جزیره ایزولا بلا (Isola Bella) در ایتالیا: نگین درخشان دریاچه ماجیوره - مجله سرگرمی

جزیره ایزولا بلا، که نامش به معنای "جزیره زیبا" است، یکی از نفیس‌ترین جواهرات در مجموعه جزایر بورومئو (Borromean Islands) به شمار می‌رود که در قلب دریاچه ماجیوره (Lake Maggiore) در شمال ایتالیا جای گرفته است. این جزیره در خلیج بورومئو، در فاصله تقریبی 400 متری از شهر ساحلی استرسا (Stresa) در منطقه پیه‌مونت (Piedmont) واقع شده است. ایزولا بلا با ابعادی حدود 320 متر طول و 400 متر عرض و وسعتی بالغ بر 49 هکتار، تقریباً به طور کامل توسط کاخ باشکوه بورومئو (Palazzo Borromeo) و باغ‌های ایتالیایی پلکانی آن پوشیده شده است، هرچند یک دهکده کوچک ماهیگیری نیز در آن به چشم می‌خورد.

برای دریافت مشاوره و خدمات تخصصی گردشگری و سفر به سراسر دنیا با مجری مستقیم تورهای مسافرتی و گردشگری همراه باشید.

این جزیره نه تنها مقصدی محبوب برای گردشگران است، بلکه به عنوان شاهکاری بی‌نظیر از هنر باروک، مهندسی منظر و تلفیق هوشمندانه طبیعت با خلاقیت انسانی شناخته می‌شود. چارلز دیکنز، نویسنده شهیر، ایزولا بلا را "فوق‌العاده و شگفت‌انگیز" توصیف کرده و گوستاو فلوبرت آن را "شهوانی‌ترین مکانی که در جهان دیده‌ام" نامیده است، که این توصیفات به خوبی تأثیر عمیق و ماندگار جزیره بر بازدیدکنندگانش را نشان می‌دهد.

تاریخچه و خاندان بورومئو: رؤیایی که به حقیقت پیوست

تا سال 1632 میلادی، ایزولا بلا صرفاً یک صخره بی‌نام بود که در آن زمان با نام‌های "ل‌ایزولا اینفریوره" (l'isola inferiore) یا "ایزولا دی سوتو" (isola di sotto) شناخته می‌شد و میزبان یک دهکده کوچک ماهیگیری بود. این صخره فاقد پوشش گیاهی غنی بود و تنها چند ده ماهیگیر در آن سکونت داشتند. اما این وضعیت با ورود خاندان بورومئو دگرگون شد.

این جزیره، در واقع، تجلی یک پروژه هنری چهارصد ساله و چندنسلی است که همچنان در حال تکامل و نگهداری است. تبدیل یک صخره بی‌نام به بهشتی رؤیایی ، یک "چشم‌انداز رؤیایی" و "مکانی از لذت‌ها" ، تقریباً چهار قرن به طول انجامید و صدها معمار، مهندس، گچ‌کار، نقاش و کابینت‌ساز ماهر در آن مشارکت داشتند. خاندان بورومئو برای قرن‌ها به توسعه و افزودن به این مکان ادامه دادند و همچنان مالک آن هستند. طراحی جزیره به شکل یک کشتی خیالی که کاخ در نقش دماغه و باغ‌های پلکانی در نقش پاشنه آن قرار دارند ، نشان‌دهنده یک دیدگاه بسیار منسجم و یکپارچه از همان ابتدا است. حتی طاووس‌های سفید نیز به عنوان "مجسمه‌های زنده" جزیره شناخته می‌شوند که بیانگر رویکرد هنری جامع به کل محیط است. این تعهد بی‌وقفه و چندنسلی یک خانواده واحد، حتی با وجود وقفه‌هایی مانند شیوع طاعون ، گواه یک جاه‌طلبی سلسله‌ای و زیبایی‌شناختی خارق‌العاده است. این جزیره یک "اثر هنری زنده" است که در آن طبیعت، هنر و معماری نه تنها با هم ترکیب شده‌اند، بلکه به شکلی ناگسستنی به هم پیوسته‌اند و به طور مداوم تحت مراقبت و بازآفرینی قرار می‌گیرند، حتی تا آنجا که گونه‌های خاصی از حیوانات (طاووس‌های سفید) نیز بخشی از این زیبایی‌شناسی کلی محسوب می‌شوند. مالکیت خانوادگی این جزیره، تداوم این میراث و چشم‌انداز را تضمین می‌کند.

خاندان بورومئو، یک خانواده اشرافی بانفوذ با ریشه‌های تجاری و بانکی از سان مینیاتو و میلان، از قرن چهاردهم میلادی مالک جزایر بورومئو شدند و نقش مهمی در سیاست دوک‌نشین میلان و به عنوان کاردینال در اصلاحات کاتولیک ایفا کردند. در اوایل قرن هفدهم، جولیوس سزار سوم و کارلو سوم از این خاندان، علاقه‌مند به این جزیره شدند و پروژه باشکوه ساخت کاخ و باغ را آغاز کردند. کارلو سوم این پروژه را در سال 1632 به افتخار همسرش، ایزابلا دآدا (Isabella D'Adda)، آغاز کرد و جزیره به نام او "ایزولا ایزابلا" و سپس "ایزولا بلا" نام گرفت.

ایزولا بلا صرفاً یک ملک زیبا نیست؛ این مکان تجلی ملموسی از جاه‌طلبی چندصدساله خاندان بورومئو برای تثبیت و تداوم جایگاه اشرافی و قدرت سیاسی خود از طریق عظمت معماری و منظر است. این جزیره نشان‌دهنده تغییر استراتژیک از حکومت مستقیم به نفوذ نمادین از طریق میراث فرهنگی پایدار آن‌هاست و بدین ترتیب، ایزولا بلا به گواهی زنده‌ای از اهمیت تاریخی آن‌ها تبدیل شده است. تصمیم برای تبدیل یک "صخره بی‌ثمر" به یک "اقامتگاه باروک اشرافی" که "اشراف اروپایی" را جذب می‌کرد و با ورسای مقایسه می‌شد ، تنها یک عمل لوکس شخصی نبود. نمایش برجسته نماد هرالدیک آن‌ها، یعنی تک‌شاخ، در بالاترین نقطه باغ، که صراحتاً "برتری سلطنتی مالکان" را نمادین می‌کند ، تأکید می‌کند که این یک اقدام عمدی برای نمایش قدرت بود. حتی پس از پایان وضعیت "دولت تقریباً مستقل" آن‌ها با حمله ناپلئون، مالکیت و نگهداری مداوم این املاک باشکوه به آن‌ها اجازه داد تا نفوذ فرهنگی و اقتصادی قابل توجهی را حفظ کنند.

معمار میلانی، آنجلو کریولی (Angelo Crivelli)، مسئول طراحی کلی باغ‌ها و ساختار اولیه بود که جزیره را به شکل یک کشتی بزرگ تصور کرد. ساخت و ساز در سال 1632 با یک قلعه در سمت شمالی و یک برج آب برای تأمین آب آشامیدنی آغاز شد و اولین تراس‌ها تا سال 1652 تکمیل گشتند. کارها در میانه قرن هفدهم به دلیل شیوع طاعون در دوک‌نشین میلان متوقف شد. توسعه توسط پسران کارلو سوم، کاردینال ژیبرتو سوم (Cardinal Giberto III) و ویتالیانو ششم (Vitaliano VI) از سر گرفته شد. ویتالیانو ششم به عنوان "مؤسس واقعی" ایزولا بلا شناخته می‌شود که با حمایت مالی برادر بزرگترش، کار تکمیل را به معمار میلانی کارلو فونتانا (Carlo Fontana) سپرد. معمار فرانچسکو کاستلی (Francesco Castelli) نیز تزئینات سنگی باغ را اضافه کرد. کارلو چهارم (Carlo IV)، برادرزاده ویتالیانو ششم، تراس‌های باغ را اضافه کرد و باغ‌ها در سال 1671 افتتاح شدند. ساخت و ساز و تغییرات تا قرن‌های هجدهم و نوزدهم ادامه یافت و حتی در سال 1948، ویتالیانو نهم (Vitaliano IX) سالن جدید (Salone Nuovo)، نمای شمالی و اسکله بزرگ را ساخت. خاندان بورومئو همچنان مالک اکثریت جزایر بورومئو، از جمله ایزولا بلا و ایزولا مادره، هستند.

تحولات کلیدی ایزولا بلا را می‌توان در جدول زیر مشاهده کرد:

کاخ بورومئو: قصری از شکوه باروک

کاخ بورومئو یک اقامتگاه باروک اشرافی است که در طول قرن‌ها به طور مداوم تغییر و توسعه یافته است، از آغاز ساخت در میانه قرن هفدهم تحت نظر ویتالیانو ششم تا ایجاد سالن جدید در دوره پس از جنگ جهانی دوم توسط ویتالیانو دهم. طراحی کلی جزیره به گونه‌ای است که شبیه به یک کشتی بزرگ یا گالیون است، با ساختمان کاخ در نقش دماغه و باغ‌های پلکانی در نقش پاشنه کشتی. سبک معماری کاخ باروک اولیه لومبارد (Early Lombard Baroque) است و سقف‌ها به سبک نئوکلاسیک طراحی شده‌اند. فضای داخلی کاخ با مبلمان عتیقه، مجسمه‌ها، نقاشی‌ها و دیگر اشیاء هنری جمع‌آوری شده توسط خاندان بورومئو، به شیوه‌ای باشکوه و پرهزینه تزئین شده است.

کاخ شامل بیش از 20 اتاق است که هر یک دارای دکوراسیون مجلل و متناسب با هدف اصلی خود، یا الهام گرفته از مبلمان ارزشمند و متمایز خود هستند. از جمله این اتاق‌ها می‌توان به تالار تاج و تخت (Sala del Trono)، تالار ملکه‌ها (Sala delle Regine) و تالار ناپلئون (Napoleon's Room) اشاره کرد که ناپلئون بناپارت و همسرش ژوزفین در سال 1797 در آن اقامت داشتند.

گالری برتیه (Galleria Berthier) قلب کاخ محسوب می‌شود و موزاییکی از بیش از 130 نقاشی شامل شاهکارها و کپی‌هایی از استادان بزرگ گذشته مانند رافائل، کورجو، تیتیان و گیدو رنی را در خود جای داده است. گالری پرده‌های نقش‌دار (Tapestry Gallery) میزبان پرده‌های نقش‌دار نفیس فلاندری از قرن شانزدهم میلادی است که با ابریشم و طلا بافته شده‌اند و اغلب شامل نماد تک‌شاخ (نماد خاندان بورومئو) هستند. هفت پرده نقش‌دار گرانبهای قرن پانزدهمی اخیراً مرمت شده‌اند.

تالار موسیقی (Music Room) این تالار نه تنها دارای نقاشی‌های قاب‌طلایی و یک پیانوی طلایی است، بلکه از اهمیت تاریخی ویژه‌ای برخوردار است. در آوریل 1935، کنفرانس استرسا (Stresa Conference) با حضور رهبران بریتانیا، فرانسه و ایتالیا در این مکان برگزار شد تا به نقض پیمان ورسای توسط آدولف هیتلر رسیدگی شود. این رویداد به توافق‌نامه "جبهه استرسا" (Stresa Front) منجر شد که تلاشی برای مقابله با توسعه‌طلبی آلمان بود، هرچند عمر کوتاهی داشت. این جزیره، فراتر از عملکرد خود به عنوان یک اقامتگاه خصوصی اشرافی، به صحنه‌ای مهم برای لحظات محوری در تاریخ اجتماعی و سیاسی اروپا تبدیل شده است. جذابیت آن برای شخصیت‌های قدرتمند و نقش غیرمنتظره‌اش در دیپلماسی‌های بین‌المللی با ریسک بالا، نشان می‌دهد که چگونه یک مکان زیبا و به ظاهر منزوی می‌تواند با رویدادهای بزرگ جهانی در هم آمیخته شود و آن را به چیزی فراتر از یک شگفتی زیبایی‌شناختی، بلکه به مکانی با پیامدهای تاریخی تبدیل کند.

طبقه همکف کاخ شامل شش گروت وسیع است که کاملاً با سنگ‌های سیاه و سفید، خرده‌سنگ‌های توف و صدف پوشیده شده‌اند. این گروت‌ها که به دستور ویتالیانو ششم بورومئو ساخته شدند، فضایی خنک برای مهمانان در گرمای تابستان فراهم می‌کردند و با مجسمه‌های مرمر، استالاکتیت‌ها و موزاییک‌های ساخته شده از سنگریزه و صدف تزئین شده‌اند تا تصویری کامل از غارهای زیر دریا را ایجاد کنند و بازدیدکنندگان را به دنیای جادویی دریایی منتقل کنند. این طراحی خلاقانه و اصیل، مهمانان را شگفت‌زده می‌کرد.

باغ‌های باروک: بهشتی پلکانی بر فراز آب‌ها

باغ باروک ایتالیایی ایزولا بلا در جهان مشهور است و از همان ابتدا به عنوان مکملی ارگانیک برای کاخ طراحی شده است تا یک کل هماهنگ با ماهیت باروک متمایز را تشکیل دهد. این باغ از ده تراس گل‌کاری شده تشکیل شده که به شکل یک هرم ناقص پلکانی به سمت بالا می‌رود و منظری چشم‌نواز و دراماتیک را ایجاد می‌کند. برای ساخت این تراس‌ها، مقادیر زیادی خاک با قایق حمل شد تا خاک صخره‌ای جزیره را بپوشاند. این یک شاهکار مهندسی منظر محسوب می‌شود که بر روی تراس‌های مصنوعی ساخته شده و به نظر می‌رسد بر فراز آب شناور است.

طراحی باغ‌های ایزولا بلا و گروت‌های آن صرفاً تزئینی نیست؛ بلکه کاربرد پیچیده‌ای از اصول باروک است که هدف آن ایجاد یک تجربه دراماتیک، غوطه‌ورکننده و حسی برای بازدیدکننده است. این یک دستکاری استادانه از فضا، نور، صدا و حتی دما برای برانگیختن احساسات و توهمات خاص است، که به طور مؤثری چشم‌انداز را به یک صحنه بزرگ تبدیل می‌کند که بازدیدکننده هم ناظر و هم شرکت‌کننده در آن است. این امر تجربه را بسیار منحصر به فرد و به یاد ماندنی می‌کند و فراتر از طراحی باغ معمولی، یک محیط کامل را خلق می‌کند. باغ بارها با اصطلاحات تئاتری توصیف شده است: "طراحی تئاتری چشمگیر" ، تئاتر ماسیمو که بیشتر شبیه "صحنه اپرا" است تا مرکز باغ ، و "اوج مجسمه‌سازی". گروت‌ها برای "انتقال شما به دنیایی جادویی دریایی" و "جذب بازدیدکنندگان" طراحی شده‌اند و "خنکی" را فراهم می‌کنند. تجربه کلی "چند حسی" است، با "آواز پرندگان که با صدای آرام فواره‌ها، نسیم‌های معطر گل‌ها در هم می‌آمیزد". طاووس‌های سفید نیز "مجسمه‌های زنده" نامیده می‌شوند. این تأکید مداوم بر ایجاد یک تجربه، دستکاری حواس و برانگیختن احساسات خاص، نشان‌دهنده یک فلسفه طراحی عمدی برای تبدیل باغ به یک محیط دراماتیک و غوطه‌ورکننده است.

تئاتر ماسیمو (Teatro Massimo) مهم‌ترین بنای یادبود در باغ و نقطه اوج آن است. این ساختار مجسمه‌سازی شده دارای دیواری با سه فرورفتگی (exedra)، پله‌ها، طاقچه‌ها، حوضچه‌های مرمر و 52 مجسمه از خدایان، الهه‌ها، اطلس‌ها و کوپیدها است که توسط کارلو سیمونتا (Carlo Simonetta) در اواخر قرن هفدهم (بین سال‌های 1667 تا 1677) ساخته شده‌اند. در بالاترین نقطه، با ارتفاع 37 متری از سطح دریاچه، بین تجسم‌های "هنر" و "طبیعت"، مجسمه تک‌شاخ (Unicorn)، نماد هرالدیک خاندان بورومئو، قرار دارد که توسط پیکره‌ای از "شرف" یا "عشق" سوار شده است. از تراس بزرگ در اوج، منظره‌ای وسیع از خلیج بورومئو و دریاچه ماجیوره قابل مشاهده است.

هر تراس دارای گونه‌های منحصر به فردی از گیاهان عجیب و غریب است که غنای فرم‌های معماری را تکمیل می‌کنند. باغ شامل مناطق موضوعی با نام‌های رمانتیک مانند باغ گل آزالیا (Flower Garden Azalea)، بلوار بِل‌وِدِر (Belvedere Alley)، باغ عشق (Amur Garden)، بلوار پرتقال‌های تلخ (Alley of Bitter Oranges) و بلوار غربی (Western Alley) است. باغ عشق با پرچین‌های شمشاد که طرح‌های پیچیده‌ای شبیه گلدوزی ایجاد می‌کنند و اطراف یک حوض مرکزی با نیلوفرهای آبی قرار دارند، خودنمایی می‌کند. در باغ گیاهان عجیب و غریب (Exotic Garden)، گونه‌های کمیاب از استرالیا، نیوزلند، هیمالیا، آمریکای جنوبی، مرکبات مختلف، سرو، انار، مگنولیا و حتی بامبو یافت می‌شود. در "پیانو دلا کانفورا" (Piano della Canfora)، یک درخت کافور باشکوه با قدمت بیش از دو قرن وجود دارد که سایه خود را بر باغ گسترانده است. ویتالیانو نهم (1792-1874)، یک گیاه‌شناس متخصص، بسیاری از گونه‌های عجیب و غریب و همچنین گلخانه‌های جدید و سیستم پمپاژ آب را به باغ‌ها معرفی کرد. آب و هوای معتدل دریاچه ماجیوره از پوشش گیاهی غنی و متنوعی از جمله آزالیا، رودودندرون، مرکبات، ارکیده و گیاهان گوشتخوار حمایت می‌کند. سرای الیزا (Serra Elisa) یک گلخانه آهنی و شیشه‌ای است که در اوایل قرن نوزدهم به عنوان باغ زمستانی ساخته شد و اکنون گیاهان کمیاب و کنجکاوی‌های گیاه‌شناسی را در خود جای داده است. باغ‌های ایزولا بلا، همراه با ایزولا مادره، از سال 2002 عضو انجمن سلطنتی باغبانی (Royal Horticultural Society) هستند که نشان از کیفیت و اهمیت آن‌ها دارد.

طاووس‌های سفید (leucistic peacocks) به طور آزادانه در میان تراس‌ها و گل‌ها پرسه می‌زنند و به جذابیت و فضای رؤیایی باغ می‌افزایند. این پرندگان که به دلیل یک وضعیت ژنتیکی (لوکیستیک) پرهایشان فاقد رنگدانه است اما چشمان و پوستشان عادی است، ظاهری سورئال و برف‌مانند دارند. آن‌ها در ابتدا زرد رنگ به دنیا می‌آیند و به تدریج به رنگ عاجی تغییر می‌کنند. طاووس‌های سفید نمادی از خلوص ذهن و روح هستند و به عنوان "مجسمه‌های زنده" جزیره شناخته می‌شوند که تعامل بین زیبایی پرورش‌یافته و شگفتی طبیعی را به نمایش می‌گذارند.

جاذبه‌های اصلی کاخ و باغ ایزولا بلا در جدول زیر خلاصه شده‌اند:

تجربه بازدید از ایزولا بلا: راهنمای سفری فراموش‌نشدنی

ایزولا بلا یک جاذبه گردشگری محبوب است و به راحتی با سرویس قایق‌رانی منظم از شهر استرسا و دیگر شهرهای اطراف دریاچه ماجیوره مانند لاونو، پالانزا و اینترا قابل دسترسی است. استرسا، که در ساحل غربی دریاچه ماجیوره (سمت پیه‌مونت) قرار دارد، نقطه اصلی عزیمت بازدیدکنندگان است. این جزیره بخشی از مجموعه "تره بورومئو" (Terre Borromeo) است که شامل چندین مقصد دیدنی دیگر در دریاچه ماجیوره می‌شود و یک "سفر به زیبایی" را ارائه می‌دهد؛ این مجموعه شامل ایزولا مادره، روکا دی آنجرا، پارک پالاویسینو، پارک دل موتارونه و قلعه‌های کانرو است.

بلیط ورودی شامل دسترسی به کاخ بورومئو با فضای داخلی مجلل و گروت‌های صدف‌کاری شده، و همچنین کل محوطه باغ است. بازدیدکنندگان می‌توانند از اتاق‌های باشکوه کاخ، مجموعه‌های هنری، گالری پرده‌های نقش‌دار و گروت‌ها دیدن کنند. باغ‌های ایتالیایی رسمی با تراس‌های پلکانی، فواره‌ها، مجسمه‌ها و طاووس‌های سفید از نقاط برجسته بازدید هستند. دهکده کوچک ماهیگیری در جزیره نیز با کوچه‌های سنگفرش و خانه‌های قدیمی که برخی به آپارتمان‌های اجاره‌ای تبدیل شده‌اند، جذابیت خاص خود را دارد. در دهکده، مغازه‌ها، کلیسای کوچک سن ویتوره (Church of San Vittore) و یک موزه کوچک ماهیگیری نیز وجود دارد که به تاریخ ماهیگیری جزیره ادای احترام می‌کند.

در محوطه کاخ یک کافه برای قهوه یا میان‌وعده وجود دارد که ممکن است طاووس‌ها در نزدیکی آن پرسه بزنند. در دهکده ماهیگیری اطراف کاخ نیز کافه‌ها، رستوران‌ها و بستنی‌فروشی‌ها برای صبحانه و ناهار باز هستند. رستوران‌هایی مانند "ایل فورنلو بوتگا کُن کوچینا" (Il Fornello Bottega con Cucina) برای غذای لذیذ توصیه شده‌اند. بهترین زمان برای بازدید، اواخر بهار تا اوایل تابستان است که فصل شکوفایی گل‌هاست، اگرچه باغ‌ها و طاووس‌ها از آوریل تا اکتبر دلپذیر هستند. جزیره از 15 مارس تا 2 نوامبر باز است. مدت زمان بازدید از جزیره به دلیل ابعاد کوچک آن، کوتاه است و می‌توان در عرض چند دقیقه از یک سر جزیره به سر دیگر آن پیاده‌روی کرد.

بازدید از ایزولا بلا را می‌توان با بازدید از دیگر جزایر بورومئو مانند ایزولا مادره (Isola Madre) که به خاطر باغ‌های گیاه‌شناسی به سبک انگلیسی‌اش شهرت دارد، ترکیب کرد. ایزولا دِی پِسکاتوری (Isola dei Pescatori) یا جزیره ماهیگیران، تنها جزیره مسکونی دائمی در این مجموعه است که با کوچه‌های دلنشین و بازار صنایع دستی محلی خود جذابیت دارد و برای صرف ناهار توصیه می‌شود. شهر استرسا نیز با ویلاهای زیبا به سبک بل اپوک (Belle Époque) و مناظر خیره‌کننده دریاچه و کوهستان‌های آلپ، خود یک مقصد جذاب است.

نتیجه‌گیری: ایزولا بلا، میراثی زنده و الهام‌بخش

ایزولا بلا بیش از یک جزیره زیباست؛ این مکان نمادی از جاه‌طلبی انسانی، نبوغ هنری و تعهد تاریخی است که در طول قرن‌ها از یک صخره بی‌نام به یک بهشت باروک تبدیل شده است. این جزیره به عنوان یک "مجسمه زنده" از هنر، تاریخ و طبیعت، داستان خاندان بورومئو و نقش آن‌ها در شکل‌دهی به منطقه را روایت می‌کند. از اقامت ناپلئون تا میزبانی کنفرانس‌های بین‌المللی سرنوشت‌ساز، ایزولا بلا شاهد فصول مهمی از تاریخ اروپا بوده است.

امروزه، ایزولا بلا به عنوان یکی از مقاصد برجسته گردشگری ایتالیا، بازدیدکنندگان را از سراسر جهان به خود جذب می‌کند تا شکوه کاخ، زیبایی باغ‌ها و آرامش دریاچه ماجیوره را تجربه کنند. این جزیره گواهی بر این است که چگونه دیدگاه بلندپروازانه یک خانواده می‌تواند میراثی ماندگار و الهام‌بخش برای نسل‌ها ایجاد کند و همچنان به عنوان یک گنجینه فرهنگی و طبیعی در قلب ایتالیا بدرخشد.