یادداشت امیررضا شفاعت مدیر عامل گروه مدیریت سرمایه آلفا در واکنش به گزارش سال کافه بازار - مجله سرگرمی

خب به وضوح در سرمایه گذاری در حوزه دیجیتال با کاهش شدیدی روبرو شدیم و به دلیل شرایط بد اقتصادی، عرضه کم شده است. بسیاری از کارشناسان و نیروهای مجرب ما در فراوری محتوا، مثلا در حوزه بازی، مهاجرت کردند. حتی بعضی از شرکت ها برای station F پذیرش گرفته اند و از ایران رفته اند و دلیل اصلی این اتفاق، کم شدن امید به آینده در اینجا بود. گرایش های دولتی و سوگیری های صندوق و معاونت که پشتیبانی را بیشتر به سمت حوزه هایی به جز تجارت الکترونیک برده اند، باعث شد پشتوانه اقتصادی استارتاپ ها و کسانی که فراوری محتوای آنلاین می کردند، کمتر بگردد و به تبع آن، عرضه را کاهش داده. اما به هر حال این تقاضا باعث تصحیح بازار خواهد شد و افراد مطلع در این زمینه مطمئنا سرمایه گذاری می نمایند. من فکر می کنم خود بازار استارتاپی ما آنقدر باهوش هست که این خلا را پر کند؛ حتی شاید سرمایه گذار عظیم را کنار بگذارد و با سرمایه گذار کارا و اثربخش، بازار را به پیش ببرد و وزارت و معاونت هم سعی خودشان را خواهند کرد.

2- در این گزارش شرایط صنعت بازی های موبایل به تفکیک تشریح شده است. بازی های فروشنده در حالی که تنها 19٪ از کل فروشنده های بازار را تشکیل می دهند توانسته اند 36٪ از کل درآمد را از آن خود نمایند. از طرفی کاربران بازار بیش از 670 میلیون بار بازی ها را دانلود یا بروزرسانی نموده اند. با توجه به این حجم از بازار، شما چه تهدیدها و فرصت هایی را در این صنعت می بینید و بر اساس چه معیارهایی در خصوص ورود به این صنعت تصمیم می گیرید؟

صنعت بازی در ایران، صنعت بسیار بسیار پررونقی خواهد بود. این مساله نه تنها از این گزارش و شرایط کافه بازار تعیین است، بلکه دید بین المللی هم همین نظر را دارد. زیرا فراوری بازی در ایران بسیار مقرون به صرفه بوده و از نظر نیروی انسانی مورد احتیاج برای این کار، مثل گرافیست و طراح بازی و البته زیرساخت ها (البته به جز قسمتی مثل منتشر نماینده بین الملل) در شرایط خوبی هستیم و بازی های بسیار خوبی در ایران ساخته شده است. از این رو، پیش بینی من این است که صنعت بازی یکی از صنایع پردرآمد ایران باقی خواهد ماند؛ زیرا مدیای ایران یک مدیای آنلاین هست و این مدیا مطمئنا افراد را به سمت بازی راهنمایی خواهد نمود. عظیم ترین تهدیدها، عدم پشتیبانی بخش خصوصی و بخش سرمایه دار ما از این حوزه است. من در چند مورد که مشاوره دریافت سرمایه می دادم و متوجه شدم که بخش سنتی ما به ندرت در چنین حوزه ای سرمایه گذاری می نماید؛ یعنی حتی حوزه بازی ها برای دریافت سرمایه، از بیشتر استارتاپ ها سخت تر است. بعضی استارتاپ ها، برای مثال اسنپ هست که پیروز است و حتی سرمایه گذارهایی روی اپ های مشابه آن کار کردند و میلیاردها تومان خرج این حوزه شد که اگر فقط ده یا بیست درصد از این سرمایه، وارد صنعت بازی ما می شد، خیلی متفاوت و پربازده تر بود و حتی بازار دنیای (دست کم برای کشورهای منطقه) را می توانستیم هدف بگیریم. اما این اتفاق رخ نداد و سرمایه گذارها ممکن است برای توسعه بین المللی حمایت ننمایند زیرا تحریم ها هم تاثیر خودشان را دارند و رفتن نیروها هم مزید بر علت بوده. به هر حال وقتی این همه خبر بد وارد کشور می گردد، ولو اینکه تقصیر هیچ کسی هم نباشد، تاثیرگذار است و مردم را به فکر می اندازد و بعضی تصمیم به مهاجرت می گیرند. به هر حال جوان باید امیدی ببیند تا بماند. به هر حال ما در این حوزه نباید نیروهایمان را از دست بدهیم زیرا فرصت بسیار عظیمی در این حوزه داریم؛ هزینه های فراوری ما بسیار پایین است، نیروی انسانی خیلی خوبی در این زمینه داریم و البته بازار مصرف بسیار عظیمی هم داریم.

3- در سال گذشته بیش از هر زمان دیگری کسب و کارهای آنلاین تحت تاثیر تصمیمات و اقدامات حاکمیتی مانند قطعی اینترنت یا اجبار رمز دوم پویا بودند. فرایند تاثیر این اقدامات روی رفتار کاربران موبایل ایران در گزارش سال 98 کافه بازار را چگونه تحلیل می کنید و به نظرتان چه بازخوردهای می توان بر اساس این گزارش به سیاست گذاران داد؟

رگولاتور ما رگولاتوری هست که همواره خیلی اثربخش و پویا عمل ننموده است. به این معنا که در بسیاری موارد، زیادی قانون می گذارد و ما جزو معدود کشورهای دنیا هستیم که جایی که قانون برایش وجود ندارد، بیشتر نگرانیم تا اینکه بگوییم خب این قانون ندارد و ما می توانیم خیلی آزادانه تر و با انعطاف و راحتی بیشتری کار کنیم. اتفاقا ما بیشتر می ترسیم وقتی در حوزه ای، قانون های شفاف وجود ندارد. زیرا شما هر کاری انجام بدهید، ممکن است فردا روز، جرم و خلاف به حساب بیاید. قانونگذار ما باید هوشمند و به روز و پیشدست باشد. به هر حال موج فرایند تکنولوژی ما از کشورهای بسیاری پیشرفته، عقب تر هست و خود همین کشورها می توانند الگوی قانونی برای ما باشند و قبل از روی دادن یک اتفاق، حواسمان به آن باشد. قبل از آنکه اتفاقی رخ بدهد می توانیم برنامه ریزی حقوقی داشته باشیم برای آن موضوع؛ برای مثال، بحث رمز دوم، یک موضوع هفت هشت ساله است. بحث بهبود شرایط امنیتی سیستم بانکی، موضوع تازه ای نیست و سالیان سال است که برای کارت های اعتباری دنیا وجود دارد. این موارد باید از قبل پیش بینی ها می شد و استارتاپ ها و صنایع تجارت الکترونیک هم باید خودشان را برای تطبیق با موارد اینچنینی، آماده نمایند. به هر حال ما هم باید با رگولاتوری که با آن آشنایی داریم، هوشمند برخورد کنیم و این مشکل را باید با هم حل کنیم.

4- گزارش کافه بازار نشان می دهد بعضی از استان های کشور با وجود داشتن تعداد زیاد تیم های توسعه دهنده و همینطور بازی ها و برنامه های فعال، سهم ناچیزی از درآمد را در مقابل توسعه دهنده های تهران به خود اختصاص داده اند. تحلیل شما از علت این تفاوت چیست؟ آیا توزیع سرمایه بر اساس ظرفیت های جغرافیای می تواند تاثیری در رشد استان های دیگر داشته باشد یا تاثیر عوامل دیگری مانند آموزش، حمایت های حاکمیتی و توسعه اکوسیستم های محلی را بیشتر از جریان سرمایه گذاری می دانید؟

بحث پیروزیت تهران نسبت به شهرستان ها، فقط در حوزه تجارت الکترونیک نیست و در بخش های دیگر هم این اتفاق می افتد. در حوزه هایی که احتیاجمند تبلیغات و ارتباطات و نزدیکی به ساختارهای حاکمیتی است، مطمئنا همواره این به نفع استان تهران تمام می گردد. خود من متولد شهرستان هستم اما مجبور می شوم به تهران بیایم و اینجا کار و زندگی کنم چون در شهرستان من، شرایط کاری مهیا نیست. این امکانات باید بیشتر از این پخش بگردد و تنها بحث سرمایه نیست. هم اکنون بسیاری از استان های ما از نظر سرمایه، وقتی تقسیم بر جمعیت آن استان کنیم، شاید وضع آنها بهتر از تهران باشد. سرمایه های کمی در استان ها نیست. اما مشکل اینجاست که این سرمایه ها، هوشمند نشده اند و آن آموزش کافی در شهرستان ها وجود ندارد. تیم های بسیار خوب توسعه دهنده در شهرستان ها وجود دارند، اما آیا اینها به آن صنف سازندگان بازی که در تهران هست، دسترسی دارند؟ آیا به اندازه فردی که در تهران با منتشر نماینده در ارتباط است، شرایط یکسانی دارد؟ مسلما خیر. ما باید اینها را به هم وصل کنیم. برای مثال، کافه بازار به عنوان یک منتشر نماینده داخلی شرایطی باید مهیا کند تا این افراد به هم وصل بشوند. وقتی شما یک فرد ساکن تهران هستید، برای کار کردن روی سئو و قرار دریافت جزو بهترین ها در کافه بازار، می دانید باید چطور تبلیغ کنید یا با کدام موسسه تبلیغاتی مذاکره کنید. اما برای یک استارتاپ شهرستانی، این امکانات و اطلاعات وجود ندارد. خب رسانه شما خیلی یاری عظیمی می نماید، این رسانه ها کار را بهتر نموده اند اما کافی نیستند. باید کسانی که در شهرستان فعال هستند باید آموزش داده بشوند و مطمئنا در این صورت، آنها بهتر می توانند درآمد کسب نمایند. مشکل دیگری هم که وجود دارد، پایین بودن دانش کسب درآمد در شهرستان است. برای مثال شما می بینید یک بازی خیلی خوب، توسعه داده شده اما روش درآمدزایی ضعیفی دارد؛ خب یک تهرانی اول تهران را برای درآمدزایی در نظر می گیرد، یک اصفهانی یا شیرازی هم می خواهند اول از شهر خودشان شروع کند؛ اما گاهی این روش پاسخگو نیست. ابعاد اقتصادی افرادی که در تهران هستند، تفاوت دارد. از دهک بالایی جمعیتی که در تهران هست و مطلعی آنلاین بیشتری دارد و راحت تر هزینه می نماید را با تعداد جمعیتی که در شهرستان وجود دارد و اینکه آیا آن تعداد، این پشتیبانی را برای آن کسب و کار ایجاد می نماید که سرپا بماند و بعد بتواند به سمت تهران بیاید؟ این کسب و کارها مجبور هستند در مرحله اول به بازار بهتر دسترسی داشته باشند و بازار بهتر ما، بازار تهران است، بنابراین به همین راحتی رقابت میان تهران و شهرستان اتفاق نمی افتد و شرایط این بازار را باید برای شهریتان تسهیل کرد. به نظر من تنها حمایت های اقتصادی و پخش شدن آن، کافی نیست و حمایت های زیرساختی، توسعه ای و آموزشی بسیار مرتبط تر است با این تفاوت رشد.

wallpaper7.ir: مجله تصویر و سرگرمی | مجله آموزشی با سرگرمی گرافیستها و کاریکاتوریست ها

asiaro.ir: تور آسیایی ارزان | تور ترکیبی آسیایی | تور ترکیبی جنوب شرق آسیا

pariha.com: پریها | اخبار، سرگرمی، ورزش، فال، پزشکی، سینما