تاریخچه 6 داربی که در عید برگزار گردید - مجله سرگرمی

به گزارش خبرنگاران، پیش از داربی 89، دو تیم در ایام نوروز 6 بار به مصاف هم رفتند که سهم هر دو تیم یک پیروزی بوده و 4 بار هم بازی به تساوی کشیده شده است. داربی هایی که خیلی پرگل نبودند و تأثیرگذاری جو فروردین و عید نوروز تیم ها را محتاط تر نموده بود تا کام نوروز را برای طرفداران شان تلخ ننمایند.

داربی یکم؛ پرسپولیس 0 - 0 استقلال، 16 فروردن 1347

نخستین تقابل تاریخ دو تیم در قالب یک دیدار محبت آمیز بود. مصافی که سر آغاز یک رقابت بود. آن بازی حساسیت خاصی نداشت و دو تیم هم زیاد به تکاپو نیفتادند و بازی در انتها با تساوی بدون گل به انتها رسید.

داربی نهم؛ پرسپولیس 2 - 0 استقلال، 3 فروردین 1351

پرسپولیس آن روزها با آلن راجرز می درخشید قدرت بلامنازع فوتبال ایران بود. پرسپولیس بازی قبل را با نتیجه 4 بر یک برده بود و استقلالی ها به دنبال انتقام این شکست سنگین بودند. بازی در نیمه اول تعریفی نداشت و دو تیم محتاط تر عمل می کردند. ابراهیم آشتیانی که آن روزها ستاره سرخ های پایتخت بود بارها سمت راست استقلال را اذیت کرد. پایان نفوذهایش از سمت راست در نیمه دوم جواب داد و صفر ایرانپاک در دقیقه 50 دروازه پرسپولیس را باز کرد. پس از گل شاگردان راجرز این استقلال بود که سرا پا حمله شد تا دومین شکست متوالی را متحمل نگردد اما حسین کلانی روی یک ضدحمله اختلاف را دو برابر کرد تا دوباره این پرسپولیس باشد که فاتح داربی پایتخت باشد.

داربی بیست و هشتم؛ پرسپولیس 0 - 0 استقلال، 7 فروردین 1366

دو تیم رقابت سخت و نفسگیری داشتند و قدرت دو تیم تقریباً برابر بود. در آن موقع برنده داربی، بازیکن بیشتری را ملی پوش می کرد اما سختی این بازی و ترس از شکست در ابتدای سال باعث شد تیم ها محتاط تر باشند. استقلال بیشتر حمله می کرد و بازکنان جوان و باانگیزه این تیم خلاقیت بیشتری در حملات داشتند اما مدافعان باتجربه پرسپولیس این حملات را خنثی می کردند و کوشش های نصفه و نیمه پرسپولیس هم سودی نداشت. ترس از باخت دو تیم را در نیمه دوم محتاط تر کرد تا در انتها هر دو به تساوی بدون گل رضایت دهند و سال را بدون شکست آغاز نمایند.

داربی شصت و دوم؛ پرسپولیس 1 - 1 استقلال، 10 فروردین 1386

شصت و دو سرخابی های پایتخت نخستین قسمت از تساوی های متوالی و یک بر یک دو تیم بود. بازی که در آن سرخ ها شرایط بهتری نسبت به رقیب خود داشتند اما در انتها نتوانستند به قهرمانی برند.

تعیین شدن 10 فروردین ماه برای این دیدار حساسیت این تیم را بالاتر برد تا هر دو تیم به دنبال دادن عیدی مناسبی برای طرفداران خود باشند. پرسپولیس پرستاره در حالی به مصاف استقلال می رفت که مدعی اصلی قهرمانی بود و در سوی دیگر استقلال مرفاوی با بازی های درخشان این امید را در دل طرفدارانش به وجود آورده بود که با پیروزی در این دیدار فاصله خود را با رقیب سنتی کم کند.

نکته جالب این بازی سه یاغی بود که در دو تیم حضور داشتند. علی علیزاده و علی انصاریان که آن موقع از از کاپیتان های پرسپولیس محسوب می شد پیراهن آبی تیم رقیب را بر تن نموده بودند و علیرضا نیکبخت هم به عنوان یکی از ستاره های محبوب استقلال شاگرد دنیزلی در پرسپولیس شده بود. از دیگر نکات عجیب این دیدار پیراهن پرسپولیس بود که این تیم با پیراهن های راه راه سفید و قرمز در استادیوم آزادی به میدان رفت.

بازی با سوت فلیکس بریش آلمانی آغاز شد و پرسپولیس حملات جدی تری را نسبت به حریف انجام می داد. تیم مرفاوی که به دنبال خلع صلاح کردن حریف در 20 دقیقه اول بازی بود. حملات سرخ ها در همان ابتدای بازی نتیجه داد و نیکبخت در دقیقه 12 دروازه تیم سابق خود را باز کرد و برابر طرفداران این تیم آغاز به خوشحالی کرد. سکوت عجیبی بخش آبی استادیوم را فرا گرفته بود و سرخ ها هم یاغی گلزن خود را حسابی تشویق می کردند. در آن موقع نیکبخت بهترین گزینه گلزنی برای پرسپولیسی ها و بدترین گزینه برای استقلالی ها بود.

مرفاوی و تیمش که ضربه بدی از یک خودی خورده بودند، پس از گل پرسپولیس بازی را در دست گرفته بودند و حملات زیادی را روی دروازه پرسپولیس ترتیب دادند. دنیزلی نیز با تغییر پست حسینی کعبی او را یک خط به جلو آورده بود تا روی ضدحملات بتواند اختلاف را دو برابر کند. تا دقیقه 43 استقلال سر تا پا حمله بود و ضربه ایستگاهی مناسبی در پشت محوطه جریمه نصیب آبی ها شد. جو استادیوم علیه نیکبخت و تیمش شده بود و پرسپولیسی ها هم سعی می کردند با دادن شعارهایی علیه علی انصاریان تمرکز او را به هم بریزند. در این بین بی حاشیه ترین یاغی دو تیم یعنی علی علیزاده پیروز شد روی همان ضربه ایستگاه و سانتر زمینی سیاوش اکبرپور به گل برسد تا قسمت آبی استادیوم منفجر گردد.

دو تیم با همین نتیجه به رختکن رفتند و در نیمه دوم باز هم این پرسپولیس دنیزلی بود که با معدنچی، کعبی و نیکبخت دروازه استقلال را به حمله بسته بود و آبی ها نیز در ضدحمله ها، جواب خطرناکی به حمله های رقیب سنتی خود می دادند. در انتها کوشش دو تیم فایده نداشت و تنها حاشیه این نیمه هو شدن دوباره انصاریان و نیکبخت بود. بازی ا همان نتیجه یک بر یک به انتها رسید تا تساوی ها یک بر یک دو تیم آغاز گردد و 6 بازی بعدی دو تیم نیز با همین نتیجه به انتها برسد

در انتها این فصل پرسپولیس نتوانست فاصله خود را با سایپا و استقلال اهواز پوشش دهد و با 53 امتیاز سوم شد. استقلال نیز با 43 امتیاز در رده چهارم نهاده شد.

داربی شصت و چهارم؛ پرسپولیس 1 - 1 استقلال، 15 فروردین 1387

این سومین دیدار از سریال 7 قسمتی تساوی های یک بر یک دو تیم بود. بازی رفت دو تیم با گل های روانخواه و محسن خلیلی به تساوی ختم شده بود و پرسپولیس در کورس قهرمانی با سپاهان قرار داشت. همانند بازی اول و این بار خسلی زودتر روانخواه استقلال را پیش انداخت تا آبی ها در دقیقه 3 از حریف خود جلو بیفتند اما مسحسن خلیل روی پاس زیبای کریم باقری در دقیقه 26 و با ضربه ای چیپ دروازه طالب لو را باز کرد تا گلزنان این بازی هم مثل نتیجه این دیدار، تکرار بازی رفت دو تیم باشد. این تساوی باعث شد تا سپاهان که در لیگ هفتم اصلی ترین رقیب پرسپولیس بود، فاصله اش را با سرخ ها کمتر کند و در انتها فصل هم پرسپولیس با گل دراماتیک سپهر حیدری در دقیقه 96 قهرمان لیگ برتر شد.

داربی هفتادم؛ پرسپولیس 0 - 1 استقلال، 10 فروردین 1390

یکی از پیروزی های مظلومی که او را به پرویز سوبله چوبله تبدیل کرد، تک گل آرش برهانی بود تا استقلال زیر نظر مظلومی پرسپولیس علی دایی را دبل کرد تا یک قدم دیگر به قهرمانی نزدیک تر گردد. استقلالی ها در کورس قهرمانی بودند و پرسپولیس سعی می کرد تا سهمیه لیگ قهرمانان آسیا را کسب کند. فرصت طلبی برهانی بازی را با همان یک گل به اتمام رساند اما در انتهای فصل استقلال مظلومی قافیه را به سپاهان باخت و با یک امتیاز کمتر به نایب قهرمانی رسید. پرسپولیس دایی هم پیروز شد با کسب رتبه چهارم و قهرمانی جام حذفی به لیگ قهرمانان آسیا صعود کند.

cruisero.ir: کشتی کروز: سفری لوکس و در عین حال مقرون به صرفه به اقیانوس ها