مادر! لطفاً عکس مرا منتشر نکن - مجله سرگرمی

به گزارش خبرنگاران، روزنامه جوان در ادامه نوشت: مانند اغلب بچه های امروزی، کارا نیز غرق در رسانه های اجتماعی عظیم شده است. فیسبوک و توئیتر و یوتیوب پیش از آنکه او به جهان بیاید، تأسیس شده بودند و اینستاگرام هم همزمان با دوران طفولیت او ایجاد شد. درست است که بسیاری از بچه ها هنوز خودشان در این رسانه های اجتماعی صفحه ای ندارند، ولی والدین و مدرسه این بچه ها و تیم ها و باشگاه های ورزشی آنها، از لحظه تولدشان بدین سو، حضوری آنلاین برای آن ها ترتیب داده اند. شوک ناشی از فهم اینکه جزئیات زندگی آنها، یا در مواردی کل داستان زندگیشان، بدون رضایت یا اطلاع آن ها در اینترنت به اشتراک گذاشته شده، تجربه ای مهم در زندگی بسیاری از بچه ها و نوجوانان شده است.

یک وبلاگ نویس حوزه فرزندپروری در مقاله ای در روزنامه واشنگتن پست نوشت: با اینکه دختر 14 ساله اش وقتی دریافت مادرش، نویسنده مقاله، سال هاست ماجراها و اطلاعاتی کاملاً شخصی درباره او را در اینترنت به اشتراک گذاشته است، وحشت زده شده، با این حال این مادر دست از وبلاگ و رسانه های اجتماعی نخواهد کشید. نویسنده مدعی است اگر به دخترش قول بدهد که دیگر درباره او چیزی در اینترنت نخواهد نوشت بدین معناست که بخشی حیاتی از خودم را خاموش کنم، کاری که لزوماً برای من یا او مفید نیست. ولی این فقط مادران وبلاگ نویس بسیار متعصب نیستند که هویتی آنلاین برای فرزندشان می سازند، بسیاری از پدر و مادرهای معمولی نیز همین کار را می نمایند. بنا به یکی از پژوهش های شرکت اِی. وی. جی که در زمینه امنیت اینترنت فعالیت می نماید، تقریباً یک چهارم بچه ها زندگی دیجیتال خود را از زمانی شروع می نمایند که والدین عکس سونوگرافی آن ها را در اینترنت به اشتراک می گذارند. همچنین 92درصد از نوزادان زیر دو سال هویت دیجیتال خودشان را دارند. گزارش مرکز حقوقی لوین وابسته به دانشگاه فلوریدا می گوید: امروزه بسیار پیش از آنکه شخص حتی نخستین ایمیل خود را راه بیندازد، والدینش هویت دیجیتال او را شکل داده اند.

مهدکودک ها و مدارس ابتدایی معمولاً تصاویر بچه ها را در وبلاگ یا اینستاگرام و فیسبوک به اشتراک می گذارند تا والدین شاغل احساس نمایند از زندگی بچه هاشان باخبرند. نتایج و لحظات کسب امتیازهای ورزشی که بخشی مهم از فعالیت های فوق برنامه هستند نیز به صورت آنلاین ثبت و ضبط می شوند.

وقتی اِلِن 11 ساله بالاخره تصمیم گرفت تا اسم خودش را گوگل کند، انتظار نداشت چیزی پیدا کند، زیرا هنوز حسابی در رسانه های اجتماعی نداشت. به من گفت فکر نمی کردم این همه در اینترنت حضور داشته باشم.

الن می گوید با اینکه چیزی حساس یا شخصی درباره خودش در اینترنت پیدا نکرد، ولی باز هم احساس درماندگی می کرد، از اینکه تمام این اطلاعات درباره او بدون اجازه خودش منتشر شده است.

اَلی وقتی کلاس چهارم بود برای اولین بار اسم خودش را گوگل کرد. او نیز مانند الن انتظار نداشت چیزی پیدا کند؛ چراکه او هم هنوز حسابی در رسانه های اجتماعی ندارد. گوگل فقط چند عکس از او پیدا کرد، ولی همین هم او را متعجب کرد. بلافاصله به تصویری که مادرش از او در اینستاگرام و فیسبوک می ساخت حساس شد. والدینم همواره در خصوص من چیزهایی در اینترنت می نوشتند و من هیچ مسئله ای با آن نداشتم تا اینکه فهمیدم به واسطه صفحه مادرم شناختی از من حاصل می گردد و در جهانی آنلاین یک شخص واقعی هستم.

کارا و سایر نوجوانان می گویند امیدوارند حد و حدودی برای والدینشان ترسیم نمایند. کارا می خواهد این بار که مادرش چیزی درباره او در اینترنت بنویسد با او صحبت بکند و این دختر 11 ساله خواستار حق وِتو برای عکس هایی است که مادرش می خواهد از او در اینترنت بگذارد. همواره دوستانم به من پیغام می دهند یا می گویند وای! این عکسی که مامانت از تو گذاشته خیلی نازه و من واقعاً خودآگاه می شوم. هایدن که 10 سال دارد می گوید چند سال پیش فهمید والدینش یک هشتگ مخصوص با نام خودش به عکس های او در اینترنت اختصاص داده اند. حالا او این هشتگ را تحت نظر دارد تا مبادا والدینش عکس خجالت آوری به اشتراک بگذارند.

لحظه ای که بچه ها برای نخستین بار درمی یابند زندگیشان عمومی است، دیگر راه برگشتی نیست. چند نفرشان به من گفتند این مسئله انگیزه ای شده است تا در کوشش برای کنترل وجهه شان بخواهند خودشان صفحه ای در رسانه های اجتماعی داشته باشند، ولی بسیاری از آن ها هم سرخورده می شوند و پس می کشند. الن می گوید هر وقت کسی دوروبرش تلفنش را درمی آورد، اضطراب می گیرد که شاید عکسش را بگیرند و جایی به اشتراک بگذارند.

کوشش هایی اجرا شده است تا به بچه ها یاری کند که این راستا را پشت سر بگذارند. رفته رفته دبستان های بیشتری دوره های سواد دیجیتال برگزار می نمایند. جِین که هفت سال دارد، می گوید درباره حضور اینترنتی اش تا حدودی از مدرسه و به واسطه یک ارائه درباره امنیت آنلاین آموخته است. پدرش نیز درباره رسانه های اجتماعی به او هشدار داده است و قبل از اینکه عکسی از دخترش در اینترنت به اشتراک بگذارد، تأیید او را می گیرد.

با این حال، جین هنوز هم نگران است. هنوز کوچک تر از آن است که خودش در اینترنت بچرخد، ولی حسش این است بسیاری از اطلاعاتی که درباره او در اینترنت وجود دارد، خارج از کنترلش است. اصلاً خوشم نمیاد کسانی که حتی نمی شناسمشون چیزهایی درباره من می دونن. شاید هزاران یا میلیون ها چیز درباره من روی اینترنت باشد. اندی هفت ساله همواره حواسش هست تا عکس نامناسبی از او نگیرند. یک بار مچ مادرش را گرفت که می خواست از او هنگام خواب عکس بگیرد و یک بار دیگر وقتی داشت یک پایکوبی مسخره انجام می داد، بلافاصله به مادرش گفت که در فیسبوک به اشتراک نگذارد و مادرش هم به حرفش گوش داد. اندی فکر می نماید آن عکس ها خجالت آور بودند.

بعضی قانونگذاران نیز به این موضوع وارد شده اند. در سال 2014 میلادی، دادگاه عالی اروپا حکم داد که ارائه دهندگان اینترنت باید به کاربران حق فراموش شدن بدهند. طبق این تصمیم، شهروندان اتحادیه اروپا می توانند درخواست دهند تا اطلاعات مخرب مربوط به گذشته شان، مانند جرائمی که در زیر سن قانونی انجام داده اند، از نتایج جست وجوی گوگل حذف شوند. در فرانسه، قوانین سختگیرانه حریم شخصی به بچه ها اجازه می دهد از والدینشان برای انتشار جزئیات شخصی و خصوصی زندگی شان بدون کسب اجازه شکایت نمایند. در امریکا ولی چنین حمایتی از بچه ها و نوجوانان نمی گردد و بسیاری از آن ها مجبورند خیلی مواظب باشند. الن می گوید: واقعاً باید محتاطانه زندگی کرد.

نقل از: وب سایت ترجمان / نوشته: تیلور لورنز / ترجمه: بابک طهماسبی / مرجع: آتلانتیک

بانیما: قدرت گرفته از سیستم مدیریت محتوای بانیما