آشنایی با موزه آینده دبی؛ نوآوری، فناوری و معماری پیشرو - مجله سرگرمی

برای دریافت مشاوره و خدمات تخصصی گردشگری و سفر به سراسر دنیا با bestcanadatours.com مجری مستقیم تورهای مسافرتی و گردشگری همراه باشید.

اهمیت موزه آینده دبی صرفاً در جاذبه گردشگری آن خلاصه نمی‌شود. این بنا تجلی فیزیکی گذار استراتژیک دبی به سوی یک اقتصاد دانش‌بنیان و آینده‌نگر است، حرکتی فراتر از وابستگی به نفت و تجارت سنتی. این موزه نماد جاه‌طلبی امارات متحده عربی برای تبدیل شدن به یک رهبر جهانی در عرصه نوآوری است. ارتباط تنگاتنگ موزه با «بنیاد آینده دبی» (Dubai Future Foundation) ، که مأموریتش «تصور، الهام‌بخشی و طراحی جمعی آینده دبی» و تبدیل این شهر به «شهری پیشرو در آینده» است ، این ادعا را تقویت می‌کند. افتتاح موزه همزمان با اجلاس جهانی دولت‌ها نیز بر نقش آن در گفتمان‌های جهانی پیرامون آینده تأکید دارد. بنابراین، موزه آینده بیش از یک ساختمان، یک دارایی استراتژیک برای دبی محسوب می‌شود.

علاوه بر این، موزه آگاهانه در پی ارائه روایتی امیدوارکننده و خوش‌بینانه از آینده است و در تقابل با روایت‌های پادآرمانشهری رایج در رسانه‌ها قرار می‌گیرد. این انتخاب در دورانی که اغلب با اضطراب نسبت به آینده همراه است، بسیار معنادار می‌نماید. تیم خلاق موزه با درک فراگیری «داستان‌های تاریک پادآرمانشهری»، آگاهانه مسیری متفاوت را برگزیده و «روایتی انسان‌محور» و نه صرفاً فناورانه را عرضه کرده است. این رویکرد، موزه را نه‌تنها به عنوان یک ویترین، بلکه به مثابه یک شکل‌دهنده فعال نگرش‌ها نسبت به آنچه آینده می‌تواند باشد، مطرح می‌سازد.

شاهکار معماری و نمادگرایی

طراحی موزه آینده، اثری از شان کیلا (Shaun Killa) از شرکت «کیلا دیزاین» (Killa Design) ، خود داستانی از الهام و نوآوری است. گفته می‌شود کیلا طرح اولیه را ساعت یک بامداد، با دست و با هدف خلق شکلی که «احساس حرکت» را القا کند، ترسیم کرده است. نتیجه، بنایی 77 متری به شکل یک چنبره (توروس) است که مساحتی برابر با 30٬548 متر مربع را پوشش می‌دهد و نکته قابل توجه آن، عدم وجود ستون‌های داخلی است.

نمادگرایی در تار و پود این معماری تنیده شده است. ساختمان دایره‌ای یا بیضی‌شکل، نماینده بشریت است. تپه سرسبزی که موزه بر آن آرمیده، نمادی از زمین، استحکام، پایداری و ریشه‌دار بودن در مکان، زمان و تاریخ است ؛ این تپه مصنوعی سبز، گویی صحرای اطراف را به چالش می‌کشد. اما شاید گویاترین عنصر نمادین، فضای خالی بیضی‌شکل در مرکز بنا باشد که نمایانگر آینده ناشناخته، عرصه‌های نانوشته، نوآوری و آنچه هنوز کشف نشده است، می‌باشد. کیلا این فضای خالی را «قدرتمندترین نقطه کل ساختمان» توصیف می‌کند. گفته می‌شود طراحی از اصول فنگ‌شویی نیز الهام گرفته است. نمای خارجی از 1٬024 پانل فولاد ضد زنگ تشکیل شده که سطحی معادل 17٬600 متر مربع را می‌پوشانند. هر یک از این پانل‌ها منحصربه‌فرد بوده و طی فرآیندی تخصصی با کمک ربات‌ها ساخته شده‌اند. هر پانل دارای 4 لایه است و فرآیندی 16 مرحله‌ای را طی کرده است.

فرم موزه، یک خروج آگاهانه از برج‌های سر به فلک کشیده‌ای است که بر خط افق دبی تسلط دارند. این امر نشانگر زبان معماری جدیدی برای شهر است؛ زبانی که نمادگرایی و فرم‌های ارگانیک را بر ارتفاع صرف ترجیح می‌دهد. این یک انتخاب عامدانه برای افزودن نوع متفاوتی از نماد به شهر است، نمادی که از عمق و بینش آینده‌نگر سخن می‌گوید، نه فقط از جاه‌طلبی عمودی. فضای خالی مرکزی نیز تنها یک حفره نیست، بلکه عنصری پویاست. دیدگاه کیلا مبنی بر استفاده از آن به عنوان فضایی برای نمایش‌های بصری ، بدین معناست که معماری موزه خود می‌تواند در روایت در حال تکامل آن مشارکت کند و این ایده را تقویت می‌کند که آینده دائماً در حال شکل‌گیری است. این بنا خود به یک بوم زنده برای روایت‌های آینده تبدیل می‌شود، نه فقط ظرفی برای آنها. علاوه بر این، تلفیق فنگ‌شویی، یک نظام فلسفی شرقی ، با خوشنویسی عربی و نمادگرایی ریشه‌دار در فرهنگ محلی، رویکردی جهانی‌شده به طراحی را به نمایش می‌گذارد که همچنان عمیقاً با مکان خود پیوند دارد. دبی خود را به عنوان یک مرکز جهانی معرفی می‌کند و معماری آن با الهام از تأثیرات متنوع و در عین حال تأکید بر هویت فرهنگی منحصربه‌فرد خود، این امر را بازتاب می‌دهد.

صدای آینده: خوشنویسی زینت‌بخش نما

نمای موزه آینده با هنر خوشنویسی عربی مزین شده است که سه عبارت از والاحضرت شیخ محمد بن راشد آل مکتوم را در مورد آینده، نوآوری و خلاقیت به تصویر می‌کشد. این عبارات عبارتند از:

• «ما صدها سال زندگی نخواهیم کرد، اما محصولات خلاقیت ما می‌توانند میراثی را برای مدت‌ها پس از رفتن ما به جا بگذارند.» (ترجمه‌ای دیگر: «ما صدها سال زندگی نخواهیم کرد، اما می‌توانیم چیزی خلق کنیم که صدها سال دوام بیاورد.» )
• «آینده از آن کسانی خواهد بود که بتوانند آن را تصور کنند، طراحی کنند و بسازند. آینده منتظر نمی‌ماند، آینده امروز می‌تواند طراحی و ساخته شود.»
• «راز تجدید حیات، توسعه تمدن و پیشرفت بشریت در یک کلمه نهفته است: نوآوری.» (ترجمه‌ای دیگر: «نوآوری یک تجمل فکری نیست. این راز تداوم و کلید شکوفایی ملت‌ها و مردمان است.» )

این خوشنویسی‌ها توسط هنرمند اماراتی، مطر بن لاحج، طراحی شده‌اند. این خطوط هنری تنها جنبه تزئینی ندارند، بلکه به عنوان پنجره‌های موزه نیز عمل می‌کنند و نور طبیعی را به فضای داخلی هدایت می‌کنند و شب‌ها با چراغ‌های LED روشن می‌شوند. این طراحی تعادل بهینه بین نور طبیعی، گرمای خورشیدی و تهویه مطبوع را تضمین می‌کند.

این بنا به معنای واقعی کلمه «به زبان عربی سخن می‌گوید» و نمای خود را به بوم نقاشی برای پیام‌های آینده‌نگر تبدیل می‌کند. این امر معماری را از فرم صرف فراتر برده و آن را به یک رسانه ارتباطی مستقیم برای انتقال جوهره موزه و دیدگاه حاکم تبدیل می‌کند. پوسته ساختمان منفعل نیست؛ بلکه فعالانه پیام‌هایی را منتقل می‌کند که در بطن هدف موزه قرار دارند. این یک ادغام قدرتمند از هنر، پیام و عملکرد معماری است. استفاده از خوشنویسی سنتی عربی، یک فرم هنری محترم با ریشه‌های عمیق فرهنگی، بر روی یک سازه فوق مدرن، نمادی از این ایده است که آینده بر پایه درک و احترام قوی به میراث بنا می‌شود. این به معنای کنار گذاشتن گذشته نیست، بلکه به معنای حمل خرد آن به آینده است. نمایش برجسته خوشنویسی، یک هنر سنتی مورد احترام در جهان عرب، بر روی ساختمانی که به «آینده» اختصاص دارد ، یک تقابل عمدی ایجاد می‌کند. این نشان می‌دهد که دیدگاه دبی از آینده، دیدگاهی است که هویت فرهنگی خود را گرامی داشته و در خود جای می‌دهد، نه آینده‌ای که از نظر فرهنگی ناشناس یا صرفاً غربی شده باشد. خود نقل قول‌ها از میراث و ساختن برای آینده سخن می‌گویند و این پیوند را تقویت می‌کنند.

سفری در میان نوآوری: گشتی در طبقات موزه

موزه آینده دارای هفت طبقه است که پنج طبقه آن به تجارب نمایشگاهی متمایز اختصاص یافته است. طبقات دیگر به بخش‌های اداری و VIP تعلق دارند. سه طبقه بر توسعه منابع فضای ماورای جو، اکوسیستم‌ها و مهندسی زیستی، و سلامت و تندرستی تمرکز دارند؛ طبقات دیگر فناوری‌های آینده نزدیک را به نمایش می‌گذارند و یک طبقه نیز به کودکان اختصاص داده شده است. این تجربه به عنوان سفری به سال 2071 طراحی شده است.

• طبقه پنجم: ایستگاه فضایی امید (OSS Hope): این طبقه بر زندگی در فضا در سال 2071 تمرکز دارد. بازدیدکنندگان یک سفر فضایی شبیه‌سازی شده را تجربه می‌کنند به ایستگاهی در 600 کیلومتری بالای زمین و بررسی می‌کنند که چگونه ماه می‌تواند به منبع انرژی تجدیدپذیر تبدیل شود.
• طبقه چهارم: موسسه شفا (The HEAL Institute): این بخش به اکولوژی آینده، تنوع زیستی و ترمیم حیات بر روی زمین می‌پردازد. از جاذبه‌های آن می‌توان به بازآفرینی دیجیتالی جنگل‌های بارانی آمازون و «کتابخانه حیات» که یک بانک DNA با 2400 کد ژنتیکی از گونه‌های مختلف است، اشاره کرد.
• طبقه سوم: الواحه (Al Waha): این طبقه بر سلامت، تندرستی و گسستن از فناوری متمرکز است. تجارب حسی، مدیتیشن و ارتباط با ذهن، بدن و روح را ارائه می‌دهد. دیپاک چوپرا، نویسنده و سخنران نامدار، یک جلسه مدیتیشن را در این فضا هدایت کرده است.
• طبقه دوم: فردا، امروز (Tomorrow, Today): این بخش فناوری‌های پیشرفته و مفاهیم نوآورانه آینده نزدیک را که به چالش‌های جهانی کنونی می‌پردازند، به نمایش می‌گذارد. به عنوان یک انکوباتور و آزمایشگاه برای آینده‌پژوهی جهانی عمل می‌کند و فناوری‌هایی از نوآوران برجسته را در خود جای داده است. نمایشگاه‌ها شامل هوش مصنوعی، رباتیک، وسایل نقلیه الکتریکی و لباس‌های جت (jet suits) هستند. محتوای این طبقه به طور مداوم به‌روزرسانی می‌شود.
• طبقه اول: قهرمانان آینده (Future Heroes): این طبقه به کودکان زیر 10 سال اختصاص دارد. فعالیت‌های تعاملی، بازی و چالش‌های مبتنی بر پاداش را برای تشویق همکاری، خلاقیت و مهارت‌های آینده ارائه می‌دهد. این فضا برای افراد با توانایی‌های مختلف، از جمله افراد دارای تنوع عصبی (نورودایورس)، طراحی شده است.
• طبقه همکف: شامل لابی، کافه‌ای با باریستای رباتیک و فروشگاه هدایا می‌باشد.
• امکانات دیگر: سالن اجتماعات، رستوران، پارکینگ و امکان شارژ وسایل نقلیه الکتریکی نیز در دسترس هستند.

در جدول زیر، نگاهی گذرا به نمایشگاه‌های کلیدی موزه آینده خواهیم داشت:

نمایشگاه‌های کلیدی موزه آینده

موزه آینده بر تجارب همه‌جانبه و تعاملی تأکید دارد ، نه نمایش ایستا و منفعل آثار. این رویکرد با هدف درگیر کردن بازدیدکنندگان از نظر احساسی و فکری طراحی شده تا آینده را ملموس‌تر کرده و الهام‌بخش اقدام باشد. توصیفاتی مانند «تئاتر همه‌جانبه» ، «نمایشگرهای تعاملی، واقعیت افزوده» ، «ایستگاه فضایی شبیه‌سازی شده» و «بازی عملی» به وضوح نشان‌دهنده تغییر از آموزش سنتی موزه‌ها است. هدف این است که بازدیدکنندگان آینده را «سکونت کنند، کاوش کنند و با آن تعامل داشته باشند» و ارتباطی عمیق‌تر از مشاهده صرف برقرار کنند.

سیر موضوعی طبقات - از فضای ماورای جو به اکولوژی زمین، تندرستی فردی، فناوری‌های کنونی و در نهایت پرورش نسل آینده - دیدگاهی جامع و به‌هم‌پیوسته از آینده را ارائه می‌دهد. این پیشرفت نشان می‌دهد که پیشرفت در یک حوزه با حوزه‌های دیگر مرتبط است. این سفر از ایستگاه فضایی امید (کاوش کلان و بیرونی) به موسسه شفا (سلامت سیاره‌ای) به الواحه (تندرستی شخصی) و فردا، امروز (راه‌حل‌های کنونی) تا قهرمانان آینده (نسل بعدی) تصادفی نیست. این یک قوس روایی ایجاد می‌کند که بر رویکردی جامع برای ساختن آینده‌ای بهتر دلالت دارد - آینده‌ای که نیازمند جاه‌طلبی کیهانی، مسئولیت‌پذیری اکولوژیکی، تعادل شخصی، پیشرفت فناورانه و سرمایه‌گذاری بر روی جوانان است.

تعهد به به‌روزرسانی منظم نمایشگاه‌ها، به‌ویژه در طبقه «فردا، امروز» ، به این معناست که خود موزه برای انطباق و حفظ پویایی طراحی شده است، که منعکس‌کننده ماهیت پیشرفت فناوری و مطالعات آینده است. اظهاراتی مانند «محتوا طی ده سال دوباره تغییر خواهد کرد» و «نمایشگاه‌ها هر شش ماه یکبار تغییر می‌کنند» نشان‌دهنده پویایی است. این برای «موزه آینده» حیاتی است تا به «موزه گذشته آینده» تبدیل نشود. این سازگاری بخش اصلی هویت و استراتژی عملیاتی آن است.

پیشگام در پایداری: نمادی از معماری سبز

موزه آینده نه تنها در محتوا، بلکه در ساختار خود نیز پیشگام است و به عنوان نمادی از معماری سبز شناخته می‌شود. این بنا موفق به دریافت گواهینامه پلاتینیوم LEED شده است که بالاترین رتبه برای ساختمان‌های سبز محسوب می‌شود و از ابتدا یکی از الزامات کارفرما بوده است.

این دستاورد از طریق مجموعه‌ای از راهکارهای نوآورانه محقق شده است:

• انرژی خورشیدی: موزه بخش قابل توجهی از انرژی خود را، حدود 4000 مگاوات ساعت در سال ، از پارک خورشیدی اختصاصی خود تأمین می‌کند که این میزان یک سوم مصرف برق موزه را پوشش می‌دهد.
• حفاظت از آب: از راهکارهای مهندسی با مصرف کم انرژی و آب استفاده شده است. تپه سبز اطراف موزه با یک شبکه آبیاری هوشمند و سیستم زیرسطحی آبیاری می‌شود که آب را مستقیماً به ریشه گیاهان می‌رساند. قابل ذکر است که برای آبیاری از آب شیرین استفاده نمی‌شود. همچنین از گیاهان بومی و مقاوم به خشکی استفاده شده است. سیستم‌های بازیافت آب خاکستری و جمع‌آوری چندگانه، هدررفت آب را حدود 25٪ کاهش داده‌اند.
• بهره‌وری انرژی: طراحی غیرفعال خورشیدی (Passive Solar Design) و ورود نور طبیعی از طریق پنجره‌های خوشنویسی ، نیاز به روشنایی مصنوعی را کاهش داده است. در شب از روشنایی LED کم‌مصرف استفاده می‌شود. عایق حرارتی پیشرفته نیز در بنا به کار رفته است.
• مصالح پایدار: در ساخت موزه از مصالح ساختمانی پایدار و محصولات با محتوای بازیافتی استفاده شده است.
• مدیریت هوشمند ساختمان: سیستم Facility Explorer شرکت جانسون کنترلز، سیستم‌های گرمایش، سرمایش، روشنایی، اعلام حریق و امنیت را برای بهره‌وری بهینه یکپارچه می‌کند.
• محوطه سازی پایدار: بیش از 100 گونه گیاهی با سیستم آبیاری هوشمند و خودکار در اطراف موزه کاشته شده‌اند.

موزه صرفاً درباره آینده پایدار صحبت نمی‌کند؛ بلکه ساختار و عملکرد آن تجسم اصول پایداری است. این امر پیام آن را در مورد مسئولیت‌پذیری زیست‌محیطی (مثلاً در موسسه شفا) بسیار معتبرتر و تأثیرگذارتر می‌سازد. موزه «بهترین شیوه‌های کم‌کربن» را به نمایش می‌گذارد و «پایداری در هر مرحله نقش محوری داشته است». این تعهد، که با گواهینامه پلاتینیوم LEED و ویژگی‌های خاصی مانند انرژی خورشیدی و بازیافت آب مشهود است، به این معناست که خود ساختمان درسی در زمینه پایداری است. این موزه به آنچه موعظه می‌کند عمل می‌کند و به نمایشگاه‌های خود در زمینه اکولوژی و تغییرات آب و هوایی اصالت می‌بخشد.

دستیابی به گواهینامه پلاتینیوم LEED در آب و هوای چالش‌برانگیز دبی، استاندارد بالایی را برای پروژه‌های بزرگ آینده در امارات و منطقه وسیع‌تر تعیین می‌کند و نشان می‌دهد که معماری نمادین و مسئولیت‌پذیری زیست‌محیطی می‌توانند همزیستی داشته باشند. دبی به ساخت‌وسازهای جاه‌طلبانه در محیطی بیابانی شهرت دارد. موفقیت موزه در دستیابی به چنین رتبه پایداری بالایی علی‌رغم این چالش‌ها (مثلاً گرمای شدید که نیاز به سرمایش قابل توجهی دارد) نمونه‌ای قدرتمند است. بنیانگذاران می‌خواستند «بهترین شیوه‌های کم‌کربن» را در راستای اهداف خالص صفر امارات به نمایش بگذارند. این امر موزه را به عنوان یک رهبر و یک نمایش عملی برای دیگران در منطقه معرفی می‌کند.

استفاده از سیستم‌های اتوماسیون ساختمان هوشمند و مدل‌سازی پیشرفته در طراحی ، نقش حیاتی فناوری را در دستیابی به اهداف پیچیده پایداری در ساختمان‌های پیشرفته برجسته می‌کند. جزئیات سیستم Facility Explorer برای بهینه‌سازی انرژی و عملیات و مدل انرژی سه‌بعدی مورد استفاده در طول طراحی برای توافق بر سر بیش از 50 تصمیم طراحی پایدار نشان می‌دهد که پایداری در این مقیاس فقط مربوط به اقدامات غیرفعال نیست، بلکه به بهره‌گیری از فناوری پیشرفته برای مدیریت و بهینه‌سازی فعال نیز بستگی دارد.

طراحان و مهندسان این شگفتی: از ایده تا اجرا

خلق چنین بنای پیچیده و نمادینی، حاصل همکاری ذهن‌های خلاق و متخصصان فنی برجسته است. معمار این پروژه، شان کیلا از شرکت کیلا دیزاین است که در یک رقابت بین‌المللی طراحی برنده شد. مشاوره مهندسی این پروژه بر عهده شرکت «بورو هاپولد» (Buro Happold) بوده است که خدمات چند رشته‌ای شامل سازه، نما، تأسیسات مکانیکی و الکتریکی (MEP)، پایداری و غیره را ارائه داده است.

ساخت موزه آینده، که از آن به عنوان یکی از پیچیده‌ترین سازه‌های جهان یاد می‌شود ، با چالش‌های متعددی همراه بوده است. شکل چنبره‌ای و چارچوب دیاگرید (diagrid) آن پیچیدگی‌های خاص خود را داشته است. نمای متشکل از 1٬024 پانل منحصربه‌فرد از فولاد ضد زنگ و پلیمر تقویت‌شده با الیاف شیشه (GFRP) با فرآیند ساخت به کمک ربات تولید شده‌اند. عدم وجود ستون‌های نگهدارنده و راه‌پله مارپیچ دوگانه در لابی که نیازمند خم‌کاری قطعات فولادی بسیار بزرگی بود، تا حدی که از پیمانکاران ساخت زیردریایی برای این کار کمک گرفته شد ، از دیگر پیچیدگی‌های اجرایی بودند.

برای غلبه بر این چالش‌ها، از فناوری‌های نوآورانه‌ای در طراحی و ساخت استفاده شد:

• مدل‌سازی اطلاعات ساختمان (BIM): این فناوری برای مدیریت پیچیدگی و همکاری بین رشته‌های مختلف ضروری بود. از طراحی پارامتریک نیز استفاده شد.
• بهینه‌سازی سفارشی: شرکت بورو هاپولد برای تحلیل و بهینه‌سازی سازه، الگوریتم‌های اختصاصی داخلی توسعه داد.
• فناوری رباتیک: برای تولید پانل‌های نما از ربات‌ها استفاده شد.
• اسکن لیزری: در طول ساخت، از اسکن لیزری برای مقایسه سازه اجرا شده با مدل‌های سه‌بعدی استفاده شد.
• هوش مصنوعی: برای کمک به ارائه نمونه‌های اولیه سازه و ترسیم خوشنویسی روی پانل‌ها از هوش مصنوعی بهره گرفته شد.

نقش ضروری فناوری دیجیتال در تحقق معماری آینده‌نگر در این پروژه به وضوح نمایان است. فرم پیچیده و غیرمتعارف موزه احتمالاً بدون ابزارهای دیجیتال پیشرفته مانند BIM، طراحی پارامتریک و مدل‌سازی با کمک هوش مصنوعی قابل ساخت نبود. این نشان‌دهنده عصر جدیدی است که در آن تخیل معماری کمتر توسط محدودیت‌های مهندسی سنتی مهار می‌شود. چندین منبع بر نقش حیاتی BIM تأکید می‌کنند. توبیاس باولی از بورو هاپولد اظهار داشت که «دیجیتالی‌سازی کامل برای ارائه چنین پروژه پیچیده‌ای ضروری بود» و «بدون آن محیط دیجیتال، احتمالاً به چیز دیگری تبدیل می‌شد؛ شکل آن ساده‌سازی می‌شد». این به طور مستقیم نتیجه معماری را به قدرت توانمندساز فناوری پیوند می‌دهد.

تحقق موفقیت‌آمیز چنین پروژه پیچیده‌ای بر ضرورت همکاری عمیق بین معماران، مهندسان و پیمانکاران متخصص، که توسط پلتفرم‌های دیجیتال مشترک تسهیل می‌شود، تأکید می‌کند. این پروژه شامل کیلا دیزاین (معماران) و بورو هاپولد (مهندسان چند رشته‌ای) بود. تیم خود بورو هاپولد شامل 12 رشته بود که به صورت همزمان روی یک مدل سه‌بعدی تعامل داشتند. استفاده از پیمانکاران زیردریایی برای راه‌پله نشان‌دهنده همکاری تخصصی است. این سطح از پیچیدگی نیازمند یک رویکرد تیمی بسیار یکپارچه است که فراتر از رشته‌های مجزا حرکت می‌کند.

فراتر از نوآوری‌هایی که به نمایش می‌گذارد، خود فرآیند طراحی و ساخت موزه گواهی بر نوآوری در معماری و مهندسی است و معیارهای جدیدی را تعیین می‌کند. در یکی از منابع آمده است که «این ساختمان معیاری برای اجرای ایده‌ها و اصول طراحی نوآورانه تعیین کرد». دیگری آن را «یکی از پیچیده‌ترین پروژه‌های فولاد و نما تا به امروز» می‌نامد. روش‌های مورد استفاده - ساخت رباتیک ، هوش مصنوعی در طراحی ، نرم‌افزارهای سفارشی - خود نوآورانه هستند و سازه را به نمایشگاهی از شیوه‌های ساخت آینده تبدیل می‌کنند.

کانونی برای نوآوری جهانی و آینده‌پژوهی

موزه آینده ابتکاری از سوی بنیاد آینده دبی (DFF) است. چشم‌انداز DFF تبدیل دبی به شهری پیشرو در آینده و تصور، الهام‌بخشی و طراحی جمعی آینده دبی است. این موزه با هدف تبدیل شدن به کانونی برای ایده‌ها، نوآوری و مقصدی جهانی برای مخترعان و کارآفرینان تأسیس شده است.

این مکان به عنوان آزمایشگاهی برای آینده‌پژوهی جهانی و بستری برای کاوش در روندهای آینده‌نگر و فناوری‌ها عمل می‌کند. موزه میزبان کارگاه‌ها، گفتگوها و برنامه‌های آموزشی متعددی است. تاکنون بیش از 280 رویداد برجسته با جذب بیش از 20٬000 شرکت‌کننده و بیش از 40 نفر از سران کشورها و دولت‌ها در این موزه برگزار شده است.

در سطح جهانی، موزه با شرکای استراتژیک بین‌المللی همکاری می‌کند و به عنوان مرکز اصلی «انجمن جهانی آینده‌ها» (Global Futures Society)، بزرگترین شبکه آینده‌پژوهان جهان با 40 موسسه از 17 کشور، شناخته می‌شود. «مجمع آینده دبی» نیز در این موزه برگزار شده و 2500 متخصص از 100 کشور را گرد هم آورده است. مشارکت در رویدادهای بین‌المللی مانند SXSW برای معرفی امارات به عنوان قطب فناوری و راه‌اندازی برنامه‌های شتاب‌دهنده برای جذب شرکت‌های فناوری با راه‌حل‌های آینده‌نگر در زمینه‌هایی مانند دستگاه‌های پوشیدنی پیشرفته، راهنماهای هوش مصنوعی و تجارب واقعیت مجازی/افزوده از دیگر فعالیت‌های این مرکز است.

موزه آینده از طریق ارتباط با DFF، برنامه‌های شتاب‌دهنده و شبکه‌های جهانی، فعالانه در شکل‌دهی آینده‌ای که به نمایش می‌گذارد، مشارکت می‌کند و نوآوری را به جای صرفاً نمایش دادن، پرورش می‌دهد. مأموریت DFF «تصور، الهام‌بخشی و طراحی جمعی آینده دبی» است. موزه، به عنوان ابتکار DFF ، ابزاری کلیدی در این مأموریت است. نقش آن به عنوان یک «انکوباتور» ، برنامه‌های شتاب‌دهنده آن و میزبانی آن از شبکه‌های آینده‌پژوهی جهانی نشان‌دهنده نقشی فعال و مشارکتی در پرورش نوآوری است، نه فقط تأمل در آن.

موزه و برنامه‌های مرتبط با آن، جزء مهمی از استراتژی قدرت نرم دبی هستند و این شهر را به عنوان یک رهبر فکری جهانی و مرکزی برای استعدادها، سرمایه‌گذاری و گفتگوهای آینده‌نگر معرفی می‌کنند. هدف موزه «معرفی دبی به عنوان یک مرکز جهانی برای آینده» است. جذب آینده‌پژوهان جهانی، میزبانی از مجامع بین‌المللی و مشارکت در رویدادهایی مانند SXSW همگی فعالیت‌هایی هستند که جایگاه و نفوذ بین‌المللی دبی را در حوزه نوآوری و تفکر آینده‌نگر ارتقا می‌بخشند. این یک نمایش استراتژیک نفوذ فراتر از ابزارهای اقتصادی یا سیاسی است.

محتوای پویای موزه و نقش آن به عنوان بستری برای آزمایش فناوری‌های جدید (مثلاً از طریق برنامه‌های شتاب‌دهنده) آن را به یک «آزمایشگاه زنده» تبدیل می‌کند که در آن مفاهیم آینده می‌توانند کاوش، نمونه‌سازی و به طور بالقوه گسترش یابند. نمایشگاه «فردا، امروز» به عنوان «انکوباتور و آزمایشگاه برای آینده‌پژوهی جهانی» عمل می‌کند. برنامه‌های شتاب‌دهنده به دنبال «توسعه طرح‌های اولیه پروژه» برای فناوری‌هایی هستند که در موزه مورد استفاده قرار گیرند. این نشان می‌دهد که موزه فقط محصولات نهایی را نشان نمی‌دهد، بلکه بخشی از چرخه تحقیق و توسعه و آزمایش برای فناوری‌ها و تجارب آینده است.

نتیجه‌گیری: میراث ماندگار موزه آینده

موزه آینده دبی، تجسمی از بینش والاحضرت شیخ محمد بن راشد آل مکتوم و نمادی از شجاعت، خوش‌بینی و نوآوری دبی است. هدف آن الهام بخشیدن به مردم برای شکل‌دهی مثبت به فصل بعدی بشریت است. این مکان فراتر از یک موزه، یک مرکز تجربی است که مرزها را جابجا می‌کند. خود ساختمان به مثابه «عصایی» است که بینش را به نسل‌های آینده منتقل می‌کند. تأثیر آن بر تصویر جهانی دبی چشمگیر بوده است؛ با استقبال از 2 میلیون بازدیدکننده از بیش از 172 کشور در دو سال، میزبانی از بیش از 40 نفر از سران کشورها و بیش از 370 هیئت رسانه‌ای ، رهبری دبی در آینده‌پژوهی را تثبیت کرده و آن را در میان پیشرفته‌ترین مراکز شهری جهان قرار داده است. تجربه بازدیدکنندگان عموماً بسیار مثبت بوده و 90٪ آنها از آن استقبال کرده‌اند. اگرچه برخی انتظار فناوری «آینده‌نگر» بیشتری بر اساس فیلم‌های علمی-تخیلی قدیمی را دارند، بسیاری از روایت انسان‌محور، خوش‌بینانه و زیبایی‌شناسی منحصربه‌فرد آن قدردانی می‌کنند.

موزه آینده مفهوم سنتی موزه به عنوان گنجینه‌ای از گذشته را به چالش می‌کشد. در عوض، به عنوان یک نهاد آینده‌نگر عمل می‌کند که بر الهام‌بخشی و ایجاد مشترک آینده متمرکز است و پارادایم جدیدی را برای موسسات فرهنگی در سطح جهان تعیین می‌کند. این «یک موزه معمولی نیست - به معنای مخزنی از آثار باستانی - بلکه مکانی فعال برای پر شدن از امکانات نوآوری و استودیوهای طراحی است». این موزه «عناصر نمایشگاه، تئاتر همه‌جانبه و جاذبه‌های موضوعی» را ترکیب می‌کند. این رویکرد فعال، تجربی و آینده‌محور، انحراف قابل توجهی از مدل موزه متعارف است.

همانند دیگر سازه‌های شناخته‌شده جهانی (مانند برج ایفل یا خانه اپرای سیدنی)، موزه آینده آماده است تا به نمادی پایدار از دبی و آرزویی گسترده‌تر برای آینده‌ای نوآورانه و امیدوارکننده تبدیل شود و بر گفتمان معماری و فرهنگی برای سال‌های آینده تأثیر بگذارد. طراحی منحصربه‌فرد آن در سطح جهانی شناخته شده است. نمادگرایی نهفته در فرم آن (بشریت، زمین، آینده ناشناخته - ) به آن کیفیتی جاودانه می‌بخشد. پیام امید و نوآوری آن در سطح جهانی طنین‌انداز است. همانطور که برج ایفل نماد پیشرفت صنعتی بود، این موزه نماد تفکر آینده‌نگر و نوآوری است.

میراث واقعی موزه شاید نه فقط در ساختار یا نمایشگاه‌های کنونی آن، بلکه در توانایی آن برای برانگیختن مداوم گفتگو، الهام بخشیدن به نوآوری و ایجاد انگیزه در افراد و موسسات برای مشارکت فعال در ساختن آینده‌ای بهتر، مدت‌ها پس از بازدید آنها، نهفته باشد. هدف موزه «الهام بخشیدن و توانمندسازی مردم برای شکل‌دهی مثبت به فصل بعدی بشریت» و «تشویق مشارکت فعال با چالش‌ها و فرصت‌های پیش رو» است. محتوای در حال تحول آن و برنامه‌های مداوم آن با هدف زنده نگه داشتن این گفتگو انجام می‌شود. موفقیت آن با تأثیرش بر اقدامات و تفکرات آینده سنجیده خواهد شد. موزه آینده دبی، بیش از یک ساختمان، دعوتی است به تأمل، تخیل و مشارکت در ساختن فردایی روشن‌تر.