نمایشگر استفاده می نمایند: اپتیکال و فراصوت.

اولین حسگرهای اثر انگشت زیر نمایشگر از نوع اپتیکال بودند که از بین گوشی های مبتنی بر آن می توانیم به وان پلاس 6T اشاره کنیم. این تکنولوژی، ابتدا تصویری از اثر انگشت کاربر ذخیره می نماید و سپس برای هر بار آنلاک کردن گوشی، اثر انگشت موردنظر با تصویر ذخیره شده مقایسه می گردد. اما سنسورهای فراصوت، از تکنولوژی پیچیده تری بهره می برند و به وسیله ارسال امواج، نقشه ای سه بعدی از اثر انگشت کاربر ثبت می نمایند. در حال حاضر، تنها گوشی هوشمندی که از حسگر فراصوت استفاده می نماید، همین گلکسی اس 10 است.

سنسورهای فراصوت و اپتیکال زیر نمایشگر تعبیه می شوند و به کاربر اجازه می دهند که با قرار دادن انگشت خود در بخش کوچکی از نمایشگر، از این قابلیت بهره ببرند. سنسورهای فراصوت گران تر هستند اما از لحاظ تئوری در مقایسه با نمونه های اپتیکال سریع تر و ایمن تر محسوب می شوند.

اما تا حالا، نمونه های هر دو تکنولوژی که در گوشی های مختلف به کار گرفته شده اند، دارای ضعف های زیادی هستند. در بهترین حالت، بدترین مشکل این سنسورها سرعت پایین تر نسبت به حسگرهای اثر انگشت معمولی است. اما بدترین حالت این سنسورها این است که در زمینه تشخیص اثر انگشت مرتکب اشتباهات پی درپی شوند و در نتیجه کاربر به ناچار باید چند بار انگشت خود را بر نمایشگر قرار دهد.

اولین گوشی های مجهز به ویژگی های خاص

در رابطه با حسگر اثر انگشت زیر نمایشگر گلکسی اس 10 هم نتایج ضدونقیض است. طبق آنالیز ها، گاهی اوقات به خوبی می تواند اثر انگشت را تشخیص بدهد و گاهی اوقات از پس انجام این کار برنمی آید. با وجود اینکه سامسونگ از بهترین تکنولوژی موجود استفاده نموده، ولی همچنان در برابر سنسورهای اثر انگشت سنتی حرف زیادی برای گفتن ندارد. اگرچه چنین مسئله ای بسیار آزاردهنده است، ولی ضعف های حسگر اثر انگشت زیر نمایشگر به همین جا ختم نمی گردد.

اگر گوشی شما مانند گلکسی اس 10 از حسگر فراصوت استفاده کند، برای انتخاب محافظ نمایشگر با مسائل زیادی روبرو خواهید شد. این حسگرها با محافظ های پلاستیکی مسئله ای ندارند ولی اگر بخواهید برای دوام بیشتر از محافظ شیشه ای بهره ببرید، انتخاب های بسیار محدودی خواهید داشت. یکی دیگر از مسائل این حسگرها، موقعیت آن ها در نمایشگر است که گاهی اوقات باید حتماً به نمایشگر نگاه کنید تا بتوانید مکان موردنظر را برای قرار دادن انگشت خود پیدا کنید.

سنسورهای اثر انگشت سنتی به راحتی قابل تشخیص هستند زیرا در بدنه در یک بخش تعیین تعبیه شده اند و این یعنی بدون دقت کردن هم می توانید انگشت خود را بر روی آن قرار دهید. از آنجایی که حسگرهای اثر انگشت زیر نمایشگر از چنین مزیتی بهره نمی برند، باید برای قرار دادن انگشت خود تا حد زیادی دقت کنید. البته با پیشرفت های به دست آمده در زمینه افزایش وسعت این سنسور، به زودی این مشکل تا حد زیادی رفع می گردد ولی به هر حال در حال حاضر چنین مسئله ای وجود دارد.

چنین مسائلی برای یک تکنولوژی نوظهور کاملاً طبیعی محسوب می گردد. اما سؤالی که در اینجا مطرح می گردد این است که چرا اصلا باید از حسگر اثر انگشت زیر نمایشگر استفاده کنیم؟ بله، به خوبی می دانیم که با کاهش حاشیه های نمایشگر، دیگر نمی توان حسگر مذکور را در زیر نمایشگر قرار داد، ولی وقتی که کاربران با حسگر تعبیه شده در پنل پشتی مسئله ای ندارند، چه لزومی دارد که این حسگر در زیر نمایشگر تعبیه گردد؟

همین موضوع آزاردهنده ترین بخش این ترند محسوب می گردد. وقتی که یک تکنولوژی کاملاً مناسب برای اثر انگشت وجود دارد و در عین حال می توان بدون مشکل نسبت نمایشگر به بدنه را افزایش داد، ولی شرکت ها همچنان برای استفاده از این سنسورهای گران قیمت که تجربه کاربری بدتری را ارائه می دهند، اصرار دارند.

علی رغم تمام این مسائل، ظاهراً حسگر اثر انگشت زیر نمایشگر به این زودی ها ناپدید نمی گردد. آن ها ظاهر جذابی دارند، گوشی های موردنظر را شاخص تر می نمایند و به شرکت های سازنده اجازه می دهند که در تبلیغات گوشی های خود به این تعیینه به عنوان یک ویژگی پر زرق وبرق اشاره نمایند.

بهترین ویژگی های گوشی های هوشمند که در سال 2019 همه گیر می شوند

منبع: Android Central

gardeshia.ir: گردشیا: مجله سفر و گردشگری

picoro.ir: پیکورو: وبلاگ ماشین و خودرو