خبرنگاران می خواستم فوتبال را کنار بگذارم - مجله سرگرمی

آرش اکبری شلدره به نوعی تنها فوتبالیست ایرانی محسوب می گردد که این روزها با توجه به شیوع ویروس کرونا به فوتبال بازی کردن ادامه می دهد. او در لیگ تاجیکستان برای تیم رگار تاداز بازی می نماید و شرایط خوبی نیز دارد.

خبرنگار ورزشی خبرنگاران با او درباره فوتبال تاجیکستان، سابقه اش در فوتبال ایران و علت لژیونر شدنش به این کشور گمنام صحبت کردیم که در ادامه می خوانید.

ابتدا خودت را معرفی کن و بگو که در کدام تیم ها بازی کردی.

فوتبالم را حدودا از سال 1385 در تیم نوجوانان راه آهن آغاز کردم. پست تخصصی من وینگر و دفاع چپ بود تا اینکه در تاجیکستان به پست هافبک مرکزی و همچنین مهاجم منتقل شدم. در باشگاه صبای قم در تیم امیدها بازی کردم و در زمان محمود یاوری به عنوان سهمیه زیر 23 سال به همراه رامین رضاییان، حامد لک، سعید آقاجانی و هادی رمضانیان در تیم بزرگسالان بودیم. ولی اتفاقاتی افتاد که مجبور به ترک شدم. در آن موقع به فوتبالیست های کم سن و سال زیاد بها داده نمی شد. کمی دلسرد شده بودم. سپس در دسته یک به نیروی زمینی رفتم و بعد از آن برای استقلال ساری در لیگ 2 بازی کردم. در همین بین کارشناسی مدیریت بازرگانی هم گرفتم.

به جز نفراتی که گفتی با کدام بازیکنان سرشناس همبازی بودی؟

در سن نوجوانی با بازیکنانی چون یعقوب کریمی، مهدی شیری، امین حاج محمدی، صادق بارانی، حمید خدابنده لو و ... توانستیم قهرمان آکادمی های کشور شویم. بعد از آن بود که به امیدهای صبای قم رفتم. همبازیان خوبی در این سال ها داشتیم. محسن بیات در صبا دوست صمیمی من بود و خیلی یاریم کرد. با مربیانی چون محمود یاوری، عبدالله ویسی، رسول کربکندی، محمدحسین ضیایی، ابراهیم تقی پور، نیما نکیسا، بهمن خداکرم و .. افتخار داشتم که کار کنم. در نوجوانان راه آهن هم با محمدرضا خانزاده همبازی بودم.

ماجرای جدایی ات از صبا چه بود؟

در اوج فوتبالم در صبا بودم اما به حقم نرسیدم. جزو بازیکنان سهمیه زیر 23 سال صبا در بزرگسالان به حساب می آمدم. وقتش بود که به بزرگسالان بیایم و در لیگ برتر بازی کنم اما نشد که در آن تیم بمانم. نمی خوستم دیگر فوتبال بازی کنم. آن سال صبا در آسیا بود. نیکبخت واحدی، سهراب بختیاری زاده، مرتضی اسدی، ابوالفضل حاجی زاده، داود حقی، هادی اصغری، محسن بیاتی نیا، فریدون فضلی، محمد همرنگ و... در تیم ما بودند و واقعا پرستاره بودیم. اشتباهاتی هم مرتکب شدم اما متوجه شدم که هیچوقت دیر نیست و مجددا به فوتبال برگشتم.

چه شد سر از فوتبال تاجیکستان درآوردی؟ اصلا چرا تاجیکستان؟

مدتی گذشت اما با خودم فکر کردم که باید حق خودم را بگیرم. به فوتبال برگشتم. شاید باورتان نگردد بعد از ترک نیروی زمینی، چون سرباز بودم به یک باره چهار سطح پایین رفتم و در لیگ برتر استانی بازی کردم. همین مساله خیلی در روحیه من تاثیرگذار بود. ولی می گویند از شما حرکت و از خدا برکت. یکی از دوستانم در تاجیکستان بود و پیشنهاد داد تا به این کشور بیایم. فصل پیش بود که به لیگ این کشور آمدم و خدا را شکر طوری بازی کردم که از اعتبار نام ایران به خوبی دفاع نموده باشم. تا فینال جام حذفی رسیدیم و مقابل استقلال تاجیکستان در ضربات پنالتی باختیم و خیلی حیف شد. بازی ها همگی پخش زنده می گردد و همین باعث شده تا همه من را به خوبی بشناسند. اینجا به آرش می گویند؛ اورش. مردم و بازیکنان نیز من را اوری صدا می زنند. فصل گذشته هفت گل به ثمر رساندم که به عنوان یک هافبک مرکزی قابل توجه بود. از چند تیم تاجیکستانی و چند تیم از کشورهای دیگر پیشنهاد داشتم. تیم های خارج از تاجیکستان در سطح اول نبودند و ترجیح دادم یک فصل دیگر در همین تیم رگارتاداز بمانم.

کمی از فوتبال تاجیکستان برایمان بگو.

فوتبال تاجیکستان به کشور ازبکستان نزدیک است و مرز زمینی دارد. فوتبال این کشور بین فوتبال روسیه و ازبکستان است و ادغامی است از این 2 کشور . فوتبال سرعتی و در عین حال فیزیکی. فوتبال در تاجیکستان از لحاظ امکانات و حتی سطح فنی چیزی کمتر از فوتبال کشورمان ندارد. استقلال تاجیکستان در این فصل پیروز شد تیم لوکوموتیو ازبکستان را در خانه اش شکست دهد و در مرحله نهایی پلی آف نیز با یک پنالتی عجیب در عربستان به الاهلی باخت وگرنه به مرحله گروهی می رسید. به ویژه سه چهار تیم بالای جدول از کیفیت خوبی برخوردار هستند. تیم های استقلال، کوفتوش، رگار و خوجند جزو تیم های شناخته شده تاجیکستان هستند.

نکته ای که باعث شده این روزها تاجیکستان بر سر زبان ها بیافتد این است که فوتبال در اینجا علی رغم شیوع ویروس کرونا در دنیا، تعطیل نشده است.

ابتدا باید بگویم خوشحالم که در اینجا ویروس کرونا وجود ندارد و مردم زندگی عادی خود را انجام می دهند. از طرف دیگر هم بسیار ناراحت هستم که در کشور خودمان مردم با این اپیدمی درگیر هستند. انشالله هرچه زودتر همه چیز به حالت قبلی برگردد و فوتبال در کشورمان مانند قبل از سر گرفته گردد. حس خوبی هست که اینجا می توانیم فوتبال بازی کنیم. از طرفی، توجه کشورهای دیگر نیز به اینجا بیشتر شده است. کشور اسپانیا مسابقات را به صورت زنده نمایش می دهد. چند کشور حق پخش لیگ تاجیکستان را خریده اند. این احساس خوبی به ما می دهد و یاری می نماید تا بیشتر شناخته و دیده شویم.

اگر در تاجیکستان ویروس کرونا نیست چرا مسابقات بدون تماشاگر انجام می گردد؟

تا الان که با شما صحبت می کنم هیچ علائمی از این ویروس در تاجیکستان گزارش داده نشده است. ماه ژانویه (دی ماه 98) بود که من به تاجیکستان آمدم و از همان زمان مراقبت های لازم وجود داشت. فقط در آن موقع چین درگیر ویروس کرونا بود اما در فرودگاه همه ما کنترل می شدیم. پیشگیری باعث شد تا ویروس به داخل کشور نیاید. شاید جالب باشد بدانید تاجیکستان با چین مرز مشترک دارد اما با تدبیری که اندیشیده شد از ورود آن جلوگیری به عمل آمد. لیگ هم مثل همواره در جریان است و تنها مساله بدون تماشاگر بودن بازی ها است. برای خودم سوال شد اگر ویروس نیست چرا بازی ها بدون تماشاگر است. حتی فکر می کردم دروغ می گویند اما بازیکنان و بقیه گفتند که برای پیشگیری چنین اتفاقی افتاده است و قانع شدیم. مردم هم بسیار خوب نکات بهداشتی را رعایت می نمایند و مراقب هستند. سه هفته از لیگ را پشت سر گذاشته ایم. همین هفته توانستیم در خانه تیم استرافشان را با نتیجه چهار بر یک شکست دهیم.

اوضاع قراردادها در تاجیکستان چگونه است؟ از پول های کلان خبری هست؟

قراردادها در اینجا خوب است. مثل لیگ برتر خودمان نجومی نیست اما من راضی هستم. بیشتر به خاطر عشق به فوتبال و اینکه حقم را از این رشته بگیرم به اینجا آمدم. می خواهم فوتبالم را در شرایطی تمام کنم که به لیاقتی که دارم رسیده باشم. نه پول زیاد می دهند و نه کم. همه چیز عادی است.

به جز تو بازیکن خارجی دیگری نیز در تیم و یا لیگ این کشور هست؟

ما سه بازیکن ازبکستانی در تیم مان داریم. 2 نفر از آنها مدتهاست در اینجا حضور دارند. یک نفر دیگر نیز فصل قبل در تیم استقلال بازی می کرد و سال جاری به تیم ما آمد. بیشتر بازیکنان خارجی در تاجیکستان، ازبک هستند اما از غنا و اقتصادی نیز نفراتی داریم.

چرا استقلال تاجیکستان، قرمز می پوشد؟

استقلال بهترین تیم اینجاست و رنگ قرمز می پوشد و همین مساله باعث تعجب من هم شد. چون ذهنیت ما از استقلال، رنگ آبی است. بیشتر ملی پوشان تاجیکستان در همین تیم استقلال بازی می نمایند. لژیونرهایی نیز از کشور روسیه دارند. تیم ما دومین تیم پرافتخار تاجیکستان است. در کنار ما خوجند نیز تیم خوبی به حساب می آید و کری خوانی جالبی بین این سه تیم وجود دارد. استقلال، تیم پایتخت نشین است و هواداران فراوانی دارد. خوجند و استقلال از کیفیت بالاتری برخوردارند و در آسیا بازی می نمایند.

مردم تاجیکستان چگونه مردمی هستند و ورزش های محبوبشان چیست.

جمعیت تاجیکستان حدود 9 میلیون نفر است. مردم خیلی خونگرم، آرام و مهمان نوازی دارد. زبان ما به هم نزدیک است اما در واقع آنها به زبان فارسی اصیل حرف می زنند و خودشان به آن زبان تاجیکی می گویند. خیلی راحت می توانم با آنها حرف بزنم. البته در اینجا خیلی از مردم به زبان روسی هم با یکدیگر حرف می زنند. فوتبال رشته محبوبی است اما در تاجیکستان بیشتر مردم رشته های رزمی را دوست دارند. رشته هایی مثل کاراته، کشتی و کیک بوکسینگ مورد توجه است.

هدف و رویای فوتبالی آرش اکبری در سن 29 سالگی چیست؟

هدف و آرزوی اصلی هر فوتبالیستی بازی کردن برای تیم ملی کشورش است. از لحاظ سن و سالی بخواهیم در نظر بگیریم یک مقدار شاید دور از دسترس باشد اما من سن را در فوتبال، خصوصا در کشور خودمان یک عدد می دانم. مهمتر از همه چیز سالم زندگی کردن است. همچنان امیدوار هستم که روزی برای تیم ملی کشورم بازی کنم.

picosho.ir: پیکوشو: تصاویر گردشگری ایران و جهان

gitiro.ir: گیتی رو: مجله گردشگری و مسافرتی، خبری و ورزشی