آقازاده ای که زامبی شد ، روایت یک دانشجوی برگشته از ووهان: از حکومت نظامی تا دستگیری با پهپاد برای ماسک نزدن - مجله سرگرمی

به گزارش خبرنگاران به نقل از فارس، اگر دنبال مصداق می شد برای موفقیت در کم کردن روی کرونا، راه دور نروید. کافی است سر بگردانید و برشد به دو، سه هفته قبل و ماجراهای پر فراز و نشیب بازگرداندن دانشجویان ایرانی از چین را مرور کنید. دانشجویانی که از دل خطر و از کانون اصلی شیوع ویروس کرونا برگشتند و بعد از گذر از مرحله قرنطینه با خیال آسوده به خانه رفتند، علاوه بر خبر سلامتی شان، پیام مهمی هم برای همه مردم ایران داشتند؛ اگر با کرونا واقع بینانه روبرو شویم و به جای وحشت یا شوخی، در میانه بایستیم و مراقبت های لازم را به جا بیاوریم، کرونا بساطش را جمع می کند و می رود.

پیشنهاد می کنیم با گفت وگوی ما با سینا صفاوردی، 27 ساله، دانشجوی رشته تجارت (مدیریت بازرگانی) و کننده دانشجویان بازگشته از چین، همراه شوید تا بتوانید مقایسه بهتری از شرایط دو کشور در آغاز شیوع ویروس کرونا داشته باشید و بیشتر مطمئن شوید که هیچ چیز مثل هشکمک، خویشتن داری و مسئولیت پذیری خودمان نمی تواند کلک این مهمان ناخوانده را بکَند.

از سینا صفاوردی می خواهم برشود به نقطه ای که اولین خبر درباره شیوع ویروس کرونا در چین پیچید و او می رود به حدود دو ماه قبل و می گوید: اوایل همه چیز عادی بود. در خبرها داشتیم که یک بیماری آمده اما نه تلویزیون و نه دانشگاه، عکس العمل خاصی در برابر آن نشان نمی دادند. همه تصور می کردیم این هم چیزی مثل سرماخوردگی یا آنفلوانزاست. یکی دو هفته بعد اما این بیماری که هیچ کس نمی دانست چیست، فراگیر شد. یکی از دلایل شیوع سریع و گسترده ویروس کرونا در چین هم همین بی اطلاعی بود.

به این ترتیب تلویزیون به طور رسمی شیوع این ویروس را اعلام کرد و یک دفعه همه چیز به هم ریخت. باید بگویم در آغاز شیوع کرونا، شرایط در چین خیلی ترسناک تر از ایران بود چون آن ها به سرعت شهر ووهان (کانون ویروس کرونا) را قرنطینه کردند و به یکباره همه جا خلوت شد. عاملی که شرایط را برای قرنطینه کردن شهر ووهان فراهم کرد، این بود که شیوع کرونا در زمان جشن های سال نو چینی ها رخ داد و ازآنجاکه شهر ووهان یک شهر دانشجویی است، علاوه بر گروهی از مردم شهر که به تعطیلات و مسافرت رفته بودند، بسکمک از دانشجویان هم به کشورها و شهرهای خود برگشته بودند و جمعیت حاضر در شهر کمتر از همیشه بود. خلاصه قرنطینه اجرا شد و خیلی زود مسائل ساکنان شهر ازجمله دانشجویان ایرانی آغاز شد.

• ماسک نزنی، پهپادها روی سرت نازل می شوند

قبل از اینکه به ماجرای برگشت به ایران برسیم، از سینا صفاوردی می خواهم تصویر دقیق تری از آن روزهای پراضطراب اولیه قرنطینه شهر ووهان برایمان ترسیم کند. و او به عنوان دانشجویی که داوطلبانه وارد میدان کمک به هموطنانش شده بود، می گوید: در 2هفته ای که از آغاز قرنطینه تا پرواز ما به سمت ایران طول کشید، من هر روز بیرون بودم، البته شب ها بیرون می رفتم چون در ساعات روز، در شهر کاملاً حکومت نظامی برقرار بود و کسی اجازه بیرون آمدن نداشت! ناچار بودم بیرون بروم چون باید برای بچه ها ماسک و غذا می بردم. یک روز که فراموش کرده بودم ماسک بزنم، تا پایم را بیرون گذاشتم، توسط پهپادها شکار شدم! آنجا در چین، در خیابان ها 10 قدم به 10 قدم دوربین وجود دارد. اما ازآنجاکه از طریق دوربین نمی توانند با شهروندان حرف بزنند، از زمان شیوع کرونا، پهپادها را در شهر به کار گرفته اند و این پرنده ها 24 ساعته در حال پروازند. اینطور است که اگر ماسک نزده باشی، پهپاد فوری می آید بالای سرت و می گوید یا باید ماسک بزنی یا به خانه برگردی.

همین جا یادآوری کنم که در چین هم می گویند زدن ماسک، تأثیر چندانی در پیشگیری از ویروس کرونا ندارد. اما در روزهای ابتدایی که معلوم نیست چه کسی مبتلاست و چه کسی نیست و با توجه به اینکه دوره نهفتگی این ویروس هم 5 تا 14 روز طول می کشد، بهتر است از ماسک استفاده شود چون ممکن است در ارتباطات انسانی، طرف مقابل شما مبتلا باشد و با یک سرفه، ویروس را به شما منتقل کند.

• خفاش، توطئه، آمریکا و دیگر هیچ

درخواست بازگشت به ایران از طرف ما مطرح شد و سفارت ایران در چین هم با این درخواست موافقت کرد. ایران اولین کشوری بود که موضوع بازگرداندن دانشجویان و اتباعش را بیان کرد اما تا صدور مجوز پرواز از طرف چین، 2 هفته طول کشید. درحالی که در روز سوم یا چهارم قرنطینه، یک هواپیمای آمریکایی آمد و علاوه بر آمریکایی های حاضر در چین، تعداد زیادی از چینی هایی که تابعیت آمریکایی داشتند را هم با خود برد.

هنوز همه چیز حول ویروس کرونا، در هاله ای از ابهام است و برای آن هایی که از نزدیک شاهد ماجرا بوده اند، پذیرش بعضی حدس ها، سخت تر است. سرعت عمل آمریکایی ها در بازگرداندن اتباعشان از چین در شرایطی که هنوز ابعاد این بیماری برای خود چینی ها روشن نشده بود هم، شائبه های بیشتری در این زمینه ایجاد کرد. سینا مکثی می کند و در ادامه می گوید: آنجا در چین، گرچه به طور رسمی اعلام نمی شود اما فعالان فضای مجازی معتقدند این بیماری را آمریکا برای ضربه زدن به چین تولید کرده. اگر خوب هم نگاه کنیم، مواردی که به عنوان منشأ ویروس کرونا ذکر می شود، ازجمله خفاش، قابل قبول نیست. اصلاً آنقدر که تصور می شود، خفاشی در ووهان وجود ندارد. هست اما در یک محل کوچک که به طور محدود خفاش فروخته می شود. اگر خفاش می توانست منشأ ویروس کرونا باشد، مالزی و اندونزی که به صورت گسترده و علنی خرید و فروش خفاش دارند باید زودتر از چین گرفتار این ویروس می شدند.

• عربستان همزبان هایش را نبرد

2 هفته ای که بر دانشجویان چشم انتظار ایرانی در چین و خانواده هایشان در ایران گذشت، انگار به اندازه 2 سال طول کشید. در آن روزهای سخت فقط اهالی سفارت ایران در چین در کنار دانشجویان بودند: سفارت ایران خیلی تلاش می کرد ما زودتر به ایران برگردیم اما چین می گفت ما اول باید به شانگهای برویم و 14 روز آنجا قرنطینه شویم، بعد به سمت ایران پرواز کنیم. سفیر ایران در چین اما با این موضوع مخالفت کرد و گفت: این کار بسیار خطرناکی است چون احتمال دارد در این جابه جایی و 14 روز حضور در آن شهر، یکی از بچه ها مبتلا شود و همین باعث آلوده شدن همه کاروان شود. به همین دلیل آنقدر منتظر ماندیم تا چین مجوز پرواز مستقیم از ووهان به تهران را برایمان صادر کرد.

فرقی نمی کند کجای دنیا باشی. همین که خون ایرانی در رگ هایت جریان داشته باشد، نسبت به همه انسان ها حس محبت و دلسوزی خواهی داشت و بی تفاوتی نسبت به سرنوشت انسان ها با مرامت سازگار نیست. ادامه صحبت های صفاوردی، مصداق همین روحیه است: در همان روزها، یک هواپیمای بزرگ عربستانی در فرودگاه چین نشست اما حاضر نشد جز 10 تبعه خودش، هیچ کس را سوار کند و از آن مهلکه نجات دهد؛ حتی عرب های هم زبانشان را. اما نزدیک زمان پرواز ما که رسید، خودمان نامه زدیم و از سفارت درخواست کردیم هم کلاسی های عرب زبانمان هم همراهمان بیایند. آخه آن ها دوستان ما بودند و آنجا داشتیم با هم زندگی می کردیم. نمی توانستیم نسبت به آن ها بی تفاوت باشیم. اینطور بود که 58 عراقی، 24 سوری و یک لبنانی هم همراه ما و با هواپیمای ما پرواز کردند. آن ها خیلی شاد بودند و از ایران برای این لطف تشکر می کردند.

نوع دوستی جوانان ایرانی حاضر در چین، به همین جا هم ختم نشد: بعضی بچه ها همراه ما نیامدند و در چین ماندند. آن هایی که همسر خارجی یا چینی داشتند یا به خاطر کارشان باید می ماندند، به کنار. یک عده هم مثل دوست خودم، سینا کرمی، کاملاً داوطلبانه ماندند تا در آن شرایط بحرانی، به مردم چین کمک کنند. سینا با قهوه درست کردن برای پزشکان چینی که خودشان را وقف درمان مبتلایان کرونا کرده بودند، به آن ها روحیه و امید می داد.

• ما آقازاده هایی بودیم که حالا زامبی شده بودیم

بالاخره روز موعود رسید و دانشجویان ایرانی بعد از 14 روز پراضطراب، سوار بر هواپیمایی شدند که قرار بود آن ها را از دل خطر به اوج آرامش ببرد؛ به خانه: فرودگاه، کاملاً خلوت بود. ازآنجاکه هیچ کس آنجا وجود نداشت که بتواند مترجم میان کننده چینی ها و کادر پرواز ایرانی باشد، من همرا او به سمت هواپیما رفتم. در اولین برخورد با خلبان و گروه پزشکی ایرانی، استرس آن ها را کاملاً حس کردم. حق هم داشتند چون هیچ چیز از این ویروس نمی دانستند. وقتی با آن ها صحبت کردم و توضیح دادم، اضطرابشان تا حدی فروکش کرد. وقتی همگی در هواپیما مستقر شدیم، اولین حرف آرامش بخش را از خلبان هواپیما شنیدیم که گفت: بچه ها! نگران نباشید. ما به خاطر شما به اینجا آمده ایم و می خواهیم شما را به ایران برگردانیم. همین دو جمله کافی بود تا بعد از 2 هفته، یک نفس راحت بکشیم.

بعد از 8، 9 ساعت پرواز به ایران رسیدیم و با اینکه شاد بودیم اما این تازه آغاز نگرانی هایمان بود! در روزهایی که حرف بازگشت ما به ایران در فضای مجازی پیچیده بود، واکنش های منفی کم ندیده بودیم. بعضی از کامنت هایی که پای این خبر گذاشته می شد، خیلی تند بود و حتی بعضی ها ناسزا می گفتند. خیلی ها با تصور نامشخصی که از ویروس کرونا داشتند و بعضی مطالب و فیلم ها در فضای مجازی هم آن ها را دچار ترس و وحشت کرده بود، فکر می کردند ما یک عده زامبی هستیم (با خنده) و آمدنمان به ایران، مردم را به خطر می اندازد. بعضی ها هم فکر می کردند ما که در خارج از کشور درس می خوانیم، آقازاده ایم و تا حالا با پول هایمان داشتیم آنجا خوش می گذراندیم. درحالی که همه ما در چین همزمان با تحصیل، کار می کنیم. با اینکه آنجا کار کردن دانشجویان ممنوع است اما ما مجبوریم کار کنیم تا بتوانیم خرج خودمان را دربیاوریم.

• قرنطینه ما هتل بود

واکنش های استقبال کنندگان اما آبی بود روی آتش نگرانی دانشجویان: اولین فردی که در ایران با او برخورد داشتیم، آقای دکتر رییسی، معاون وزیر بهداشت بود که خیلی محبت آمیز و صمیمانه به استقبال ما آمد و با احترام با ما برخورد کرد. ایشان در زمان قرنطینه هم یک روز در میان به ما سر می زد و جویای احوالمان می شد. به طور کلی، همه چیز خیلی بهتر از آنی بود که تصور می کردیم. ما را در یک هتل با شرایط بسیار خوب قرنطینه کردند. اوایل در اتاق های جداگانه بودیم اما از روز هفتم و هشتم به بعد که نتیجه اولین آزمایش آمد و همه سلامت بودیم، توانستیم در کنار هم در حیاط قدم بزنیم، فوتبال بازی کنیم و ... حتی از هفته دوم قرنطینه که کلاس های دانشگاهمان آغاز شد، با توجه به اینکه هتل اینترنت داشت و سرعتش هم خوب بود، به راحتی به صورت آن لاین با جریان درس و کلاسمان همراه شدیم.

صفاوردی خوب می داند آن روزهایی که آن ها در قرنطینه با احتمال ابتلا به کرونا می جنگیدند، آن بیرون بعضی ها یک جنگ روانی درباره شرایط آن ها به راه انداخته بودند: با اینکه شرایط ما در هتل محل قرنطینه بسیار خوب بود، در فضای مجازی و بخصوص از طرف رسانه های مخالف ایران مطالب غیرواقعی گفته می شد. مثلاً اگر اشتباه نکنم، ایران اینترنشنال گفته بود شیشه های محل قرنطینه ما را دودی کرده اند، اطراف آن تدابیر امنیتی اتخاذ کرده اند و... درحالی که اصلاً اینطور نبود. فضا خیلی محبت آمیز بود و همه به ما احترام می گذاشتند. مخصوصاً گروه اورژانس خیلی برای ما زحمت کشیدند. با توجه به اینکه هیچ کس از خدمه هتل حضور نداشتند، تمام زحمات ما بر عهده نیروهای اورژانس بود. ببینید، دانشجویان عراقی در کشورشان در یک بیمارستان قرنطینه شدند، آن هم در شرایط بد. درست است که مراقبت ها و محدودیت های زمان قرنطینه، مشابه است اما خیلی فرق دارد کجا قرنطینه باشی. و این برای ما خیلی ارزشمند بود که تا این حد به ما احترام گذاشته شد.

همه جا گفته ام و باز هم می گویم؛ ما از دکتر نمکی، وزیر بهداشت، دکتر رییسی، معاون ایشان و گروه اورژانس به خاطر زحماتی که برای ما کشیدند، واقعاً تشکر می کنیم. هنوز هم با این دوستان ارتباط داریم و جویای احوال ما هستند که این باعث دلگرمی ماست.

سینا مکثی می­کند و لبخندبرلب ادامه می دهد: جالب است بدانید بسکمک از بچه های ما، دانشجوی پزشکی هستند و بعد از ماجراهای کرونا در چین و بازگشت به ایران، تصمیم گرفته اند انتقالی بگیرند و برای ادامه تحصیل به ایران برگردند.

• مشاور وزیر بهداشت برای ما برادری کرد

اما در مأموریت سراسر اضطراب و پرفراز و نشیب بازگرداندن دانشجویان ایرانی از چین و 2 هفته قرنطینه آن ها در تهران، یک نفر بود که لحظه ای دانشجویان را تنها نگذاشت و با همراهی حیرت انگیزش، نه تنها به دانشجویان نگران قوت قلب داد بلکه تجسم دیگری از مِهر ایرانی را پیش چشم آن ها قرار داد. سینا صفاوردی نمی تواند از کنار نام علیرضا وهاب زاده، مشاور وزیر بهداشت به سادگی بگذرد و می گوید: آقای وهاب زاده از اول تا آخر این ماجرا در کنار ما بود و واقعاً به پای ما سوخت. او برای آوردن ما به چین آمد و تنها کسی بود که در هواپیما نزدیک ما می آمد، با ما هم صحبت می شد و هر چیزی می خواستیم فراهم می کرد، بدون اینکه استرس داشته باشد. او واقعاً خطر کرد. اگر یکی از ما مبتلا به ویروس کرونا بودیم، خیلی احتمال داشت ایشان هم مبتلا شود. آقای وهاب زاده و آقای محمد نسیمی، عکاس و خبرنگار، هم در هواپیما با ما بودند و هم 14 روز همراه ما قرنطینه شدند. آقای وهاب زاده واقعاً مثل برادر در کنار ما بود. راستش را بگویم، همه بچه ها از فداکاری ایشان تعجب کرده بودند. واقعاً انتظار اینهمه همراهی را نداشتیم. ما از ایشان و همه گروه پزشکی وزارت بهداشت تشکر می کنیم.

• نه شمال نه جنوب؛ مسافرت در شرایط بحران، ممنوع!

سینا صفاوردی و دوستانش که هم در چین و هم در ایران با پدیده کرونا روبرو بوده اند، شاید بهتر از هر کسی بتوانند در مقام مقایسه میان واکنش های دو جامعه در برابر این مهمان ناخوانده بربیایند. در این میان، رفتار کاربران فضای مجازی در ایران، بدون شک یکی از موارد تفاوت میان دو جامعه است. صفاوردی در این باره می گوید: اینکه کاربران فضای مجازی در ایران با ویروسی که اینهمه در همه جای دنیا ایجاد وحشت کرده، شوخی می کنند، اتفاق خوبی است اما به این شرط که مراقب باشیم و نگذاریم از حد بگذرد. اگر شوخی از حد بگذرد و به مرحله مسخرگی برسد، خطرناک می شود چون باعث می شود مردم موضوع به این مهمی را جدی نگیرند و در مقابل آن بی خیال شوند و سهل انگاری کنند.

اما همه اتفاق های عجیب در فضای مجازی رقم نمی خورد و گروهی از مردم ایران در همین دنیای حقیقی هم در مقابل بحران ها دست به کارهای عجیب و غریب می زنند: وقتی با تعطیلی مدارس برای مقابله با شیوع کرونا، گروهی از مردم به شمال رفتند، واقعاً تعجب کردم. از شدت ناباوری، خنده ام گرفته بود. توی دلم گفتم: واقعاً بی خیال ترین مردم در دنیا هستیم. این افراد با مسافرت در این شرایط، خود را بیشتر در معرض خطر قرار دادند. همین نشان می دهد بعضی ها متاسفانه خطر این ویروس را به شوخی گرفته اند. البته شمال و جنوب فرقی ندارد. وقتی می گویم مسافرت نروید، بعضی دوستانم می گویند: ما شمال نمی رویم، می رویم اهواز. چون می گویند ویروس کرونا در گرما ضعیف می شود. درحالی که این یک تلقی اشتباه است. گرمایی که از آن یاد می شود، متفاوت است و منظور، چند درجه بالا رفتن دمای محیط نیست. بنابراین مسافرت در این زمان - به هر کجا که باشد - کار اشتباهی است.

• بودن یا نبودنِ قرنطینه؛ مساله این است؟

صحبت که به اینجا می رسد، می گویم: در این شرایط، بعضی ها بر قرنطینه کردن شهرهایی که کانون شیوع ویروس کرونا بوده اند، تاکید دارند. از آن طرف، بعضی دیگر به شدت با این موضوع مخالف اند. شما که تجربه زندگی کردن در شهر قرنطینه شده را داشته اید، در این باره چه نظری دارید؟ صفاوردی می گوید چندان با قرنطینه کردن شهرها موافق نیست و در تشریح علتش می گوید: کافی است اعلام شود قرار است شهر قرنطینه شود، مردم از روی وحشت هجوم می آورند و مقاومت می کنند. در چین هم روزهای ابتدایی اعلام قرنطینه، به همین شکل بود. در تمام دنیا همین است. وقتی هم شرایط به ثبات می رسد، چون ورود و خروج به شهر ممنوع است، مشکل تأمین غذا و ماسک و... پیش می آید.

از آن طرف، افرادی که قبل از اعلام قرنطینه از شهرشان خارج شده اند، تا پایان قرنطینه امکان بازگشت ندارند و به همین دلیل دچار مشکل می شوند که مهم ترینش مشکل مالی است. حتی از لحاظ مالی هم به دردسر نیفتند، مسائل دیگری پیدا می کنند. مثلاً مردم ووهان که قبلاً از شهر خارج شده بودند، هر کجا کارت شناسایی ارائه می دادند و مشخص می شد اهل ووهان هستند، همه از آن ها فاصله می دریافتد، کسی به آن ها خانه اجاره نمی داد و... حتی دانشجویان خارجی شهر ووهان هم همین مشکل را دارند و الان در خیابان مانده اند. احتمالاً فیلم های آن ها را در فضای مجازی دیده اید که گریه می کنند و می گویند: چرا فکر می کنید چون ما ساکن شهر ووهان بوده ایم، حتماً بیمار هستیم؟ لطفاً به ما جا و مکان بدهید.

این ها مثال هایی است که شاید در موضوع قرنطینه کردن یا نکردن یک شهر، مشخص کننده نباشد. سینا هم انگار می دانسته و فقط مشغول زمینه چینی بوده. او در ادامه دست روی نکات مهم تری می گذارد و می گوید: قرنطینه هم می تواند خوب باشد هم بد اما می توانم بگویم برای جامعه ایران، اصلاً خوب نیست چون فکر می کنم مردم ما آمادگی پذیرش آن را ندارند. ببینید، اگر چین تصمیم به اجرای قرنطینه می گیرد، مردمش هم کاملاً می پذیرند و از تصمیمات دولت تبعیت می کنند. اگر هم کسی از این دستور تخلف کند، دولت و پلیس به شدت و بدون اغماض با آن ها برخورد می کنند. اگر کسی قوانین قرنطینه را مراعات نکند و از خانه بیرون بیاید، دستگیرش می کنند و او را به اجبار 14 روز قرنطینه می کنند. شاید آن فیلم را دیده باشید که یک خانم مبتلا به کرونا در شهر ووهان را داشتند با آمبولانس برای قرنطینه می بردند. وقتی او به خاطر ترس از آمبولانس پیاده شد و فرار کرد، پلیس او را هدف گرفت و کشت! جالب است بدانید حتی وقتی چند نفر مشکوک یا مبتلا به کرونا آب دهان روی زمین انداختند هم بازداشت شدند.

• ترس به خود راه ندهید و در خانه بمانید

یک طرف، دوستان چینی ام بودند که گرفتار یک بحران شده بودند و دلم می خواست کمکشان کنم. و طرف دیگر، دوستان هموطنم بودند که در کشور غریب در اضطراب و نگرانی شدیدی به سر می بردند. اگر می توانستم، در چین می ماندم و به دوستان چینی ام کمک می کردم اما واقعیت این است که آنجا یک آدم معمولی بودم. بنابراین پیشقدم شدم برای کمک به دانشجویان ایرانی و ارتباط دریافت با سفارت که در نهایت خوشبختانه به بازگشت ما به ایران منتهی شد. حالا که حدود یک هفته از پایان قرنطینه ما می گذرد و خوشبختانه با انجام تمام آزمایشات، گواهی سلامت دریافت کرده ایم، دوست دارم با گروه اورژانس در ایران همکاری کنم. این موضوع را به مسئول گروه اورژانس هم گفته ام. حداقل کاری که می توانم انجام دهم، این است که واقعیت را به مردم بگویم و استرس آن ها را کم کنم. این روزها در صفحات مجازی، دروغ های زیادی به مردم گفته می شود که باعث ایجاد جو بدی شده و مردم را می ترساند.

حالا فرصت خوبی است برای صحبت کردن با مردم و سینا از آن به بهترین شکل استفاده می کند و می گوید: یکی از دلایل افزایش مرگ و میر در اثر کرونا در چین این بود که در روزهای اول، مردم از ترسشان به بیمارستان نمی رفتند مبادا آزمایششان مثبت شود. اما اگر بدانیم این ویروس آنقدر که جو روانی درباره اش درست شده، ترسناک نیست، به راحتی می شود شکستش داد. امروز حرف من با مردم ایران هم همین است که از کرونا نترسید. واقعاً آنقدرها که گفته می شود، ترسناک نیست. این ویروس، حتی از ویروس آنفلوانزا هم ضعیف تر است. این را از من قبول کنید که در دل این ویروس رفتم و با مراعات نکات بهداشتی، به سلامت از آن بیرون آمدم. من برای رساندن مواد غذایی و ماسک به دانشجویان ایرانی در سه نقطه شهر ووهان، باید مرتب از خانه بیرون می آمدم. با تاکید سفارت، 3 بار در چین تست دادم و هر سه بار، منفی بود. بنابراین، با مراعات بهداشت و مراقبت از خود، به این ویروس مبتلا نمی شویم.

• حتی بیماران ریوی و سرطانی هم می توانند کرونا را شکست دهند

حتی در صورت ابتلا به ویروس کرونا هم، اتفاق وحشتناکی نمی افتد و بعد از مراقبت های پزشکی، بیمار سلامتی اش را به دست می آورد. دوست من در چین، خانوادگی مبتلا به کرونا شدند اما به موقع به بیمارستان مراجعه کردند و همگی شان خوب شدند؛ حتی مادر سالمندش. بنابراین حتی اینکه گفته می شود سالمندان بیشتر در خطر ابتلا به ویروس کرونا هستند، به این معنا نیست که هر سالمندی کرونا بگیرد، حتماً می میرد. این قاعده حتی درباره افرادی که مشکل ریوی و بیماری سرطان دارند هم صادق است چون این افراد هم در چین مبتلا به کرونا شدند و بعد سلامتی شان را به دست آوردند.

در این مدت، اقوام و آشنایان مرتب با من تماس می گیرند و درباره کرونا می پرسند. مهم ترین توصیه ای که به آن ها می کنم این است که تا جایی که امکان دارد، از خانه بیرون نروید. اگر هم برای کار ضروری بیرون می روید، چون در شرایط فعلی مشخص نیست چه کسی مبتلاست و چه کسی نیست، بهتر است احتیاط کنید و از ماسک و دستکش استفاده کنید. بعد از بازگشت به خانه هم حتماً دست و صورتتان را بشویید و درصورت امکان حمام کنید. اگر مواد غذایی بسته بندی شده خریداری می کنید، قبل از باز و استفاده کردن، آن بسته را ضدعفونی کنید. و از همه مهم تر، اجازه ندهید اطراف این ویروس، جوسازی شود. از کرونا نترسید اما آن را به شوخی هم نگیرید.

• به حرف رسانه های غیررسمی اعتماد نکنید؛ حتی به اینستاگرام ما!

این هم آخرین سفارش محبت آمیز و دلسوزانه سینا صفاوردی، دانشجوی بازگشته از چین: از مردم می خواهم در روبروه با اخبار فضای مجازی درباره کرونا، فقط به کانال های واقعاً خبری و معتبر اعتماد کنند. در این زمینه، حتی به صفحه اینستاگرام ما - دانشجویان بازگشته از چین - هم خیلی اعتماد نکنند! چون دیده ام متاسفانه یکی دو نفر از دوستانم فقط برای جذب فالوور بیشتر، ادعا کرده اند واکسن کرونا ساخته شده. و با همین خبر دروغ باعث یک جوسازی منفی در کشور شده اند. بعضی از کاربران این ادعا را باور کرده و گفته اند: اگر واکسنش ساخته شده، پس چرا به ایران نیاورده اند و...؟ من با این دوستان صحبت کردم و گفتم چرا ادعای نادرست ساخت واکسن کرونا را مطرح کرده اید اما زیر بار نرفتند و گفتند: ما فقط گفتیم به یک دارو برای پیشگیری از کرونا رسیده اند. درحالی که در فیلمی که منتشر کرده بودند، صراحتاً از تولید واکسن صحبت کرده بودند. بنابراین مردم خودشان باید با هشکمک بیشتری با اخبار و اطلاعات فضای مجازی روبرو شوند و هر چیزی را باور نکنند.

wallpaper7.ir: مجله تصویر و سرگرمی | مجله آموزشی با سرگرمی گرافیستها و کاریکاتوریست ها

asiaro.ir: تور آسیایی ارزان | تور ترکیبی آسیایی | تور ترکیبی جنوب شرق آسیا

pariha.com: پریها | اخبار، سرگرمی، ورزش، فال، پزشکی، سینما