ما چرا غَش می کنیم؟ - مجله سرگرمی

ما چرا غَش می کنیم؟

غش با تشنج فرق دارد

یادم هست اولین باری که واژه غش را شنیدم، وقتی بود که در دوران ابتدایی، مدیر مدرسه مان که خدا رحمت اش کند، مشغول یکی از سخنرانی های طولانی اش بود که ناگهان یکی از هم کلاسی هایم که کنار من ایستاده بود، روی زمین افتاد. سخنرانی قطع شد و مسوولان مدرسه فورا سراغ آن هم کلاسی آمدند و او را به اورژانسی در نزدیکی مدرسه منتقل کردند. طفلک احتمالا به خاطر اینکه صبحانه نخورده بود و زیادی سرپا ایستاده بود، غش نموده بود ولی یادم هست که آن روز هم مثل همین حالا، بعضی ها خیال می کردند که او تشنج نموده و از حال رفته است. واقعیت این است که هنوز هم خیلی ها تفاوت غش و تشنج و صرع را نمی دانند. شما می دانید؟

از دست دادن ناگهانی هوشیاری یکی از نگران نماینده ترین حوادث پزشکی است. حملات غش یا از حال رفتن، به طور کلی، بی خطرترین این حوادث هستند؛ مثلا بعضی از افراد کاملا سالم با تماشا خون غش می نمایند و چند دقیقه بعد هم کاملا به حالت اول بازمی گرداند اما همه انواع غش، تشنج و سکته های مغزی را باید به شکل فوریت های بالقوه خطرساز پزشکی مداوا کرد. فردی که از هوش رفته است احتیاج به مراقبت های فوری دارد.

علل و راه چاره غش

افراد زمانی غش می نمایند یا از حال می فرایند که خون رسانی به مغز آنها بیش از حد کاهش می یابد. فردی که در حال غش کردن است ابتدا دچار رنگ پریدگی می شود زیرا خون بسیار کمی به پوست اش می رسد و سپس به طور موقت هوشیاری خود را از دست می دهد. معمولا در عرض یک دقیقه دراز کشیدن، جریان خون فرد به حالت قبلی بازگشته و او هوشیاری خود را باز می یابد. حملات غش ممکن است هیچ اهمیت پزشکی نداشته یا علامتی از یک اختلال جدی باشد. چند اختلال پزشکی، از جمله بی نظمی های مرگ بار قلبی و سرفه های ناگهانی و شدید می توانند موجب غش و از حال رفتن فرد شوند. بعضی افراد هم وقتی خیلی خسته می شوند، خبرهای ناراحت نماینده می شنوند یا چیز ناخوشایندی می بینند، از حال می فرایند. در این شرایط، ضربان قلب کند شده و فشار خون دچار افت ناگهانی می شود. مهم نیست چه میزان پیش پا افتاده به نظر می آید بی هوشی را باید مثل یک فوریت پزشکی تحت درمان قرار داد تا وقتی که نشانه ها بر طرف شده و علت آن معین شود.

درمان را از کجا آغاز کنیم؟

برای یاری به شخصی که غش نموده یا احساس می نماید در شرف غش کردن است، چند کار می توانید انجام دهید. ابتدا او را در شرایط درازکش قرار دهید. اگر کسی در شرایط نشسته یا ایستاده از ضعف و سرگیجه شکایت دارد، او را بخوابانید. اگر جایی برای این کار نیست، از او بخواهید در شرایط نشسته، به جلو خم شده و سرش را بین زانوها قرار دهد. این کار به افزایش جریان خون مغز یاری می نماید. اگر شخص غش نموده و هنوز در شرایط نشسته است فورا او را روی زمین بخوابانید. اگر حمله غش باعث زمین خوردن فرد شده او را به پشت بخوابانید. افرادی که هوشیاری خود را از دست می دهند گاهی استفراغ می نمایند. از این رو باید به دقت راه هوایی مریض را وارسی و از باز بودن آن اطمینان حاصل کنید. همین طور علایم حیاتی او را آنالیز کنید: آیا نفس می کشد؟ اگر نفس نمی کشد، مشکل ممکن است جدی تر از یک حمله غش باشد. بلافاصله احیای قلب و ریه را آغاز کنید. از یک نفر هم بخواهید به اورژانس زنگ بزند. اگر نفس می کشد، پاهای مریض را روی جایگاه یا هر شی بلند بگذارید، به طوری که پاها بالاتر از سرقرار گیرند. این شرایط به قوه جاذبه این امکان را می دهد تا خون را به سمت مغز بکشد. کمربند، یقه یا هر لباس تنگی را شل کنید. معمولا فرد به سرعت هوشیاری خود را باز می یابد. در مرحله بعد، سایر علایم و نشانه ها را آنالیز کنید. ببینید که بیمار درد قفسه سینه دارد یا نه؟ آیا مشکل تنفسی واضح در او وجود دارد؟آیا مریض از خواب رفتگی یا ادامه ضعف عضلانی شکایت دارد؟ اینها ممکن است علایم یک بیماری زمینه ای باشند. در صورت بروز هر کدام از این علامت ها و نشانه ها فورا از اورژانس تقاضای یاری کنید. در مرحله بعد، به شخص آرامش دهید. وقتی حمله غش و ضعف تمام شد رنگ چهره مریض به حالت طبیعی بازمی شود. اغلب اوقات ممکن است تا مدتی پس از غش، فرد همچنان احساس ضعف و بی حالی داشته باشد، بنابراین استراحت کردن وصحبت نکردن به مدت چند دقیقه فکر خوبی است. در مرحله بعد، به مداوای آسیب های احتمالی بپردازید. اگر در اثر غش کردن و زمین خوردن، فرد دچار آسیب هایی شده هر نوع کوفتگی، کبودی یا جراحت را مداوا کنید و اگر این صدمات جدی هستند از اورژانس تقاضای یاری کنید.

فرق غش و تشنج

شاید بپرسید تفاوت غش با تشنج چیست و چه طورآنها را از همدیگر تشخیص دهیم؟ به طور طبیعی، سلو ل های مغزی، دشارژهای الکتریکی هماهنگ و منظمی ایجاد می نمایند اما وقتی این دشارژها (تخلیه بار الکتریکی) نامنظم شده و سازمان دهی خود را از دست بدهند تشنج رخ می دهد. تشنج عظیم (گراندمال) که به آن حمله هم می گویند، حالتی غیرارادی از انقباض و شل شدن متفاوت عضلات، همراه با از دست دادن هوشیاری است. تشنج های ناشی از بیماری صرع، رایج ترین نوع تشنج هستند اما چند نوع اختلال دیگر هم می توانند باعث تشنج شوند: نارسایی کلیه، مننژیت (التهاب پرده های مغز) ، انتشار مسمومیت در خون (توکسمی) بارداری، صدمات سر، ترک ناگهانی بعضی از داروها مثل دیازپام و ...

طرز برخورد با تشنج

وقتی در کنار فردی هستید که دچار تشنج شده اقدامات زیر را انجام دهید: نگذارید شخص به خودش آسیب برساند: اگر فرد دچار استفراغ شد، سر او را به یک طرف بچرخانید، به طوری که مواد استفراغ شده از دهان اش خارج و وارد نای یا ریه نشوند. مبلمان یا اشیای اطراف بیمار را جمع کنید تا خطر آسیب رسیدن به او حین حرکات غیرارادی بدن، کاهش یابد. سعی نکنید جلوی حرکات شخص تشنجی را بگیرید. اگر چه ممکن است تنفس شخص به طور گذرا متوقف شود و اگر رنگ پوست اش روشن باشد ممکن است در نتیجه کمبود اکسیژن باشد اما تنفس تقریبا همواره بدون احتیاج به احیای قلب و ریه به حالت طبیعی بازمی شود. شخص را به پهلو بخوابانید: وقتی تشنج تمام شد شخص را به پهلو بخوابانید. این شرایط امکان تنفس طبیعی را فراهم نموده و به مواد استفراغ شده، اجازه می دهد از دهان و راه هوایی خارج شوند. چنانچه حین تشنج زبان یا لپ خود را گاز گرفته باشد ممکن است از دهان اش خون بیاید. پس از تشنج، فرد ممکن است تا مدتی گیج و منگ باشد. تا موقعی که هوشیاری خود را کاملا باز یابد، او را تحت مراقبت قرار دهید.

چنانچه شخص دچار تشنج شده و یکی از نکات زیر در خصوص او صدق می نماید از اورژانس تقاضای یاری کنید:

فرد مورد نظر اصلا سابقه تشنج نداشته

حمله تشنج بیش از چند دقیقه طول کشیده

تشنج حالت راجعه دارد.

3 اشتباه رایج غش

1) دادن آب قند به فردی که غش نموده!

یکی از رایج ترین تصورات نادرست هنگام غش کردن، مصرف آب قند است. باید توجه داشته باشید که دادن آب قند به فرد غش نموده ممکن است خطرناک باشد زیرا آب قند در حالتی که هوشیاری فرد کامل نیست، به داخل ریه می رود و باعث اختلالات تنفسی و حتی خفگی خواهد شد اما هنگامی که هوشیاری فرد تا حدودی بازگشت، دادن آب قند یا مایعات شیرین بلامانع است.

2) غش ناشی از ضعف است یا ناشی از جن زدگی!

غش کردن یا سنکوپ عبارت است از بی هوش شدن ناگهانی و کوتاه مدت که به علت نرسیدن اکسیژن کافی به مغز اتفاق می افتد. استرس های شدید و بلند شدن از تخت یا جایگاه به طور ناگهانی از شایع ترین علل این بیماری به تعداد می فرایند اما بعضی اختلالات ضربان قلب و بیماری هایی مانند صرع هم می توانند این بیماری را به وجود آورند. آب و هوای گرم، کهولت سن و حتی دیابت هم می تواند در بروز غش موثر باشد. خالی از لطف نیست که یک باور نادرست دیگر را هم متذکر شوم. بیش از این تصور می شد که فردی که غش یا تشنج نموده، جنی شده و یا جن در او رسوخ نموده است اما پذیرش این باور نادرست هم موجب پنهان کاری فرد مبتلا به غش یا تشج می شود و از درمان بیماری خود بی تفاوت می گذرد. این در حالی است که غش کردن پدیده ای خوش خیم و کنترل شونده است و فرد می تواند به راحتی به زندگی بازشود. نکته آخر هم اینکه اگر دفعات بروز غش کردن زیادتر از دوبار باشد، می تواند بیماری صرع باشد و احتیاج به درمان های بیشتری خواهد داشت.

3) با بوی کاه گل، غش نموده ها به هوش می آیند!

اگر یادتان باشد سال ها پیش برای افرادی که غش می کردند کاهگل یا کاهگل آب زده می آوردند و جلوی بینی او می گرفتند. این باور هم قدیمی شده است و اگر تصور کنیم فردی دچار هیستری است، می توانیم پنبه الکل جلوی بینی اش بگیریم و او را به هوش آوریم ولی اگر بی هوشی جدی باشد با پنبه الکل هم نمی توان فرد را هوشیار کرد.

منبع:www.salamat.com

/خ

euroro.ir: اروپا: سفر به مهد فناوری و میراث دار تمدن باستانی روم و یونان

dorezamin.com: دور زمین: آشنایی با زیبایی های دنیا در مجله سرگرمی و گردشگری

منبع: راسخون