هبوط نمایش های آیینی و سنتی در آینده ای نزدیک؟! - مجله سرگرمی

نمایش دی زنگور به نویسندگی فرامرز غلامیان و کارگردانی هیام احمدی یکی از آثار پذیرفته شده در بخش آیین ها و بازی های نوزدهمین جشنواره آیینی و سنتی است.

غلامیان نویسنده و سرپرست گروه نمایش دی زنگرو در گفت وگویی با خبرنگاران، درباره حضور این اثر در جشنواره آیینی و سنتی گفت: ما مدتی است از آبادان به اصفهان مهاجرت نموده ایم و به همین دلیل از طرف انجمن نمایش اصفهان در جشنواره شرکت نموده ایم اما آیین جنوب ایران را به نمایش می گذاریم.

او درباره آیین نمایشش شرح داد: دی زنگرو به معنای مادر سیاه رو است. در گذشته های دور در مناطق جنوبی کشور وقتی ماه گرفتی اتفاق می افتاد، مردم اعتقاد داشتند که یک خرچنگ سیاه خیلی بزرگ به نام دی زنگرو در حال خوردن ماه است و برای این که خرچنگ را بترسانند با آیین خاصی مراسم دی زنگرو را برگزار می کردند. در این مراسم اهالی با قاشق، چنگال، ملاقه و دیگ به کنار دریا می رفتند و آغاز به خواندن ترانه همراه با نواختن ریتم زیبا و خاصی می کردند.

این هنرمند با بیان این که در نمایش دی زنگرو خلاقیت و نوآوری انجام داده اند اضافه نمود: در این نمایش علاوه بر آیین دی زنگرو به معرفی آیین های حنا و زار نیز می پردازیم.

به گفته او، در خلاصه ای از داستان این نمایش آمده است: حنا در جنوب ایران از قداست خاصی برخوردار است و آن را نشانه خوشبختی و خوش یمنی می دانند و از آن در مراسم حنابندان استفاده می نمایند. در این نمایش در جشن حنابندان ظرف حنا سارقیده می گردد که این نشانه بدیمنی است. جشن خراب می گردد و برادر عروس به نام شکالو تصمیم می گیرد برای بازگردادن ظرف حنا به مراسم خواهرش و پیدا کردن سارق حنا راهی جهتی پرخطر و پرماجرا گردد که در این جهت در مراسم زار حاضر می شود و بابا زار به او می گوید که جانوری به نام دی زنگرو ظرف حنا را برداشته است و او پشت دریاهاست و ....

غلامیان در ادامه به تاثیرگذاری جشنواره آیینی و سنتی در احیای آیین های کشور اشاره نمود و گفت: آیین ها، آداب و رسوم هر ملت، عناصر سازنده فرهنگی جامعه محسوب می شوند و تنوع و تعداد این آیین ها دلیل غنای فرهنگی یک جامعه است. در روزگارِ بحرانِ هویت، یکی از راه های حفظ هویتِ فرهنگی بازگشت به آیین ها و آداب و رسوم سنتی و فولکلوریک است.

او اضافه نمود: سرزمین ایران از دیرباز به عنوان یکی از گهواره های تمدن مطرح بوده و خصوصا بعد از حضور دین اسلام در این سرزمین غنای فرهنگ ایرانی صدچندان شده است. پرداختن به تدوین، جمع آوری و حفظ آثار بومی می تواند برای آیندگان ثمربخش بوده و به نوعی حافظ و احیاگر آیین های بومی می گردد. وجود جشنواره هایی همچون جشنواره آیینی و سنتی می تواند در زنده نگه داشتن هویت و اصالت ایرانی اسلامی یاری گر بوده و چنین کارکردی برای یک تمدن بزرگ بیشترین ارزش را دارد.

این نویسنده با بیان این که در آبادان نمایش های آیینی اجرا می گردد و استقبال مردم خوب است ادامه داد: کارهای صحنه ای و خیابانی در جنوب، شمال، غرب و شمال غرب و شمال شرق ایران بیشتر نمایش های آیینی است. به طور کلی من کمتر آیینی از شهرهای مرکزی ایران دیده ام و این موضوع در جدول کارهای تاییدشده خیابانی هم دیده می گردد. در جنوب دریا و بیابان آیین های بسیاری را با خود آورده اند.

غلامیان در ادامه صحبت هایش گفت: آیین ها به دلیل این که با حرکات فرم، موسیقی و نواهای زیبا ومنحصر به فرد اجرا می شوند، با استقبال بسیار زیادی همراه می شوند. خوشبختانه جدا از جشنواره آیینی و سنتی، برخی از جشنواره ها نیز کارهای آیینی و سنتی را در جدول اجرایی قرار می دهند مانند جشنواره تئاتر خیابانی مریوان، جشنواره مبارک تهران و جشنواره فجر.

او در انتها اضافه نمود: نمایش های آیینی و سنتی به دلیل تعداد بالای بازیگران و گروه موسیقی بسیار هزینه برند و اگر جشنواره ها یاری هزینه گروه ها را زیادتر نمایند و یا مبلغی را که در فراخوان ذکر شده است کامل پرداخت نمایند، یاری بسیار بزرگی به گروه های تئاتر آیینی و سنتی خواهد شد.

bigkurosh.ir: مجله کوروش بزرگ، وبلاگ خبری، تاریخی و تحلیلی

faceraz.ir: فیس راز | گفتگو و همدلی راه حل رفع همه مشکلات