رکوردگیری یا خودزنی؟
به گزارش مجله سرگرمی، مصدومیت مجددسهراب مرادی در اردوی تیم ملی ثابت کرد که وزنه برداری هم مثل کشتی بیش از اینکه به فکر موفقیت در مسابقات جهانی و المپیک آینده باشد، از بلاتکلیفی رنج می برد!
رضاعباسپور - سهراب مرادی زیر وزنه 200 کیلوگرمی در یکضرب باز هم آسیب دید. این خبری بود که چند روز پیش روی خروجی سایت ایران ورزشی منتشر شد؛ خبری تکان دهنده و باور نکردنی! سهراب مرادی که شانس مسلم طلای کاروان ایران در المپیک توکیو است، به تازگی از آسیب دیدگی کمرش رها شده بود و باور کردنی نبود که بار دیگر در فاصله سه ماه مانده تا آغاز رقابت های حساس و سرنوشت ساز جهانی تایلند بار دیگر با یک حرکت انتحاری خودش را درگیر آسیب دیدگی نموده که اگر برای او به خیر نگذرد هم برای سهراب و هم برای ورزش ایران مساوی است با از دست رفتن یک مدال مسجل طلایی رنگ المپیک.
ستاره های خود رای
مصدومیت دوباره سهراب مرادی از ناحیه کتف به خاطر رفتن زیر وزنه 200 کیلوگرمی در حرکت یکضرب آن هم در یک تمرین عصرگاهی معمولی که رکوردگیری تیم ملی برای وزنه برداران هم به شمار نمی رفته نکته ای است که نباید راحت از کنارش گذشت. ابهام اصلی این است که چرا در این مدت که محمدحسین برخواه به عنوان سرمربی تیم ملی راهنمایی ملی پوشان وزنه برداری را در دست گرفته، به جز تک ستاره های حاضر یا غایب تیم ملی، بلاهای اینچنینی که هرزگاهی به خاطر حرکات انفرادی بر سر وزنه برداران نامدار آوار می گردد، برای سایر ملی پوشانی که تحت راهنمایی کادر فنی تیم ملی و محمدحسین برخواه تمرین می نمایند، نمی آید؟ البته پاسخ این سوال خیلی هم دور از ذهن نیست. چراکه هیچ وقت سرمربی تیم ملی در فاصله زمانی سه ماه مانده به مسابقات سرنوشت ساز جهانی 2019 چنین شرایط تمرینی سنگینی را برای وزنه برداری که امید اول تیم است ترسیم نمی نماید.
با اینکه سهراب یکی از ستاره های خوش اخلاق و دوست داشتنی وزنه برداری ایران است و همواره سعی نموده خودش را برخلاف بعضی از هم تیمی های نامدارش با تغییرات فنی به سرعت وفق دهد، اما در این اتفاق تلخ رخ داد مقصر است و نقش کلیدی دارد. دلیل این ادعا هم روشن است. زیرا اولا در فاصله زمانی 3 ماه مانده تا رقابت های جهانی 2019 تایلند، رفتن زیر وزنه 200 کیلوگرمی در حرکت یکضرب برای وزنه برداری که در دسته 96 کیلوگرم می خواهد عرض اندام کند درست مثل این است که با سرعت 200 کیلومتر در ساعت بخواهی در یک پیچ تند ماشینت را به سلامت حفظ کنی! اگر به تمام مسابقات برگزار شده دسته 96 کیلوگرم با قوانین جدید جهانی در سطح اول جهان نگاه کنید. متوجه می شوید که هیچ یک از وزنه برداران 96 کیلویی در بهترین شرایط خود حتی نزدیک وزنه 200 کیلویی هم نرفتند چون واقعا برای قهرمانی در این وزن نیازی به مهار این وزنه ندارند. حتی در سه وزن بالاتر از 96 کیلوگرم هم، یعنی در دسته 109+ کیلوگرم، علی داودی وزنه بردار فوق سنگین کشورمان با مهار وزنه 195 کیلوگرم در یکضرب پیروز شد صاحب مدال طلای قاره آسیا در جمع فوق سنگین ها گردد. مطمئنا کسی منکر توانمندی های سهراب مرادی نیست، اما واقعا این حرکت انتحاری او در حرکت یکضرب و حین برگزاری اردوی تیم ملی بیانگر این نکته است که او خیلی هم دل به برنامه تمرینی طراحی شده توسط سرمربی تیم ملی مثل بقیه وزنه برداران اردونشین نمی دهد. چون سهراب هم امروز تبدیل شده به یک فوق ستاره که ممکن است خیلی وقت ها با تفکرات فنی و برنامه های طراحی شده کادر فنی در اردو هماهنگ نباشد. او برخلاف بعضی هم تیمی های مدعی خود، در اردوی تیم ملی حضور دارد و علاقه ای هم به تنهایی تمرین کردن ندارد، اما همین آسیب دیدگی هایی که هرزگاهی برایش رخ می دهد، بیانگر تفکرات فنی شخصی است چراکه بنیاد فنی ندارد و بعید است سرمربی تیم ملی چنین برنامه ای بچیند.
شیطنت های کیانوش دوباره گل کرد
یکی دو روز قبل از اینکه سهراب از ناحیه کتف زیر وزنه 200 کیلویی آسیب ببیند، کیاوش رستمی مثل همواره که وقتی تهران است در کمپ تیم ملی حاضر می گردد، در اردوی تیم ملی آفتابی و با برنامه خودش کنار ملی پوشان دست به وزنه شد، بعضی شنیده ها از حاشیه این تمرین حاکی از آن است که باز هم طبق معمول کیانوش که سوای بقیه بچه های تیم ملی برای خودش جدا تمرین می کرد با انجام یکسری تمرینات اختصاصی اینطور نشان داد که سرحال است. او با این حرکات ضمن به هم ریختن شرایط ذهنی حساس سهراب مرادی، برای رقیب سرسخت و مدعی خود با توسل به شیطنت های زیرپوستی که خاص اوست، زیرکانه و هوشمندانه ذهن رقیب قدرتمندش را به چالش کشید؛ شرایطی که چند روز بعد آثار خودش را نشان داد و باز هم کار دست سهراب داد.
سهراب با تاثیر دریافت از این فضای رقابتی که سالها است بین او و رستمی قرار گرفته است، احساسی زیر وزنه 200 کیلوگرمی در یکضرب رفت و در نهایت هنوز کمرش خوب نشده کتفش آسیب دید و بازهم کارش به بیمارستان کشیده شد.
نکته جالب توجه در این خصوص حرکت عجیب کیانوش رستمی در فضای مجازی بود. زیرا در شرایطی که تقریبا اغلب هم تیمی های سهراب برای تقویت روحیه این قهرمان برای او پست های انرژی بخش و مثبت در اینستاگرام و صفحات شخصی خود منتشر کردند، کیانوش در فضای مجازی عکسی قابل تامل را منتشر کرد. کیانوش در این عکس در حالی که با عزمی استوار مشغول بستن کمربند مسابقه ای خود اشت، برای مخاطبانش هم پیغام و حرف دارد. کیانوش با انتشار این عکس در حالی که سهراب به خاطر حادثه ای که برایش اتفاق افتاده در وضعیت روحی خوبی قرار ندارد، اینطور پیغامش را منتقل می نماید که او در نهایت می تواند منجی وزنه برداری در بازی های المپیک 2020 توکیو برای کسب سهمیه المپیک و صید نشان طلا باشد. در حالیکه کیانوش اگر نیتی غیر از این موضوع داشت می توانست برای رفیق و هم تیمی خود در شرایطی که می دانست چه اتفاقی برای سهراب اتفاق افتاده مثل بهداد سلیمی و سایر هم تیمی های مرادی به او انرژی مثبت تزیرق کند.
سهراب به المپیک نرسد، چه کسی جوابگو است؟
وقتی بحث از به درازا کشیدن زمان برگزاری مجمع انتخاباتی می گردد خیلی ها معتقدند که خب وقتی سرپرست هست خیلی هم نباید این سوال را پرسید که چرا انتخابات را سریع برگزار نمی کنید. اما وقتی یک چنین شرایط حساسی در مجموعه وزنه برداری رخ می دهد، به این می رسیم که اگر مدیریت مجموعه هرچه سریعتر تعیین گردد، قطعا می گردد حداقل در خیلی از این موضوعات جلوی ضرر را گرفت. ساده ترین موضوعی که می گردد به آن متوسل شد جوابگو بودن رییس در این قبیل مسایل است. اما حالا اگر حتی یک درصد اتفاق تلخی برای سهراب رخ می داد و یا همین حالا اگر شرایط جسمی و آسیب دیدگی او به حدی باشد که دست پرامیدترین وزنه بردار ایران را از طلای المپیک دور کند، کدام مسئول جوابگوی مشکل ایجاد شده است؟ کدام یک از اینها زیر بار این مسئولیت سنگین و کمرشکن می روند اگر اتفاقی تلخ برای وزنه برداری در راه باشد؟
5، 1
منبع: ایران ورزشیdorezamin.com: دور زمین | سفر به دور زمین هیچوقت اینقدر آسون نبوده! تور ارزان، تور لحظه آخری، اروپا، تور تایلند، تور مالزی، تور دبی، تور ترکیه