ما جای دانمارکی ها بودیم چه می کردیم؟
به گزارش مجله سرگرمی، در هفته هایی که فوتبال ایران پر از آشوب و داد و قال شده و هر سوت داوران منجر به اعتراضات وحشتناک و دسته جمعی می گردد، یورو 2020 به اسم یک کلاس درس زنده شیوه صحیح رقابت و برخورد های اصولی و اخلاقی را یادمان می دهد. نقطه اوج این داستان شاید پنالتی اعلام شده به ضرر دانمارک در بازی با انگلستان بود.
دانمارک به اسم شگفتی ساز مسابقات خودش را تا نیمه نهایی بالا کشید. آن ها هم تیم شایسته ای بودند و هم انگیزه مضاعف داشتند که با راهیابی به فینال و کسب اسم قهرمانی، قلب اریکسن، همبازی بیمارشان را شاد نمایند. همه چیز داشت برای آن ها درست پیش می رفت تا این که در وقت های اضافی بازی با انگلستان در نیمه نهایی یک ضربه پنالتی بسیار مشکوک علیه این تیم اعلام شد.
بسیاری از کارشناسان داوری در سراسر جهان عقیده دارند این صحنه پنالتی نبود. آرسن ونگر به صراحت اعلام نموده چنین توپی به نظرش نمی تواند پنالتی باشد، حتی مایکل اوون، اسطوره فوتبال انگلستان هم تلویحا صحیح نبودن پنالتی را تایید نموده است.
این پنالتی را یاری داور ویدئویی با سختگیری تمام بیان کرد و حتی داور وسط به خودش زحمت بازبینی صحنه را نداد. با همه اینها، اما دانمارکی ها لام تا کام حرف نزدند، شرایط را پذیرفتند و با حذف خود کنار آمدند. این زیبایی فوتبال حرفه ای است. فقط یک لحظه تصور کنید اگر یکی از تیم های داخلی ما جای دانمارک بود و چنین اتفاقی در آن ژانر بزرگ برایش رخ می داد، چه بلبشویی به پا می شد؟ ما اینجا به خاطر یک اوت و کرنر جوری به جان هم می افتیم که انگار جهان به سرانجام رسیده است.
سرمربی مشهور لیگ رجحان ما سال جاری هفت کارت زرد و یک کارت قرمز گرفته؛ مگر جنگ است برادر؟ یاری مربی فلان تیم شهرستانی که ظاهرا مسوول داد و بیداد و فشار بر داوران است در طول فصل هشت کارت زرد دریافت نموده! آیا نباید به فکر اصلاح رفتارهایمان باشیم؟
منبع: فراروdatapad.ir: دیتاپد | مجله فناوری و تخصصی رایانه