داستان امید تنها بازمانده درنای سیبری چیست؟ - مجله سرگرمی

به گزارش گروه رسانه های خبرنگاران، امید پس از حادثه تلخی که در منطقه ازباران درسال 1386 رخ داد جفتش آرزو را از دست داد و پس از آن حدود 12 سال است که تنها برای زمستان گذرانی درتالاب های مازندران جهت 5 هزارکیلومتری را طی می نماید. این یازدهمین سال متوالی است که این درنا مهاجرت خود را به تنهایی به ایران انجام مى دهد.

این درنای سیبری از مسافرتی 3000 کیلومتری آمده است و او به یک سفر 3000 کیلومتری خواهد رفت. او تا نیمه اول اسفند در منطقه مهمان است.

امید که یک درنای سیبری نر است، آخرین بازمانده از جمعیت غربی درنای سیبری است که هرسال به تنهایی مهاجرت زمستانه خود را انجام می دهد. اهالی منطقه فریدونکنار و ازباران، اهمیت زیادی برای حضور این پرنده در منطقه قائل هستند.

درنا های سیبری نخستین بار در سال 1353 در ایران رویت شدند. جمعیت غربی درنا های سیبری با گذر از تالاب های نارزوم در قزاقستان، ذخیره گاه طبیعی آستراخان روسیه در دهانهٔ رود ولگا، و آذربایجان و طی مسافت تقریباً 5000 کیلومتری در آبان هر سال به تالاب های فریدونکنار در استان مازندران مهاجرت می نمایند و تا اوایل اسفند را در این تالاب می گذرانند.

جمعیت این دسته از درنا ها از بیش از 200 قطعه در سال 1930 به دو قطعه در سالیان اخیر و با مرگ آرزو به یک قطعه رسیده است. از سال 1385 امید آخرین بازماندهٔ جمعیت غربی درنا های سیبری به تنهایی به ایران می آید. قد امید 160 سانتی متر است.

نسل درنای سفید از میان 15 گونه درنای موجود، در حال انقراض است. این گونه درنا های سیبری بجز سال های 88 و 94 در تمامی نیم قرن گذشته مازندران را مقصد زمستان گذرانی خود انتخاب کرد.

بعد از کشته شدن و یا مرگ آرزو دو محیط بان به صورت شبانه روزی از امید نگهبانی می نمایند تا تنها باقیمانده درنای سیبری به تاریخ نپیوندد.

امید از حدود 20 سال قبل باخانواده خودبرای زمستان گذرانی به تالاب های فریدونکنار می آمد و سال جاری یازدهمین سالی است که تنها به این تالاب مهاجرت نموده و دوره میانسالی خودرا طی می نماید.

دُرنای سیبری که امید از گونه آنهاست و با نام علمی گروس لئوکوجرانوس Grus leucogeranus شناخته می گردد، پرنده ای در معرض خطر انقراض از خانواده درناهاست که قدی نزدیک به یک و نیم متر دارد و فاصله دو بال آن بیش از 2 متر است. این درنا بدنی یکدست سفید با پا های بلند سرخ رنگ دارد و منقار بلند سیاهی روی صورت قرمز رنگ آن نشسته است.

درنای سیبری به طور تاریخی به سه جمعیت اصلی شرقی، غربی و مرکزی تقسیم می گردد. جمعیت مرکزی این گونه منقرض شده است و جمعیت غربی هم به گفته کارشناسان محیط زیست در صورت مرگ امید به طور قطعی منقرض خواهد شد.

جمعیت شرقی درنای سیبری که در واقع تنها گروه باقی مانده از این گونه است، تابستان را در شرق سیبری زادآوری نموده و برای زمستان گذرانی به شرق چین می رود. از اعضای این گروه بیش از سه هزار قطعه باقی مانده است. زیستگاه زمستانی تقریبا تمامی جمعیت این گونه دریاچه پویانگ در چین و اطراف آن است.

همه ساله در زمستان 150 گونه پرنده زمستان گذران با جمعیتی بالغ بر یک میلیون و 500 هزار بال به تالاب و آببندان های مازندران از جمله تالاب بین المللی میانکاله و فریدونکنار می آیند.. امید آخرین درنای سیبری است که برای زمستان گذرانی به ایران می آید. درنایی که در صورت مرگش، جمعیت غربی درنا های سیبری منقرض خواهند شد و دیگر ایران رنگ این درنا ها را نخواهد دید. امید به ترتیب از سال 91 تا 95، در روز های نهم، هشتم، نهم، دوازدهم و نوزدهم آبان خود را به ایران رساند، ولی در سال 96 ورود امید به فریدونکار با تاخیر مواجهه شد. از ابتدای آبان ماه همه دوست داران محیط زیست منتظر خبر برگشتن امید هستند.

درنا در هر بارداری دوتخم می گذارد و جوجه اول که سر از تخم برداشت درنا تخم دیگر را رها می نماید. از جمله عوامل اصلی انقراض این درنا ها تک همسری بودن است. آن ها به شدت وفادار به جفت خود هستند و تا خاتمه عمر در کنار همسر خود به سر می برند و بعد از جفت خود جفتی دیگر اختیار نمی نمایند.

منبع:میزان

powersetshop.ir: وبلاگ پاورست: نقد و بررسی کالاهای دیجیتالی و کاربردی

taverna.ir: تاورنا: مجله گردشگری و مسافرتی