وفای عهد به شیوه مامان گلناز - مجله سرگرمی

خبرنگاران / مریم قاسمی: بازنشسته اداره آموزش و پرورش منطقه18 است. نذر نموده تا برای شادی روح پدربزرگ و مادربزرگش، که هرگز آنها را ندیده و پدر و مادرش، تا وقتی که زنده است، در خدمت بیماران باشد.

گلناز مرادی، بانوی خیّر و نیکوکار ساکن شهرک ولی عصر(عج) سال هاست که به بیماران بیمارستان خیریه غیاثی خدمت می نماید. او اکنون در بخش دیالیز هرکاری که از دستش برآید انجام می دهد؛ از تعلیم نقاشی به بیماران گرفته تا خواندن کتاب، پوشاندن لباس تا جابه جا کردن تخت بیماران.

دلسوز و مهربان است. خیرخواهی هایش طی این سال ها او را به فردی محبوب میان کارکنان و بیماران تبدیل نموده است. وقتی با او در راهرو بیمارستان قدم می زنیم، می گوید: من کاری ننموده ام و خدمت و همنشینی با بیماران به من زندگی می دهد تا آن اندازه که دلم نمی خواهد به خانه برگردم و دوست دارم همه ثانیه هایم را در خدمت آنها باشم.

کسی نیست او را نشناسد

بانوی دوستداشتنی بیمارستان خیریه غیاثی از کارهای خوبی که در بیمارستان انجام می دهد، شرح زیادی نمی دهد. هر جای بیمارستان که پا می گذارد، همه به احترامش می ایستند. بعضی ها مسائل شان را به او می گویند و بعضی هم به خاطر کارهایی که برایشان انجام داده، قدردانی می نمایند. به بخش دیالیز که می رویم، به همه بیمارانی که روی تخت دراز کشیده اند سر می زند و جویای احوال شان می گردد. طوری با آنان برخورد می نماید که انگار عضوی از خانواده آنهاست.

توجه و عشق ورزیدن به بیماران

ابراهیم عین اللهی یک بیمار سندروم داون است و هفته ای 3بار هم برای دیالیز به این بیمارستان می آید. مرادی می گوید: ابراهیم نگاه معصوم و مظلومی دارد. اوایلش با کسی جز آقای ابوالفضل غیاثی (متولی بیمارستان خیریه) حرف نمی زد، اما بعد از گذشت چند روز ارتباطش با کارکنان بهتر شد و در کلاس های آموزش نقاشی شرکت کرد.

او اضافه می نماید: زمانی که معلم بودم، دانش آموز سندرومی هم داشتم. در مدتی که با دانش آموزان در ارتباط بودم و به آنها خدمت می کردم، متوجه شدم یکی از راه های ارتباط با بیماران سندرومی، شنیدن حرف هایشان است. این بیماران نمی توانند کتاب بخوانند. بنابراین بهترین فعالیت آنها نقاشی کردن است. به همین دلیل تصمیم گرفتم تا به ابراهیم نقاشی یاد بدهم. این نوع فعالیت باعث می گردد تا بیمار آرام و خوش اخلاق گردد. هر قدر به این بیماران احترام بگذاریم، به آنها عزت نفس می دهیم و بهتر می توان با آنها ارتباط گرفت.

کار خیر اندازه ندارد

مرادی ما را به طرف یکی دیگر از بیماران دیالیزی به نام پرهام عبدی پور می برد و می گوید: پرهام هم عاشق نقاشی کردن است. یک روز مهندس غیاثی، مقداری مدادرنگی و دفتر نقاشی بین بچه ها توزیع کرد. از آن موقع پرهام هم آغاز به نقاشی کشیدن کرد و اتفاقاً در کارش پیشرفت زیادی هم نموده است. او اعتقاد دارد کار خیر حد و اندازه ندارد و آموزش نقاشی یا حتی خواندن یک کتاب هم می تواند یک کار خوب باشد.

یکی از بیماران می گوید: مامان گلناز و مهندس غیاثی انسان های بزرگی هستند و خوب است که همه آنها را بشناسند. غیاثی با هزینه خودش مرا در دانشگاه ثبت نام کرد و شهریه و هزینه خرید کتاب هایم را می دهد. او و مامان گلناز هدفی غیر از شاد کردن دل آدم های گرفتار و به دست آوردن رضای پروردگار ندارند.

silverseven.ir: سیلور 7 | مجله فناوری های رایانه ای، علوم کامپیوتری

slimfa.ir: اسلیم فا | مجله دوخت و دوز، طراحی لباس و انتخاب لباس

tafatton.ir: تفطن، گردشگری، تور لحظه آخری ارزان قیمت، بلیط، ویزا، هتل