درباره آن ها که متلک می اندازند، خَزها منقرض نمی شوند! - مجله سرگرمی

فاصله ام با آن پسرک متلک گو و دخترکی که مستمع متلک است، خیلی زیاد نیست. دقیق متوجه نمی شوم که پسرک حدود 22 ساله چه متلکی انداخت، اما متلک ها و به تعبیری آزار های کلامی خیابانی معمولا محتوای ثابتی دارند که تقریبا همه ما می دانیم چیست و این جا لزومی به توضیح جزئیاتش نیست. پسرک خیلی ساده طوری که انگار به این متلک گویی ها عادت دارد، متلکش را به دخترک می پراند و به راهش ادامه می دهد. دخترک هم که انگار این موضوع برایش جدید نیست، متلک را می شنود، اخم می نماید و به راهش ادامه می دهد.

به که بگویم؟ به که شکایت کنم؟

برای یافتن پاسخ سوالاتم باید به سراغ کسانی بروم که احتمالا با این متلک ها کم روبرو نشده اند. یکی از آن ها می گوید: به نظر شما باید به کجا بگویم یا شکایت کنم؟ نه تا به حال پیش نیامده است که مثلا یک مزاحمت خیابانی را به پلیس یا مرجعی دیگر گزارش کنم. سال ها قبل که سن و سالم کمتر بود گاهی به پدر یا مادرم می گفتم، آن ها هم همواره یک توصیه داشتند که خودم را در خیابان جمع و جورتر کنم تا جلب توجه نکنم.

مسافر تاکسی بودم

شخص دیگری که در این باره با او همکلام می شوم، پاسخش در پی یک تجربه است. می گوید: اولا که هر وقت با این موضوع روبرو می شوم، به شدت ناراحت می شوم، ولی خب کاری هم نمی توان کرد. یک بار که در جایگاه عقب تاکسی نشسته بودم، نفر کناری ام که یک مرد بود، در طول راستا گاهی خودش را بی دلیل به من می زد و من هم با تمام فشار خودم را به در فشار می دادم، ولی آن مرد دست بردار نبود. من مجبور شدم قبل از رسیدن به مقصد از تاکسی پیاده شوم. راننده گفت که هنوز به مقصد شما نرسیدیم، در پاسخش گفتم این آقا مزاحم من می گردد و چاره ای ندارم، باید پیاده شوم. این را که گفتم آن مرد به شدیدترین شکل ممکن با من مقابله و ادعا کرد که من به خودم شک دارم. در واقع این اعتراض من در آن جمع بی فایده بود و شاید بدهکار هم شدم.

چرا؟

برای یافتن پاسخ این سوال که دلیل و ریشه این آسیب پلشت اجتماعی چیست، به مقاله حمید رضا تقوا تحلیل گر امور اجتماعی وفرهنگی در پایگاه خبری پلیس مراجعه می کنم. او در بخشی از پژوهشش آورده است: بر اساس مطالعاتی که صورت گرفته است الزاما هدف ازایجاد مزاحمت، ارضای احتیاج های جنسی نیست یا چنان چه هست در پایین ترین درجات طبقه بندی ناهنجاری ها واقع شده است. درواقع نتایج تحقیقات نشان می دهد که بیشترین لذت مردانی که قصد مزاحمت های خیابانی را دارند، احساس قدرت و رجحان و تحقیر جنسی طرف مقابل است که در قالب کلام بروز پیدا می نماید. این تحقیر کردن از ویراژ دادن در مقابل دختر خانم ها برای به رخ کشیدن به اصطلاح توانایی هایشان، ترمز کردن و متلک پرانی و تمسخر و گاهی اوقات هم با فحاشی آغاز شده تا تنه زدن و تعرض های جسمی در حد و حدود مختلف ادامه می یابد... این پژوهشگر در بخشی دیگر چنین گفته است: نباید از نقش و اهمیت و ظاهر برخورد و پوشش خانم ها چشم پوشی کرد.

هرچند که در بسیاری مواقع کار به مراجع رسمی مثل دادگاه برای تنبیه متجاوز کشیده نمی گردد بلکه در این زمینه حتی فرهنگ سازی ساده ای نیز اندیشیده نمی گردد. در عین حال بر اساس آخرین پژوهشی که چند سال پیش توسط یک مرکز تحقیقاتی خصوصی صورت گرفته هر زن یا دختری در جوامع شهری در ایران به میزان مسافتی که طی می نماید یا مدت زمان حضورش در سطح خیابان ها در هر تردد شهری بین یک تا 20 بار به لحاظ مزاحمت های کلامی، فیزیکی وچشمی و نگاه نامناسب و آزار دهنده و نیز آزار های روحی و روانی و کلامی از سوی بعضی مردان و پسران هوس باز قرار می گیرند.

متلک پراکنی های مجازی!

متلک پرانی در سال های اخیر نه تنها کم نشده بلکه به فضای مجازی هم سرایت نموده است. این روز ها احتمالا اغلب ما روزانه زمان هایی را در فضای مجازی سپری می کنیم که همین جنس متلک پراکنی های سخیف و پلشت را کم نمی بینیم. اگر کمی در واکنش خودمان تامل کنیم در می یابیم که به نوعی همه ما به این آسیب عادت نموده ایم و شاید در غیاب برخورد های قانونی برای از میان بردنش، به وجود این رفتار زشت در جامعه عادت نموده ایم.

چرا خانواده ها پیگیری نمی نمایند؟

درباره این که چرا این موضوع توسط افراد پیگیری نمی گردد، در کنار این پاسخ که احتمالا سازوکار مشخصی برای این موارد کمتر یافت می گردد، نعمت احمدی وکیل مطرح پایه یک حقوقی دیدگاهش را همین دیروز با برنا این طور در میان گذاشته است: در قانون عبارت صریحی تحت عنوان آزار خیابانی وجود ندارد و قانون گذار فقط درخصوص الفاظ رکیک، توهین، افترا و... مجازات قانونی در نظر گرفته است. بر اساس ماده 619 قانون مجازات اسلامی هر کس در اماکن عمومی یا معابر متعرض یا مزاحم اطفال یا زنان بگردد یا با الفاظ و حرکات مخالف شئون و حیثیت به آنان توهین کند، به حبس از دو تا شش ماه و تا 74 ضربه شلاق محکوم خواهد شد...

قانون قدرت فرهنگ سازی ندارد

احمدی با اشاره به این که بعضی خانواده ها از ترس آبروی خود از مراجعه به مراجع قضایی خودداری می نمایند، گفت: با قانون نمی توان رفتار مردم را تغییر داد این که یک پسر در خیابان برای دختر مردم مزاحمت ایجاد می نماید از متلک گرفته تا لمس بدن و... ریشه در درون فرهنگ خانواده او دارد و قانون در این موارد قدرت فرهنگ سازی ندارد.

منبع: غفوریان - روزنامه خراسان

miniman.ir: مرد کوچک | مجله سبک زندگی و کسب و کار

miniset.ir: مینی ست | مجله خانواده و موفقیت