پروژه های سری آلمان نازی برای ساخت بشقاب پرنده
به گزارش مجله سرگرمی، جاه طلبی تکنولوژیک در سایهٔ جنگ جهانی دوم
در طول جنگ جهانی دوم (World War II)، آلمان نازی به رهبری آدولف هیتلر (Adolf Hitler) نه تنها در میدان های نبرد بلکه در آزمایشگاه ها و کارگاه های تحقیقاتی نیز کوشش می کرد تا قدرت خود را افزایش دهد. یکی از جاه طلبانه ترین برنامه های آن ها، توسعهٔ فناوری هایی بود که نه تنها از زمانه خود فراتر بودند، بلکه به نظر می رسید از مرزهای علمی نیز عبور نموده اند. یکی از این کوشش ها، ساخت هواگردهایی با طراحی غیرمعمول و شناخته شده به عنوان بشقاب پرنده (Flying Saucers) بود.
این پروژه ها، که همچنان در هاله ای از ابهام و افسانه قرار دارند، ادعا می نمایند آلمان نازی بر روی فناوری هایی کار می کرد که می توانست قواعد جنگ را تغییر دهد. اما آیا این پروژه ها واقعیت داشتند یا صرفاً بخشی از تئوری های توطئه هستند؟
پیش زمینه تاریخی: احتیاج آلمان نازی به رجحان تکنولوژیک
با توسعه جنگ و ورود آمریکا و اتحاد جماهیر شوروی به میدان، آلمان نازی با چالش های جدی روبرو شد. جنگ فرسایشی و افزایش تعداد دشمنان، احتیاج به فناوری هایی پیشرفته تر را بیش از پیش آشکار کرد.
از این رو، دولت آلمان نازی منابع عظیمی را به تحقیق و توسعه (Research and Development) اختصاص داد. پروژه هایی مانند موشک های V-1 و V-2، هواپیمای جت مسرشمیت Me 262، و زیردریایی های پیشرفته U-Boat تنها بخشی از دستاوردهای آن ها بود. در میان این کوشش ها، شایعات و اسناد دربارهٔ پروژه هایی که به هواگردهای بشقاب شکل و حتی دستگاه های ضدجاذبه مربوط می شدند، مجذوب کنندهیت خاصی پیدا کردند.
توضیح رویداد: پروژه های بشقاب پرنده نازی ها
در میان پروژه های سری آلمان نازی، چندین طرح برای ساخت هواگردهای دیسکی شکل مطرح شد که بعضی از آن ها شامل ویژگی هایی چون ضدجاذبه و سرعت فوق العاده بودند. این پروژه ها عبارت اند از:
پروژه هانبو (Haunebu): سفینه ای برای جنگ و صلح
هانبو یکی از مشهورترین پروژه های ادعایی آلمان نازی بود. طراحی این هواگرد دیسکی شکل شامل سیستم های پیشرانه ای با فناوری ضدجاذبه بود. بعضی منابع ادعا می نمایند که هانبوها می توانستند به سرعت های بالای 6000 کیلومتر در ساعت برسند و در ارتفاعات فوق العاده بالا پرواز نمایند.
در گزارش ها آمده که هانبو در مراحل اولیهٔ طراحی باقی ماند و هرگز به فراوری انبوه نرسید. با این حال، شایعاتی وجود دارد که متفقین پس از جنگ به طراحی های این پروژه دست یافتند.
پروژه وریل (Vril): اسرار یک جامعهٔ مخفی
وریل نام پروژه ای بود که به انجمن سری وریل (Vril Society) مرتبط می شد. این انجمن که به عقاید متافیزیکی و قدرت های ماوراء طبیعی علاقه مند بود، ادعا می کرد که با استفاده از انرژی وریل (Vril Energy)، یک منبع انرژی کیهانی، می توان هواگردهای پیشرفته ساخت.
این پروژه با راهنمایی افرادی چون ماریا اورسیچ (Maria Oršić) همراه بود که گفته می گردد به وسیله ارتباطات ذهنی با موجودات فضایی الهام گرفته بود.
پروژه دی گلوکه (Die Glocke): ناقوسی که قوانین فیزیک را شکست
یکی دیگر از اسرارآمیزترین پروژه های نازی ها دی گلوکه یا ناقوس بود. این دستگاه، که شکل ظاهری اش شبیه ناقوس بود، ادعا می گردد که از موادی خاص برای ایجاد اثرات ضدجاذبه و حتی تغییر زمان استفاده می کرد.
دی گلوکه با چالش های فراوانی همراه بود و آزمایش های آن باعث مرگ بسیاری از دانشمندان و مهندسان شد. هنوز معین نیست که این پروژه به کجا رسید، اما بعضی باور دارند که این دستگاه در انتها جنگ به منطقه ها دیگر منتقل شد.
افسانه یا واقعیت: آیا پروژه ها به ثمر رسیدند؟
پروژه های بشقاب پرندهٔ آلمان نازی همچنان در میان تاریخ نگاران و علاقه مندان به تئوری های توطئه بحث برانگیز است. بعضی معتقدند که این پروژه ها به علت محدودیت های علمی و زمانی هرگز به نتیجه نرسیدند. از سوی دیگر، عده ای باور دارند که فناوری های نازی ها پس از جنگ به وسیله متفقین ضبط شده و در برنامه های فضایی و نظامی مانند پروژه های ناسا (NASA) و عملیات کاغذکلیپ (Operation Paperclip) استفاده شد.
چرا بشقاب پرنده؟ ویژگی های مورد ادعا
طرح های دیسکی شکل به علت ویژگی های خاص خود مجذوب کننده بودند:
- سرعت بالا: طراحی آیرودینامیکی بشقاب پرنده ها امکان دستیابی به سرعت های فوق العاده را فراهم می کرد.
- مانورپذیری بی نظیر: این هواگردها می توانستند به سرعت تغییر جهت دهند و در زاویه های تند حرکت نمایند.
- قابلیت های ضدجاذبه: اگرچه نظریهٔ ضدجاذبه همچنان علمی تخیلی به نظر می رسد، ادعاها دربارهٔ استفاده از این فناوری همچنان ادامه دارد.
پیامدهای پس از جنگ و افسانه های بشقاب پرنده
پس از شکست آلمان نازی، بسیاری از اسناد و طرح های مرتبط با پروژه های سری ناپدید شدند. بعضی معتقدند که این طرح ها به روسیه یا ایالات متحده منتقل شدند. در دهه های بعد، گزارش هایی از مشاهدهٔ بشقاب پرنده ها در منطقه ها مختلف دنیا به افسانه های این پروژه ها دامن زد.
بعضی گزارش ها حاکی از آن است که بشقاب پرنده های دیده شده در آمریکا یا اتحاد جماهیر شوروی ممکن است بقایای پروژه های نازی باشند که به توسعهٔ بیشتری دست یافته اند.
درس هایی از جاه طلبی آلمان نازی
- ضرورت توسعهٔ علمی: جنگ دنیای دوم نشان داد که فناوری های پیشرفته می توانند سرنوشت جنگ ها را معین نمایند.
- پیامدهای اخلاقی: پروژه های سری نازی ها، که اغلب با بهره گیری از نیروی کار اجباری و آزمایش های غیراخلاقی همراه بود، نشان دهندهٔ خطرات جاه طلبی بدون اخلاق است.
- تأثیر بر آینده: حتی اگر پروژه های بشقاب پرنده نازی ها به نتیجه نرسیدند، تخیل و نوآوری آن ها الهام بخش برنامه های علمی و نظامی پس از جنگ شد.