پلیس خوب، پلیس بد؛ تأسف بر این تعصب - مجله سرگرمی

به گزارش خبرنگاران، روزنامه همشهری نوشت: انتشار فیلمی از علیرضا بیرانوند در استادیوم شهر جم، باعث احضار او به کمیته اخلاق فدراسیون فوتبال شده است. در این فیلم بیرانوند با عصبانیت یک مأمور پلیس را به کناری هل می دهد. این طور به نظر می رسد که سماجت پلیس جوان در سلفی دریافت با پرسپولیسی ها بیرانوند را کلافه نموده و آقای دروازه بان در لحظه تصمیم گرفته چنین برخوردی انجام بدهد. بعید به نظر می رسد پرونده بیرو در کمیته اخلاق بیخ پیدا کند و احتمالاً سر و ته قضیه با یک تذکر و دو خط عذرخواهی جمع خواهد شد.

این وسط اما چیزی که به شدت مایه تأسف به نظر می رسد، واکنش های رنگی برخی طرفداران افراطی است؛ همان ها که 2 ماه پیش در ماجرای جریمه فرهاد مجیدی توسط پلیس هدایت و رانندگی مدافع تام و تمام نیروهای انتظامی شده بودند و با دم زدن از قداست لباس پلیس رفتار مربی استقلال را تقبیح می کردند اما حالا ناگهان تغییر عقیده داده اند و پشت علیرضا بیرانوند ایستاده اند. این اصولگرایی پاره وقت و مصلحتی، واقعاً بامزه نیست؟

بالاخره پلیس در این مملکت چیز خوب و مهمی است یا نه؟ آیا می توان قضاوت در خصوص چنین مسئله مهمی را هم به سوگیری های رنگی آلوده کرد؟ همان قدر که ممکن است برخی نیروهای پلیس از موقعیت شغلی شان سوءاستفاده نمایند، این موضوع در خصوص کادر هدایت و رانندگی هم احتمال دارد؛ پس چطور افسری که مجیدی را جریمه می نماید به نماد مسئولیت پذیری و شرافت شغلی تبدیل می گردد، اما پلیسی که توسط بیرانوند به کناری پرتاب شده را یک نیروی مزاحم و اضافی تشخیص می دهیم و در خصوصش کامنت می گذاریم که حقش بود؟ گیریم آن مأمور انتظامی در جم متناسب با شئونات شغلی اش رفتار ننموده و به جای ساماندهی جمعیت دنبال عکس انداختن با ستاره ها بوده؛ آیا باز توجیهی دارد که فوتبالیست محترم او را بگیرد و جلوی چشم مردم عادی به یک طرف پرت کند؟ اصلاً بیایید از این فرض هم یک گام فاصله بگیریم و تصور کنیم آن آدم یک شهروند معمولی بوده نه پلیس؛ باز آیا درست است که با طرفدار مشتاق این طور رفتار گردد؟ خود ما از پلیس ایراد می گیریم که چرا گاهی با جیمی جامپ ها بد برخورد می نماید؛ حالا ستاره فوتبال ایران را ببین که خودش در صندلی مشابه چنین تندی غیر موجهی به خرج می دهد.

به تمام مقدسات عالم خیلی از آنها که امروز با تمام وجود دنبال دفاع کورکورانه از بیرانوند هستند و به خاطرش حاضرند اصل صندلی پلیس را هم زیر سوال ببرند، اگر بیرو سر حرف اولش می ماند و استقلالی می شد امروز در شرایط مشابه یقه او را می چسبیدند و رها نمی کردند. درست مثل استقلالی هایی که اگر مجادله فرهاد مجیدی با مأمور هدایت مثلاً برای علی کریمی اتفاق افتاده بود، دربست جانب پلیس را می دریافتد. طبعاً مردم حق دارند تیم شان را دوست داشته باشند و سرسختانه و متعصبانه از آن حمایت نمایند اما این مدل برخوردهای سلیقه ای حیرت انگیز با مفاهیم مهم اجتماعی قابل هضم نیست. بالاخره هر کدام از ما تیمی را برای طرفداری انتخاب نموده ایم که پشتش فقط سلیقه متفاوت است. این مکتب و پارادایم و طرز تفکر نیست که قرار باشد هر اتفاقی را در چارچوبش تئوریزه کنیم و خودمان را موظف بدانیم تحت هر شرایطی به دفاع از همفکران و هم قطاران مان بپردازیم. هیچ چیز ارزشمندتر از خرد و شعور خود آدم نیست؛ هزاران افسوس اگر قرار باشد آن را خرج شاهکارهای ریز و درشت چهار تا فوتبالیست کنیم. دوستش داشته باشید اما معصومش نپندارید. این یا با منی، یا بر منی با این شدت و غلظت، جامعه ما را بیش از پیش رو به تباهی می برد.

powersetshop.ir: وبلاگ پاورست: نقد و بررسی کالاهای دیجیتالی و کاربردی

taverna.ir: تاورنا: مجله گردشگری و مسافرتی