آیا مقوله ای به نام زیبایی وجود ندارد؟ - مجله سرگرمی

مؤلف در پیشگفتار این کتاب می نویسد: از شروع تا امروز، همه دل ها به ندای زیبا گوش داده اند. چرا؟ به چه دلیل ؟ وحشیان زیبایی را در لب کلفت و خالکوبی دانسته اند. یونانیان آن را در جوانانی برومند یا در تقارن و آرامش پیکرهای تراشیده. رومیان آن را در نظم و شکوه و قدرت می جستند. رنسانس آن را در رنگ می جست و روح عصر این دوره آن را در موسیقی و پایکوبی می جوید. از این منظر هر عملی که نیک بار آید و هر ابزاری که خوب کار کند، شایسته آن است که زیبا قلمداد شود. و دلی که از این زیبایی بلرزد، شایسته انسانی والاست که عاشقانه می زید و عشق می ورزد.

نویسنده در ادامه اضافه می نماید: از آنجایی که اصطلاحاتی چون زشت و زیبا از حیث کاربرد دارای قدرتی گنگ و مبهم اند و از نظر معنا و مفهوم به مقدار ای ذهنی، که نمی توان پدیده های موجود در دنیا را با دقت به زشتی و زیبایی تقسیم کرد و تقریباٌ آراء و نگرش های متفاوتی در خصوص زیبایی و زیبایی شناسی وجود دارد؛ باشد که این کوشش اندک که شیونش کران تا کران بیداد نموده و معصومیتش دلتنگی اندیشه را خواهد زدود، برای عاشقان ژرف اندیش و خردمند فلسفه و هنر به ویژه دانشجویان رشته سینما و تئاتر؛ در راستای کشف پاسخ های بی تعداد در حوزه زیبایی شناسی که نگرشی است والا و ژرف به دنیا هستی تلنگر شایانی باشد و در کشاکش دهر چالشی برانگیزد.

در بخشی از کتاب آمده است: زیبایی شناسی هم مانند همه نحله های دیگری در حوزه فلسفه، بنیادی ترین پرسش ها را در پی دارد. در اصل چه چیزهایی یا مقولاتی زیبا هستند؟ آیا امری در دنیا خارج به نام زیبایی وجود دارد و می توان در رابطه با آن اندیشید و بحث کرد؟ یا اصولا مقوله ای به نام زیبایی وجود ندارد؟

در جایی دیگر از کتاب آمده است: همه هنرمندان هدفشان لذت بخشیدن است و ساده ترین و معمولی ترین تعریف هنر این است که بگوییم هنر کوششی است برای آفرینش و صور لذت بخش. این صور حس زیبایی ما را ارضا می نمایند. و حس زیبایی وقتی راضی می شود که ما نوعی وحدت یا هماهنگی حاصل از روابط صوری در ادراکات حسی خود دریافت نموده باشیم. و حس تشخیص روابط لذت بخش همان حس زیبایی است که در مقابل حس زشتی قرار می گیرد.

نویسنده در فصل دوم به زیبایی از منظر فلاسفه می پردازد و در این فصل از افلاطون تا آدرنو را در این زمینه آنالیز نموده است. در جایی در همین فصل آمده است: مفاهیم هنر و زیبایی از دیرباز در اندیشه های فرزانگان یونانی بازتابی انکارناپذیر دداشته است. یعنی از دوران هراکلیتوس تا سقراط بحث بر سر معنا و حریم هنر و زیبایی، اندیشمندان آن دوره را به خود مشغول داشته است.

فصل چهارم کتاب به زیبایی شناسی درام آوانگارد اختصاص یافته است در این فصل به نویسندگان و کارگردانان از ایبسن تا بیضایی پرداخته شده است. در ادامه این فصل می خوانید: اندیشمندان حوزه آثار دراماتیک، آثار ایبسن را به سه دوره کلی تقسیم نموده اند که عبارتند از: دوره اول؛ آثار حماسی و سمبولیک با نمایشنامه های براند و پیر گینت.

دوره دوم؛ در این دوره ایبسن به زندگی معاصر، به صورت واقع گرایانه توجه نشان می دهد. دوره سوم؛ در این دوره ایبسن با آثاری چون جان گابریل بورکمن و وقتی ما مردگان برخیزیم دوباره به فضاهای سمبولیستی بازمی شود که البته ویژگی های متفاوتی نسبت به نمایشنامه های سمبولیستی دوره اول آثار وی دارد.

شیوا مارکت: جایی برای کسب آگاهی از اخرین تحولات مارکت های اقتصادی