این موسیقی رگ و ریشه ای دارد که با تکنولوژی به آن نمی رسیم
به گزارش مجله سرگرمی، آثار طنز بدیع زاده با لحن، شعر، موسیقی در بطن ایرانی بودن قابل درک و فهم است. وی نه برای شهرت بلکه برای بهره برداری نسل های بعدی می خواند و آثارش را حفظ می کرد. این موسیقی رگ و ریشه هایی دارد که با این نوآوری، ابزار و تکنولوژی نوین به آن نمی رسیم.

به گزارش خبرنگاران به نقل از روابط عمومی فرهنگسرای ارسباران، آیین نکوداشت استاد سیدجواد بدیع زاده 12 اردیبهشت ماه با حضور اهالی موسیقی برگزار گردید.
رضا مهدوی کارشناس مجری برنامه گفت: جای جای سرزمین ایران در دوران های تاریخی سرشار از شخصیت های برجسته بوده و هست. جواد بدیع زاده نه تنها در موسیقی بلکه در عرصه اجتماعی، خانواده، دینداری و فرهنگی، سخنوری پیروز بود و موسیقی او را عموم مردم درک می کردند. وی به واسطه بنیه و ریشه قوی با شعر و موسیقی الفت داشت.
او در ادامه اضافه نمود: بزرگان موسیقی ما شخصیت های موجه و بی نظیری هستند که باید موسیقی را با آنها اندازه بگیریم. وقتی پرویز یاحقی ویلن می نوازد با روح سیال خود ایران را تداعی می نماید. نوازندگی، خوانندگی، حنجره و آواز اصالت های درونی است که بواسطه روح الهی برون ریزی می گردد و قابل کپی برداری نیست.
او با ابراز تاسفی از اینکه امروز گرایش موسیقی ایرانی به سوی غرب است گفت: آثار طنز بدیع زاده با لحن، شعر، موسیقی در بطن ایرانی بودن قابل درک و فهم است. وی نه برای شهرت بلکه برای بهره برداری نسل های بعدی می خواند و آثارش را حفظ می کرد. این موسیقی رگ و ریشه هایی دارد که با این نوآوری، ابزار و تکنولوژی نوین به آن نمی رسیم.
مهدوی تاکید نمود: جامعه موسیقی دچار رخوت شده و همه دنبال واژه استاد هستند. بزرگان و اساتید واقعی موسیقی ما امضا و اعتبار این مرز و بوم هستند و نیازی به واژه استاد ندارند.
وی موسیقی ایرانی را به چاه نفتی تشبیه کرد که هنوز کشف نشده است و ادامه داد: با به کارگیری آثار بزرگان و شناساندن آنها به نسل های بعدی یک اعتبار بخشی دوباره در فضای فرهنگی کشور ایجاد می گردد.
در ادامه الهه بدیع زاده (فرزند جواد بدیع زاده) یادآور شد: پدرم خیلی دوست داشت خاطراتش به چاپ برسد. چند بار آنها را گم کرد اما دوباره خاطراتش را بازنویسی کرد. به هر حال به همت سید علیرضا میرعلینقی (نگارنده مقدمه کتاب) این رخ داد و از سوی نشر نی به چاپ رسید. این کتاب در واقع تاریخ موسیقی ایران است.
کیوان بدیع زاده (دیگر فرزند جواد بدیع زاده) هم گفت: من از هجده سالگی از خانواده دور شدم برای تحصیل به کشور آلمان رفتم، تنها چیزی که یاد دارم این بود که در خانه ما همواره به روی هنرمندان باز بود. من خاطرات پدرم را به آلمان بردم که دست نخورده بماند و همسرم آن را به زبان آلمانی ترجمه کرد و به چاپ رساند. پدرم سال 1937 برای پر کردن صفحه به آلمان آمد. صفحات در لندن و بمئی هند نگه داری می گردد و من سعی دارم صفحات را به خانه موسیقی ایران هدیه کنم.
احمد مقدسی زاده از دیگر حاضران این برنامه هم از فراوری مجموعه آثار جواد بدیع زاده با خوانندگی سعید اسماعیل زاده و تهیه کنندگی علیرضا امینی اطلاع داد و گفت: بعد از روبرو شدن با آثار جواد بدیع زاده، دیدم کاملاً از ردیف تاثیر می گیرد بنابراین با ارتباط تنگاتنگ آثار با کلام برای بازخوانی هم مشکل ایجاد می شد و هیچ تغییری نمی توانستیم ایجاد کنم، چون موجب آسیب می شد. قرار شد آثار با تنظیم دقیق با کمترین تغییر در ملودی اورتور فراوری گردد.
سپس علیرضا میرعلینقی پژوهشگر موسیقی دقایقی درباره پاپیولار و طنز اجتماعی در آثار جواد بدیع زاده برای حاضرین صحبت کرد.
منبع: خبرگزاری ایسناbestcanadatours.com: مجری سفرهای کانادا و آمریکا | مجری مستقیم کانادا و آمریکا، کارگزار سفر به کانادا و آمریکا