یاری کریسپر به سفرهای اعماق فضا! - مجله سرگرمی

به گزارش خبرنگاران و به نقل از آی ای، در اطراف جو آرام زمین سطح غیر منتظره ای از تشعشعات وجود دارد که به وسیله مگنتوسفر یا مغناطیس سپهر کره زمین از ما در مقابل آنها محافظت می نماید. این تشعشعات عمدتاً از تابش های کیهانی کهکشانی ناشی می شوند که با فعالیت ظاهراً بی سرانجام کهکشان راه شیری فراوری می شوند.

با توجه به این واقعیت جنون آمیز، بر اساس یک مطالعه تازه منتشر شده در مجله PLOS ONEگروهی از دانشمندان امکان استفاده از سیستم های ویرایش ژن کریسپر را در فضا برای آزمایش ایمن و دقیق اثرات این تشعشعات بر روی سلول های مشابه انسان داخل ایستگاه فضایی بین المللی آنالیز کردند.

به عبارت دیگر، دانشمندان اولین گام را برای دور زدن مانع اصلی بر سر راه اکتشافات انسانی در فضای عمیق برداشته اند، چرا که قرار گرفتن بدن انسان در معرض اشعه می تواند موجب سرطان و سایر عوارض تهدید نماینده زندگی گردد.

انسان هر چه بیشتر به اعماق فضا رود، فضانوردان در معرض تشعشعات بیشتری قرار می گیرند که می تواند به دی ان ای آنها آسیب برساند و در معرض خطر قرار گیرند. یک نوع آسیب دی ان ای، شکستگی های دو رشته ای نامیده می گردد که شاید به وسیله دو جهت سلولی قابل ترمیم باشد. یکی از آنها نوترکیب همسان نامیده می گردد که شامل مواردی است که توالی دی ان ای به طور معمول بدون تغییر می ماند و دیگری، پیوستن سرانجامیی غیر همسان نامیده می گردد که درج یا حذف را در محل شکستگی به همراه دارد.

مطالعات پیشین در خصوص شکستگی های دو رشته ای منجر به سوءظن هایی شده است که ممکن است شرایط موجود در فضا بر جهت ترمیم دی ان ای تأثیر بگذارد و این می تواند خطرات ناشی از افزایش قرار گرفتن در معرض تشعشعات فضا را افزایش دهد.

با این حال دانشمندان عمدتا به علت مسائل ایمنی و فنی، فرصت های زیادی برای شناخت این مشکل نداشته اند. اما سیستم ویرایش ژن کریسپر کس9(CRISPR Cas9) می تواند مدلی را ایجاد کند که با خیال راحت و دقیق، شکاف های دو رشته ای در یوکاریوت ها ایجاد گردد.

فراتر از سپر مغناطیس سپهر که محافظ مغناطیسی کره زمین است، تابش یونیزه می تواند هر فضانوردی را در معرض آسیب گسترده دی ان ای قرار دهد و این می تواند منجر به سرطان و سایر خطرات جدی برای سلامتی آنها گردد و کل مفهوم سفر در اعماق فضا را زیر سوال ببرد.

شکست های دو رشته ای(DSB) زمانی رخ می دهد که ستون فقرات فسفات هر دو رشته دی ان ای به خطر بیفتد و به ضایعه دی ان ای تبدیل گردد. در اعماق فضا بسیاری از تشعشعات یونیزه، تابش کیهانی کهکشانی است که عمدتا از ذرات انتقال انرژی خطی بالا (LET)تشکیل شده است. اینها می توانند به دی ان ای نفوذ نمایند و باعث آسیب های دی ان ای خوشه ای و پیچیدگی دی ان ای شوند که ترمیم آن آسان نیست.

در نهایت، دانشمندان با موفقیت اولین مطالعه زیست شناسی مولکولی را برای آنالیز ترمیم شکست های دو رشته ای از ابتدا تا سرانجام در ایستگاه فضایی بین المللی انجام دادند و این کار با فناوری ویرایش ژن کریسپر کس9 صورت گرفت.

مهندسی ژنتیکی موجودات زنده در فضا می تواند با آزمایش های بیشتر، آینده سفرهای فضایی انسان را تضمین کند.

foroshgahak.ir: فروشگاه کوچک | مجله آموزشی سیستم های مدیریت فروش