ایتالو کالوینو ؛ یکی از عجیب ترین و خاصترین نویسندگان تاریخ - مجله سرگرمی

به گزارش خبرنگاران و به نقل از ایران کتاب ، این جملات نیز مانند اغلب آثار کالوینو، همزمان هم کنایه آمیز و هم کاملا جدی است. کالوینو بین سال های آخر دهه 1940 و مرگ نسبتا زودهنگام خود در سال 1985 (در 61 سالگی)، یکی از متنوع ترین و شخصی ترین مجموعه آثار در عصر مدرن را از خود بر جای گذاشت: داستانی نئورئالیستی درباره جنگ جهانی دوم و دوران پس از جنگ، افسانه ها، داستان های تمثیلی سیاسی، داستان های الهام گرفته شده از تئوری های علمی، آزمایش های فکری، روایت های خلق شده با استفاده از کارت های تاروت و فرآیندهای کامپیوتری، و البته دو رمان جذاب به نام های شهرهای ناپیدا و اگر شبی از شبهای زمستان مسافری که نمونه ای عالی از روش او در استفاده از فانتزی برای پرداختن به واقعیت است. این دو کتاب از نظر ساختاری نیز نشان دهنده اشتیاق کالوینو به آغازها و بی اعتمادی او نسبت به سرانجام ها است و همین دو احساس مختلف، شاید شرح دهد که چرا او مدام دغدغه های خود را عوض می کرد و به دنبال نوشتن موضوع غیرممکن بعدی بود.

کالوینو در اواخر دهه 1940 چندین داستان به سبک ارنست همینگوی نوشت و در آن ها به تجارب خود در جنگ پرداخت. اما در همین آثار نیز رگه هایی از داستان های پریان را می توان دید؛ در واقع این همان مسیری است که کالوینو در سراسر دهه 1950 میلادی در آثارش ادامه داد، و از رمان نئورئالیستی درباره جامعه ایتالیا نیز که مخاطبین منتظرش بودند، خبری نشد. کالوینو در این باره بیان می نماید:

به جای مجبور کردن خودم به نوشتن کتابی که باید می نوشتم، رمانی که ازم انتظار می رفت، کتابی را خلق می کردم که خودم دوست داشتم بخوانم، از آن هایی که نویسندگان ناشناس می نویسند، از زمان و کشوری دیگر، کتابی که در اتاق زیر شیروانی می توان پیدایش کرد.

آن کتاب، یک فانتزی تاریخی به نام ویکنت دو نیم شده بود که در سال 1951 به چاپ رسید، و دو اثر دیگر با سبکی مشابه پس از آن منتشر شدند: کتاب بارون درخت نشین و شوالیه ناموجود. کالوینو در همان زمان مشغول خلق گلچین ادبی خود به نام داستان های فولکلور ایتالیایی بود که در سال 1956 انتشار یافت. این پروژه، نظر کالوینو را به نیروی واقعیت که در فانتزی می شکفد جلب کرد؛ اصطلاحی از خود کالوینو که می توان آن را برای اغلب آثار بعدی او به کار برد. کالوینو به جز چند استثنا از جمله اثری به نام دیده بان درباره یک انتخابات ملی در سال 1953، جهانی رئالیسم را ترک کرد.

آثار کالوینو از دهه 1960 به بعد، انگار به یک بازی میان خودش و مخاطبین، یا خودش و یک مفهوم، تبدیل شد. او در داستان هایی همچون تی صفر و راننده شب پا را از این هم فراتر گذاشت و بدون پرداخت به شخصیت پردازی یا پیرنگ، ضرباهنگی عجیب از روایت را پدید آورد. این داستان ها نام کالوینو را در کنار نویسندگانی همچون رمون کنو و ژرژ پرک قرار داد که قصد داشتند دقت و چارچوب های سفت و سخت ریاضیات را با آزادی و ابهام های ادبیات پیوند بزنند.

اینگونه از داستان های کالوینو در کتابی به نام شوخی های کیهانی به چاپ رسیده اند که یکی از بزگرترین موفقیت های او به حساب می آید.

کالوینو این داستان ها را به گفته خودش، بیش از هر چیز مدیون جاکومو لئوپاردی، داستان های مصور ملوان زبل، ساموئل بکت، جوردانو برونو، لوییس کارول، نقاشی های ماتا، امانوئل کانت، بورخس، و در بعضی موارد آثار توماسو لاندولفی می دانست. هر کدام از این داستان ها، که بیشترشان توسط موجودی تغییر شکل دهنده با نام عجیبِ Qfwfq روایت می شوند، از شرحات علمی به عنوان بستری برای آغاز سفرهایی خیال انگیز استفاده می نمایند که در آن ها، موضوعات روزمره، عاشقانه و هستی شناسانه به واسطه ستاره شناسی، زمین شناسی و زیست شناسی مورد کاوش قرار می گیرد. شخصیت Qfwfq از زمان بیگ بنگ وجود داشته، و ما تا دورافتاده ترین پستوهای فضا او را همراه می کنیم. همانطور که مارتین مک لفلین، مترجم آثار او بیان می نماید،

هدف همیشگی کالوینو، به چالش کشیدن ادبیات برای توصیف وصف ناشدنی ها، از جهان های بسیار ریز گرفته تا بسیار عظیم، از بیگ بنگ گرفته تا تقسیم سلول ها، بوده است.

شاید بیش از هر نویسنده دیگر، آغاز کردن داستانی جدید از کالوینو مثل آغاز سفری به سوی سرزمین های ناشناخته است؛ این احساس پیش بینی ناپذیری می تواند برای مخاطبین بسیار لذت بخش باشد اما همزمان، اتمسفری مالیخولیایی و بدبینی فزاینده ای نیز در داستان های او وجود دارد که نمی توان به راحتی از کنارش گذشت. تصاویر مربوط به سرانجام جهان به شکلی وسواس گونه در آثار کالوینو تکرار می گردد و حتی عنصر وحشت نیز در تعدادی اندک اما مهم از داستان هایش به چشم می خورد. قابل توجه ترین نمونه از چنین داستانی، کتاب مورچه آرژانتینی است. این داستان به مرد، زن و بچه ای می پردازد که با هزار امید و آرزو به روستایی جدید می فرایند اما می فهمند که خانه شان، به همراه کل آن محل، توسط مورچه ها مورد هجوم قرار گرفته است. نویسنده مشهور آمریکایی، گور ویدال اعتقاد دارد که این داستان درست به اندازه آثار کافکا، تهدیدآمیز و عجیب است، و داستان به شکلی اتمسفر رازآلود و پر از تهدید خود را خلق می نماید که یادآور توصیف خود کالوینو از فرانتس کافکا است: کافکا از زبانی آنقدر شفاف استفاده می نماید که داستانش به سطحی از توهم دست می یابد.

آثار ایتالو کالوینو

• 1947 کوره راه لانه های عنکبوت
• 1951 شوالیه ناموجود
• 1951 ویکنت دوشقه یا ویکنت دونیم شده
• 1952 مورچه آرژانتینی، مترجم: شهریار وقفی پور
• 1956 افسانه های ایتالیایی، مترجم: محسن ابراهیم
• 1957 بارون درخت نشین، مترجم: مهدی سحابی
• 1957 چه کسی در دریا مین کاشت؟
• 1957 سوداگری در ساخت و ساز
• 1959 سه گانهٔ نیاکان ما (شامل شوالیه ناموجود، ویکنت شقه شده و بارون درخت نشین)
• 1963 مارکو والدو
• 1965 کمدی های کیهانی
• 1967 تی صفر
• 1969 کاخ سرنوشت های متقاطع (ترجمه محیا بیات)
• 1972 شهرهای نامرئی یا شهرهای ناپیدا (ترجمه بهمن رییسی دهکردی)
• 1979 اگر شبی از شب های زمستان مسافری
• 1983 آقای پالومار
• 1382 شاه گوش می نماید
• 1983 یک روز ناظر انتخاباتی
• 1983 ابر آلودگی ترجمه

غیر داستانی

• شش یادداشت برای هزارهٔ بعدی
• چرا باید کلاسیک ها را خواند
• قلمرو دزدان داستان کوتاه

tafreh.ir: طفره: قدرت گرفته از سیستم مدیریت محتوای طفره

fixfun.ir: مجله تفریحی: وبلاگ شاد و سرگرم کننده

منبع: جام جم آنلاین