تا می گردد با آب مروارید کنار بیایید
به گزارش مجله سرگرمی، معمولاً یک سوم یا نیمی از کسانی که بیش از چهل سال دارند کم و بیش به دلیل آب مروارید گرفتار اختلال دید هستند. این عارضه عبارت است از تیرگی یا از دست دادنِ شفافیت عدسی چشم، که هم زمان با مسن تر شدن افزایش می یابد. در شصت

تألیف و ترجمه: حمید وثیق زاده انصاری
منبع:راسخون
معمولاً یک سوم یا نیمی از کسانی که بیش از چهل سال دارند کم و بیش به دلیل آب مروارید گرفتار اختلال دید هستند. این عارضه عبارت است از تیرگی یا از دست دادنِ شفافیت عدسی چشم، که هم زمان با مسن تر شدن افزایش می یابد. در شصت سالگی، تعداد مبتلایانِ شکلِ خفیف یا شدید آب مروارید از پنجاه درصد متجاوز می شود. فعلاً عملاً تنها راه درمان مؤثر این بیماری، انجام عمل جراحی است. اما اِشکال دید در کم تر از پانزده درصد مبتلایان، چندان نیست که احتیاجی به این طریق درمان داشته باشند.
در پاره ای موارد ممکن است پیش رفت آب مروارید سریع باشد و جراحی زودرس توصیه شود. و لیکن در بیش تر موارد پیش رفت کند است و می توان عمل را عقب انداخت یا اصلاً به آن اقدام نکرد. نخستین ناراحتی آب مروارید که بیش تر مبتلایان به آن پی می برند، کاهش قطعی و بی درد دقت دید است. همه چیز تار می شود مانند آن که عینکتان احتیاج به پاک کردن داشته باشد. گاهی تفاوت کدورت در بخشی از عدسی نسبت به بخشی دیگر باعث می شود که شعاع نوری که وارد چشم می شود متفرق شود که نتیجه اش دوبینی است. گاهی دیدِ چیزهای نزدیک حتی تا مدتی بهتر می شود و خواهید توانست بدون عینک بخوانید زیرا آب مروارید باعث کلفتی مرکز عدسی و درنتیجه افزایش قدرت هم گرایی آن شده است. اما گاهی این کلفت شدنِ عدسی رفته رفته موجب نزدیک بینی شدیدتر می شود.
برخلاف تصور، ممکن است دیدتان در روشنایی زیاد بدتر باشد زیرا نور باعث جمع شدن مردمک می شود و چون بیش تر آب مرواریدها در مرکز عدسی هستند این جمع شدن، دید شما را محدود به قسمتی از عدسی می نماید که از آب مروارید صدمه بیش تری دیده است. بالاخره با پیش رفت آب مروارید، هسته عدسی بیش از پیش زرد می شود و بنا بر این نور بنفش و بعد نور آبی را جذب می نماید و باعث می شود دنیای پیرامون، فاقد این رنگ ها شود و رفته رفته زرد به نظر آید.
بدیهی است که اگر هر یک از این ناراحتی ها را دارید باید به چشم پزشک مراجعه کنید، چنان که در خصوص هر مشکل دیگر چشمی هم باید به چشم پزشک مراجعه کنید. ولی اگر پزشکتان تشخیص آب مروارید داد نباید بی جهت هراسان شوید، زیرا این ناخوشی، عارضه عمومی و عادی سالخوردگی است. عوض کردن عینک ممکن است موقتاً یاری کند، و برای تعداد بسیار اندکی از بیماران، قطره های گشاد نماینده مردمک سودمند است.
اگر پیش رفت آب مروارید چنان باشد که ناگزیر شما را از کارهایی که به آن ها دلبستگی دارید (مثل رانندگی، مطالعه، کار یا دیدن تلویزیون) باز دارد باید به جراحی روی آورید. در موارد نادری از بیماری، نمی توان عمل را عقب انداخت. اما عمل نباید خطری دربر داشته باشد و در این موارد پزشک موضوع را برایتان توضیح خواهد داد. در غیر این صورت اگر باز هم می توانید با وجود آب مروارید به فعالیت هایی که دل بستگی دارید بپردازید معمولاً بهتر است جراحی را تا می شود عقب بیاندازید (کاری که بیش تر مردم انجام می دهند) و به رفتارهایی بپردازید که زندگی را با وجود آب مروارید آسان تر می سازند.
روش هایی برای افزایش دید:
1- اگر آب مروارید دارید هم روشنایی خیلی زیاد و هم نور خیلی کم ممکن است برای دید مشکل آفرین باشد. در جای سرپوشیده باید روشنایی فراوان باشد و بیرون، در آفتاب، عینک زرد بزنید. شیشه زرد نور آبی را جذب می نماید، و نور آبی نوری است که بیش از بقیه نورها به راحتی پراکنده می شود و ازهمین رو در ابتدای آب مروارید باعث خیرگی می شود.
2- در هوای آزاد کلاه لبه دار بر سر بگذارید تا از شدت نور ورودی به چشم، کاسته شود.
3- اگر کارتان در هوای آزاد انجام می شود بهتر است در سایه باشید تا در آفتاب.
4- اگر مشکل دید دارید در جای سرپوشیده استفاده از نور لامپ معمولی بهتر از نور لامپ مهتابی است.
5- منبع نور باید پایین تر از سطح چشم باشد، برای مثال چراغ رومیزی بهتر از چراغ سقفی است.
6- ترتیبی بدهید که روشنایی سرسرا و پلکان کافی باشد.
7- نور محل کار و مطالعه را با کم و زیاد کردن چراغ ها مناسب خود سازید.
8- آینه های خانه را، به ویژه اگر دچار دوبینی هستید، طوری نصب کنید که بازتابشان مزاحم نباشد.
9- اگر دسترسی دارید، تنها از کتاب و مجله و روزنامه ای که با حروف درشت چاپ شده اند بهره ببرید.
10- اگر حروف مطبوعات، نازک و واضح باشند، استفاده از ذره بین برای خواندن یاریتان خواهد نمود. و اگر واضح نباشند (که روزنامه ها معمولاً چنبن اند) ذره بین حروف را تنها درشت می نمایاند ولی شکل آن ها هم چنان تار خواهد بود. و اگر اشکال دید از کنتراست بین حروف و زمینه کاغذ باشد (یعنی حروف خوب نباشند و اثر تیره بر زمینه سفید نشان دهند) ذره بین یاری چندانی نخواهد نمود.
11- برترین منبع روشنایی، چراغ رومیزی یا پایه دار با بازوی تنظیم و حباب مات است وگرنه بهتر است نور از بالای شانه به چیزی که می خوانید بتابد. دقت کنید که چراغ به میزان کافی نزدیک باشد. بسیاری از چراغ های پایه دار در صورتی که نزدیک باشند مناسبند و اگر دو متر یا بیش تر دور باشند مناسب نیستند؛ با جا به جا کردن آن جای مناسب را بیابید.
12- اگر درخشندگی مزاحم است نیمه ای از نوشته را که نمی خوانید با کاغذ سیاه بپوشانید تا درخشش را کم کند. تجربه نشان داده است که استفاده از لامپ های معمولیِ شصت تا صد وات غالباً بهتر است. اگر باز هم درخشندگی مزاحم بود لامپ پنجاه وات با حباب فلزی به کار برید.
13- از استفاده از چراغ های کوچک مطالعه در تخت خواب و نور متمرکز بپرهیزید زیرا این ها لکه روشن و درخشانی ایجاد می نمایند که باعث انقباض مردمک می شود. شما احتیاج به نور میانه پراکنده دارید.
14- هنگامی که تلویزیون دیدن می کنید در مقابلتان نور دیگری وجود نداشته باشد زیرا باعث خیرگی می شود.
تأکید می کنیم که این هدایت ها نباید مانع از این شود که که با بروز هر اشکالی در دید به چشم پزشک مراجعه نمایید و به دستورهایش عمل نمایید. حتماً هر موقع ضروری است مراجعه به چشم پزشک داشته باشید تا مبادا کار به آب سبز (آب سیاه - گلوکوم) بکشد که گاهی کوری را در پی خود دارد.
/ج
منبع: راسخونhoseinjaguar.ir: مجله جگوار | تور لیدر جاذبه های طبیعی ایران و جهان، اکوتوریسم
imgshot.ir: شاتر عکاسی | مجله آموزش حرفه ای عکاسی
vetworld.ir: مجله دامپزشکی | مجله خبری دانشجویان دامپزشکی