مشهورترین آتشفشان های منظومه شمسی کدامند؟ - مجله سرگرمی

به گزارش خبرنگاران، آتشفشان گسستگی در پوسته یک جرم سیاره ای مانند زمین است که گدازه های داغ، خاکستر آتشفشانی و گازها را قادر می سازد تا از اتاقک ماگما به بیرون فرار کنند. ما طی این خبر قصد داریم 10 آتشفشان جذاب منظومه شمسی را برای شما نمایش داده و معرفی کنیم.

10. آتشفشان مائونا کیا(Mauna Kea) زمین

بلندترین کوه کره زمین، مائونا کیا است و ارتفاع آن 33 هزار و 500 فوت(10210.8 متر) است که ارتفاع Hن یک مایل بلندتر از کوه اورست است. مائونا کیا در جزیره بیگ در هاوایی واقع شده است و بومیان هاوایی اهمیت زیادی برای آن قائل هستند و به نوعی آنجا را یک مکان مقدس می دانند.

9. کوه مات (Maat Mons) زهره

کوه مات یا مات مانز بلندترین آتشفشان سیاره زهره است. این تصویر راداری از آتشفشان مات مانز در سال 1991 توسط فضاپیمای ماژلان(Magellan spacecraft) ناسا ثبت شده است. مات مانز یک آتشفشان سپری(Shield volcano) است. از روی هم قرار دریافت روانه های متوالی آتشفشان، ساختمان مدور کم ارتفاعی شبیه سپر تشکیل می گردد که قطر آن غالباً به چندین 10 کیلومتر می رسد و به آن آتشفشان سپری می گویند. در این نوع آتشفشان، ماگما از یک نقطه خارج می گردد و به صورت مخروط های پهنی که دارای شیب دامنه ای بسیار کم هستند، در سطح زمین ظاهر می گردد. این آتشفشان نام مات را از الهه مصری حقیقت، عدالت گرفته است و واژه مانز هم در لاتین به معنی کوه است.

8. یخ فشان قمر انسلادوس(Enceladus Cryovolcanoes) زحل

یخ فشان یا آتش فشان یخ، موضوعی است که همواره دانشمندان به آنالیز آن می پردازند. دانشمندان نخستین بار در سال 2005 لکه های یخی روی آتشفشان ها را مشاهده نموده و متوجه آنها شدند. یخ فشان انسلادوس بسیار کوچک است و حتی از کوه المپیوس نیز کوچک تر است. یخ فشان(Cryovolcano) یا آتش فشان یخ، یک فوران آتش فشان وار مواد فرار مانند آب، آمونیاک یا متان است که در شرایطی به جای سنگ مذاب، این مواد به صورت گاز یا مایع و بخار به بیرون پرتاب می شوند. پس از فوران، این یخ گدازه ها در اثر دمای بسیار پایین پیرامون یخ فشان به زودی متراکم و به شکل جامد در می آیند.

7. کوه المپوس(Olympus Mons) مریخ

کوه المپوس مریخ بزرگترین آتشفشان منظومه شمسی است. قطر کوه المپوس 374 مایل(تقریباً اندازه آریزونا) ، طول آن 16 مایل و دارای دهانه ای 50 مایلی در قله خود است. دانشمندان معتقدند که این آتشفشان حداقل دو میلیون سال است که فعال نبوده است، زیرا هیچ مدرکی در خصوص گدازه های آتشفشانی اخیر در این نزدیکی وجود ندارد. کوه المپوس یک آتش فشان فعال است. علت بزرگ بودن کوه المپوس و دیگر آتش فشان های مریخ، عدم حرکت پوستهٔ آن سیاره در مقایسه با پوستهٔ زمین دانسته می گردد. حرکت کم صفحه های مریخ موجب می گردد که مواد مذاب از جای ثابتی فوران کنند و به آرامی کوه های عظیمی را ایجاد کنند.

6. یخ فشان فعال تریتون(Tritons Active Cryovolcanoes) نپتون

کاوشگر فضایی وُویجر 2(Voyager 2) در سال 1989 برای ثبت هر یک از این تصاویر پیکسلی 45 دقیقه وقت صرف نموده است. در تصاویر توده های یخ فشان نمایان هستند اما دانشمندان در آن موقع گمان می کردند که آنها ابرهای بزرگ حاوی نیتروژن و متان منجمد هستند.

5. آتشفشان های تارسیس مریخ

بنا به گفته ناسا، منطقه تارسیس(Tharsis) مریخ میزبان 12 آتشفشان غول پیکر است. تارسیس (Tharsis) یک فلات بسیار بزرگ آتشفشانی است که در منطقه نیمگان(استوا) سیاره مریخ و در پایانه غربی دره وار مارینر(Valles Marineris) واقع شده است.

در تصویر فوق، منطقه تارسیس شرقی که توسط فضاپیمای وایکینگ 1(Viking 1) در سال 1980 ثبت شده قابل مشاهده است.

در سمت چپ، از بالا به پایین، می توانید سه آتشفشان سپری را که تقریباً 16 مایل (25 کیلومتر) ارتفاع دارند ببینید. نام این آتشفشان ها، Ascraeus Mons، Pavoni Mons و Arsia Mons نام دارند. در سمت راست بالا یک آتشفشان سپری دیگری به نام Tharsis Tholus وجود دارد.

آتشفشان سپری(Shield volcano) یکی از انواع آتشفشان است. از روی هم قرار دریافت روانه های متوالی آتشفشان، ساختار مدور کم ارتفاعی شبیه سپر تشکیل می گردد که قطر آن غالباً به چند 10 کیلومتر می رسد که به آن آتشفشان سپری می گویند.

در این نوع آتشفشان، ماگما از یک نقطه خارج می گردد و به صورت مخروط های پهنی که دارای شیب دامنه ای بسیار کم هستند، در سطح زمین ظاهر می گردد.

4. کوه های رایت(Wright Mons) پلوتون

از زمان پرتاب فضاپیمای نیوهورایزن ناسا در سال 2015 بر روی پلوتون، دانشمندان در حال تحلیل تصاویر این سیاره کوتوله بودند. اگرچه هنوز تأیید نشده است، بسیاری از دانشمندان بر این باورند که این تصویر از 90 کیلومتری نیمکره جنوبی پلوتون ثبت شده است.

3. آتشفشان لوکی پاتِرا(Loki Patera) قمر آیو مشتری

آتشفشان لوکی پاتِرا یک گدازه فعال در سطح قمر آیو مشتری است. این آتشفشان نخستین بار در سال 1979 توسط فضاپیما وویجر 1 (Voyager 1) مشاهده شد و از آن موقع تاکنون دانشمندان در حال مطالعه ساختار آن هستند. آتشفشان لوکی پاتِرا تقریباً در هر 540 روز زمین(Earth days) فوران می نماید. آخرین فوران آن در ماه مه سال 2018 بود، بنابراین دانشمندان پیش بینی می کنند فوران بعدی باید در راه باشد.

2. آتشفشان های پَن کیک(Pancake Volcanoes) زهره

آتشفشان های پنکیک زهره از عجیب ترین ویژگی های منظومه شمسی هستند. آتشفشان های گنبدی پنکیک به دلیل شکل صاف و دایره ای پن کیک نامگذاری شده اند. پیشتر تصور می شد این نام به دلیل چسبندگی و وزن جریان های گدازه به آنها داده شده است. عرض گنبدهای موجود در این تصویر تقریبا 40 مایل است. این گروه خاص از آتشفشان های پنکیکی زهره Carmenta Farra نامگذاری شده و توسط فضاپیمای ماژلان ناسا در سال 1991 تصویربرداری شده است.

1. کوه های دوم(Doom Mons) قمر تایتان زحل

کوه های دوم احتمالاً بلندترین قله در ماه تایتان زحل است. قطر این کوه تقریباً 45 مایل است. با کمال تعجب این کوه درست در کنار سوترا پاترا(Sotra Patera) عمیق ترین گودال موجود در قمر تایتان است. آتشفشان شناس ها گمان می کنند که کوه های دوم و کوه های اِربور(Erebor Mons) که در نزدیکی ان واقع شده است یخ فشان هایی هستند که آب را در اعماق سطح خود ذوب می کنند.

miniman.ir: مرد کوچک | مجله سبک زندگی و کسب و کار

miniset.ir: مینی ست | مجله خانواده و موفقیت