بوی باغچه را بخشید به فصل هایی که آمدند بعد از او

به گزارش مجله سرگرمی، خبرنگاران : نجدی تمام آثارش روی هم، حجم زیادی نمی گردد؛ یوزپلنگانی که با من دویده اند، اولین مجموعه داستان و تنها مجموعه ای است که در دوران زندگی اش به چاپ رسید.

بوی باغچه را بخشید به فصل هایی که آمدند بعد از او

جهت دریافت خدمات معماری ساختمان ویلایی با گروه ساختمانی آبان در ارتباط باشید. گروه آبان با سالهای تجربه طراحی معماری و ساخت و مشارکت در پروژه های کوچک و بزرگ بهترین انتخاب جهت مشاوره و اجرا میباشد.

خبرنگاران، اگر می ماند، امروز 71 سال را پر می کرد. جشن هم می گرفت شاید، خودش اگر نه، دوستانش برایش جشن می گرفتند. جشنی که چاره ای جز شاعرانه بودن نداشت، برای شاعری که به گواه انسان های دور و نزدیک اش؛ شاعرانه زیست.

شعرهای او، عجیب حکایت این روزها را دارند. آن جا که می گفت: رفتن برق، نداشتن باطری، سکوت شیرین رادیو، چه کیف می کنم امروز، که بی طلا، بی نفت غروب خواهد شد، بدون خونریزی...

یا آن جا که دلش سفره ای می خواست: اینجا، لاهیجان، کنار کشتزاران برنج، تا باغ های موز آفریقا، تا معادن الماس، التماس شکسته این همه چشم، سفره ای آن سوی، پر از کاسه های چینی و، بشقاب های پر از بوسه، آن طرف، تا سرمای سفید قطب، با آتشی آذین پنجره ای بر یخ، می ماند، این طرف، که بنشینند، هر که عاشق تر همان بهتر...

آقای شاعر، تمام آثارش روی هم، حجم زیادی نمی گردد. یوزپلنگانی که با من دویده اند، اولین مجموعه داستان و تنها مجموعه ای است که در دوران زندگی اش به چاپ رسید. دوباره از همان خیابان ها، بوسیله همسرش، 3 سال بعد از مرگ او منتشر شد. داستان های ناتمام هم که بیشتر طرح داستان هایی هستند که مرگ بیژن، مانع نهایی شدن آن ها شد؛ گرچه گفته می گردد ارزش ادبی چندانی ندارد، اما خواندن آن خالی از لطف نیست؛ تولد و رشد سه شنبه خیس، شب سهراب کشان و مرثیه ای برای چمن را در این مجموعه می توان دید.

او مجموعه اشعاری هم دارد بنام خواهران این تابستان و البته مجموعه ای دیگر.

مردی که با فوق لیسانس ریاضی اش در مدرسه های لاهیجان، ریاضی درس می داد. سلوکی شخصی داشت و تنها وقتی با شعرهایش کنار می آمد، آن ها را به دست مخاطب می رساند. تا 50 ساله گی کتابی از خود منتشر نکرد و غالب کارهایش، بعد از وفات زود هنگام او به چاپ رسیدند.

مردی که اگر می ماند، فعل هایمان امروز ماتم نمی گرفتند، ماضی نمی شدند. آن وقت سنگ مزاری نبود که برای تولدش هم مشکی بماند و با فونت نستعلیق نوشته باشد:

و می بخشم به پرندگان ، رنگ ها کاشی ها، گنبدها ، به یوزپلنگانی که با من دویده اند ، غار و قندیل های آهک و تنهایی ، و بوی باغچه را ، به فصل هایی که می آیند بعد از من...

یادداشت از مرضیه رافع

منبع: تسنیم
انتشار: 17 اسفند 1398 بروزرسانی: 28 فروردین 1399 گردآورنده: kurdeblog.ir شناسه مطلب: 67379

به "بوی باغچه را بخشید به فصل هایی که آمدند بعد از او" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "بوی باغچه را بخشید به فصل هایی که آمدند بعد از او"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید