8 راه مواجهه با افراد خودشیفته - مجله سرگرمی

خودشیفته نظر شما را می پرسد، در حالی که بی توجه به توصیه های شما کار خودش را انجام می دهد. دوست دارد درباره خودش صحبت کند و خیال می نماید همه چیز او از شما بهتر است.

اگر اتفاق خوبی را که در روز تجربه نموده اید برایش تعریف کنید، سعی می نماید یک جوری حالتان را بگیرد و در خوشایند بودن آن اتفاق برایتان تردید ایجاد کند. اگر کسی را می شناسید که این گونه رفتار و عمل می نماید، به احتمال زیاد با فردی خودشیفته روبه رو هستید

در ادامه، شخصیت خودشیفته و نشانه های رفتاری آن را می شناسیم و با 8 راه مقابله با خودشیفته ها آشنا می شویم.

خودشیفتگی یک اختلال شخصیت طیفی است که بیشتر ما با آن درگیر هستیم. در فرهنگ عوام، شخص خودشیفته به عنوان فردی دیده می گردد که عاشق خودش است. تعریف دقیق تر این است خودش را ایده آل می داند.

خودشیفته ها معتقدند که بیش از حد منحصربه فرد هستند و کسی نمی تواند آن ها را درک کند. آن ها فکر می نمایند به قدری خوب هستند که باید مورد تحسین دیگران قرار گیرند. روانشناس استفن جانسون می نویسد: خودشیفته کسی است که خود واقعی اش را در پاسخ به اتفاقی ناخوشایند دفن نموده و با شخصیت جعلی توسعه یافته نمایان می گردد.

راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM)، شخصیت خودشیفته را به عنوان یک اختلال شخصیت توصیف می نماید. این یک اختلال طیفی است به این معنا که هر شخصی درجه متفاوتی از آن را در خود دارد. اختلال شخصیت خودشیفتگی زیاد رایج نیست، اما حقیقت این است که همه ما دارای بعضی از صفات آن هستیم.

آن ها احتیاج جدی به تحسین و اعتبار دارند و فکر می نمایند برای درک شدن از سوی دیگران بیش از حد خاص و منحصر به فرد هستند. آن ها احساس می نمایند نسبت به دیگران برترند و فکر می نمایند دستاورد های بیشتری دارند و خیلی بیشتر از دیگران می دانند.

آن ها آسیب پذیربودن خود را نشان نمی دهند. آن ها از آنچه دیگران در خصوصشان فکر می نمایند می ترسند و می خواهند در هر شرایطی برتر باقی بمانند. آن ها تمایلی به درک یا شناسایی احساسات و احتیاج های دیگران ندارند. می خواهند مرکز توجه باشند و معتقدند نشان دادن احساسات نشانه ای از ضعف است.

آن ها کنترل گر ماهری هستند و از لحاظ عاطفی از دیگران سوءاستفاده می نمایند. می دانند چگونه از جذابیت خود برای جذب دیگران به منظور به دست آوردن آنچه می خواهند استفاده نمایند.

زاری بالارد متخصص و نویسنده کتاب خودشیفتگی در یک کلام، به طور خلاصه بعضی از سؤالات معمول برای درک دیدگاه افراد خودشیفته را از جانب فرد خودشیفته پاسخ می دهد.

آیا خودشیفته ها می دانند که خودشیفته هستند و آیا از این امر راضی اند؟ این افراد به احساسات دیگران، اهمیت نمی دهند و از سردی خود لذت می برند. افراد خودشیفته نمی خواهند تغییر نمایند. با استفاده از این روش، آن ها کنترل کاملی بر زندگی خود دارند.

آیا خودشیفته ها درست و غلط را تشخیص می دهند؟ افراد خودشیفته تفاوت بین درست و غلط را می دانند، زیرا علت و معلول را درک می نمایند. برای آن ها هیچ وجدان گناهکاری وجود ندارد. آن ها علائم بی احترامی به هنجار های اجتماعی از خود نشان می دهند؛ درعین حال به عنوان فردی خونسرد جلوه می نمایند.

افراد خودشیفته مکانیسم تفکر بسیار متفاوتی دارند. آن ها چیز ها را از یک دیدگاه متفاوت می بینند. بر خلاف افراد معمولی، آن ها همدردی زیادی نداشته و تمایلی به نشان دادن احساسات خود به دیگران ندارند.

ریشه شخصیت خودشیفته مقاومت قوی در برابر آسیب پذیر بودن با هر کسی است. افراد خودشیفته خود را در موقعیتی که در آن احساس آسیب پذیری نمایند قرار نمی دهند.

آن ها از این که دیگران از نقاط ضعفشان سوء استفاده نمایند می ترسند؛ بنابراین با رفتاری قوی و قدرتمند، سعی می نمایند ضعف های خود را بپوشانند. آن ها فکر می نمایند نشان دادن احساسات به دیگران نشانه ای از ضعف است؛ بنابراین یاد گرفته اند احساسات خود را پنهان نمایند و اغلب اوقات با اطرافیان سرد برخورد می نمایند.

افراد خودشیفته همواره مضطربند، زیرا احساساتشان بسیار زیاد است و به تفکر دیگران نسبت به خودشان خیلی اهمیت می دهند. ناسازگاری آسیب پذیری، ریشه شخصیت خودشیفتگی است.

افراد خودشیفته مدام به دنبال تأیید دیگران هستند، چرا که در گذشته احساس ارزش نمی کردند یا به عنوان یکی از ارزشمندترین و منحصربه فردترین افراد در دنیا با آن ها رفتار می شده است. حد وسط نبودن خانواده در سخت گیری و آسان گیری به اندازه معین، به عنوان یک علت اصلی شناخته شده است. سبک های مختلف فرزندپروری و اقتدارگرا بودن والدین علائم خودشیفتگی را تقویت می نمایند.

والدینی که نمی توانند ارزش فرزندشان را ببینند و والدینی که فرزندشان را بیش از حد لوس نموده و تحسین می نمایند؛ هنگام رشد فرزند شخصیت خودشیفته را در آن ها پرورش می دهند. در حالی که دسته اول والدین باعث می شوند کودک احساس کم بودن نسبت به دیگران داشته باشد و مایل باشد توجه بیشتری را به خود جلب کند؛ والدین دوم شخصیت ایده آلی را در فرزند خود ایجاد می نمایند.

انواع مختلف شخصیت در هر انسانی وجود دارد و همه مانند شما فکر و عمل نخواهند کرد. به جای کوشش برای تغییر دیگران، یاد بگیرید که تفاوت ها را بپذیرید و در صورت تعامل با آن ها، سعی بر ایجاد تعادل داشته باشید.

درک کنید که افراد خودشیفته در مقابل تغییر کردن مقاومت می نمایند. شما باید افراد را همان گونه که هستند بشناسید و سعی در تغییر آن ها به چیزی که شما انتظار دارید نداشته باشید. کوشش کنید تا بیشتر بر احساسات خود و آنچه می خواهید باشید تمرکز کنید.

شخصیت های مختلفی در اجتماع وجود دارند. اما تنها چیزی که در کنترل شما واقع شده است، نگرش و رفتار خودتان است.

افراد خودشیفته در درونشان بسیار آسیب پذیر هستند، آن ها دیگران را زیر سؤال می برند؛ زیرا این گونه می توانند حس بهتری نسبت به خودشان داشته باشند.

هنگامی که این حقیقت را درک کنید که رفتار های زننده آن ها از سر مسائل شخصی با شما نیست؛ بلکه از ناامنی هایشان نشأت می گیرد، متوجه خواهید شد که بیشتر اوقات فقط احتیاج دارند تا به آن ها اطمینان دهید. به ویژه اگر فرد خودشیفته همکار یا عضوی از خانواده تان است، دانستن این موضوع بسیار اهمیت دارد. مقدار مناسب اطمینان می تواند آن ها را آرام کند.

افراد خودشیفته احساس گناه نمی نمایند، اما آن ها به آنچه دیگران در خصوصشان فکر می نمایند اهمیت می دهند.

آل برناستاین روانشناس بالینی شرح می دهد: چیز هایی مانند احساسات دیگران وجود دارد، که افراد خودشیفته به ندرت آن را در نظر می گیرند. اگر به حرفتان گوش می دهند، به آن ها نگویید که مردم ممکن است چگونه واکنش نشان دهند؛ در عوض، سؤالات کاوشی از آن ها بپرسید.

افراد خودشیفته بیشتر محتمل است که روی ایده هایی عمل نمایند که فکر می نمایند از خودشان است. اگر مجبورید با یک فرد خودشیفته کار کنید، بر حقایق و ایده ها، به جای احساسات تمرکز کنید.

شما کسی نیستید که فرد خودشیفته به شما می گوید. اجازه ندهید که سرزنش آن ها اعتمادبه نفس شما را تضعیف کند و با آن ها بحث نکنید، سعی کنید از آنچه فکر می کنید درست است دفاع کنید.

بحث و تبادل نظر با افراد خودشیفته فایده ای ندارد، زیرا هیچ وقت از نظرشان برنمی گردند. اگر با آن ها بحث کنید بیشتر ناراحت می شوید؛ زیرا با روش ناخوشایندی اختلاف نظرشان را به شما نشان می دهند. ارزش خود را بشناسید و به نظر یک فرد خودشیفته در خصوص خودتان توجهی نکنید.

به یاد داشته باشید، یک رابطه سالم دوطرفه است. در این رابطه احترام متقابل بوده و بر مبنای بده بستان به یک اندازه پایه ریزی می گردد. اما هر نوع ارتباطی با یک فرد خودشیفته، به احتمال زیاد برعکس است. این رابطه فقط با هدف مسرور کردن و حمایت از او پیش می رود. رابطه ای مانند این شما را پایین می کشد و برای پیشرفتتان ناسالم است.

اگر برای روابط خود مرزی تنظیم می کنید، باید آن را حفظ کنید. زمانی که یک فرد خودشیفته متوجه می گردد که در حال کوشش برای کنترل زندگی خود هستید، کوشش می نماید تا امور را به دست بگیرد، چراکه این کار برای این افراد غریزی است.

آماده باشید که مرزی که برای خود در ارتباط با آن ها معین نموده اید، توسط این افراد به چالش کشیده گردد. مرز معین خود را واضح عنوان کنید و تمام اقدامات لازم برای مقابله را در ذهن خود داشته باشید. به عنوان مثال، اگر تصمیم گرفتید ارتباط خود را با آن ها قطع کنید، به احتمال زیاد برای صحبت با شما خواهند آمد.

برای حفظ مرز خود به اندازه کافی شجاع باشید، تسلیم نشده و دوباره به آن ها نزدیک نشوید. در غیر این صورت دیگر مرزهایتان را جدی نخواهند گرفت و بار دیگر نیز شما را در زندگی به ستوه خواهند آورد.

وقتی یک فرد خودشیفته باعث می گردد احساس ناخوشایندی داشته باشید؛ باید به اندازه کافی به خودتان احترام بگذارید و از آن ها دور شوید.

اگر با یک فرد خودشیفته در رابطه عاشقانه هستید، باید به طور جدی در خصوص سرانجام دادن به رابطه فکر کنید و برای زندگی بهتر از او بگذرید. اگر فرد خودشیفته یکی از اعضای خانواده شما است، لازم نیست که با آن ها بی رحمانه رفتار کنید، اما بهتر است از آن ها فاصله بگیرید.

karnikan.ir: مجله کارنیکان: وبلاگ خبری و تحلیلی

منبع: فرادید