این 11حیوان شگفت انگیز اخیراً منقرض شده اند - مجله سرگرمی

به گزارش فرادید، معین تعداد گونه های از دست رفته و منقرض شده سخت است، اما دانشمندان تخمین زدند که روزانه از 20 تا 150 گونه از بین می روند، و این فرایند مانعی جدی برای تنوع زیستی است. در این مطلب نگاهی داریم به بعضی از حیواناتی که اخیراً منقرض شدند یا احتمالا به زودی منقرض خواهند شد:

لاک پشت غول پیکر پینتا

آخرین لاک پشت غول پیکر شناخته شده پینتا (Chelonoidis abingdonii) جورج تنها، نمادی از گالاپاگوس بود که در 24 ژوئن 2012 در اسارت مرد. از آن موقع، یک تیم اعزامی تعدادی لاک پشت نسل اولی را در نزدیکی Volcán Wolf، قله آتشفشانی در شمال جزیره ایزابلا، یکی دیگر از جزایر گالاپاگوس در اکوادور، پیدا کردند. آنچه مهم است این است که جنگل زدایی منجر به انقراض این گونه شد و بار دیگر ردپای انسانی در از بین رفتن حیوانی باستانی به جا ماند.

قورباغه سمی براق

قورباغه سمی براق (Oophaga speciosa) در سال 2020 منقرض و آخرین بار در سال 1992 دیده شد. محققان بر این باورند که شیوع قارچ کیترید در سال 1996 در محدوده زیستی آن ها در غرب Cordillera Central در پاناما، نزدیک کاستاریکا، منجر به انقراض آن ها شد. جنگل زدایی و تخریب زیستگاه در منطقه ها پست مرطوب و جنگل های کوهستانی که در آن زندگی می کرد از عوامل دیگر کاهش جمعیت این گونه نادر بود.

از آنجا که آن ها زمانی به طور گسترده ای به عنوان حیوانات خانگی نگهداری می شدند، احتمال وجود نمونه های زنده در اسارت وجود دارد. متأسفانه، هیچ قورباغه سمی براقی که در باغ وحش ها یا مجموعه های تحقیقاتی زندگی می نماید، وجود ندارد.

ماکائو اسپیکس (نام یک گونه از تبار رنگین طوطی ها است)

ماکائو اسپیکس، بومی برزیل، آخرین بار در سال 2016 در طبیعت مشاهده و در سال 2019 در طبیعت منقرض شد، دقیقاً 200 سال پس از آنکه طبیعت شناس آلمانی یوهان باپتیست فون اسپیکس آن ها را در طبیعت مشاهده کرد. اما در حال حاضر حدود 160 طوطی ماکائو در اسارت زنده هستند.

زمانی که کاراکتر اصلی در انیمیشن ریو سال 2011 با توجه به این گونه ساخته شد، طوطی ماکائو در کانون توجه نهاده شد. متأسفانه، تجارت غیرقانونی حیوانات خانگی به عنوان عامل مهمی در انقراض این پرنده در طبیعت نقش داشته و البته از دست دادن زیستگاه هم نمی تواند بدون تأثیر باشد. امید به تداوم نسل این گونه در برنامه های پرورش در اسارت وجود دارد، پروژه ای که قصد دارند پرندگان نادر را دوباره به طبیعت باز گردانند.

بز کوهی پیرنیه

بز کوهی پیرنیه (Capra pyrenaica pyrenaica) یکی از دو زیرگونه منقرض شده بز کوهی اسپانیایی است که در سال 2000 اعلام شد منقرض شده وعلت انقراض آن هنوز ناشناخته به جای مانده است. این گونه زمانی در سراسر فرانسه و اسپانیا به فراوانی دیده می شد. اما در اوایل دهه 1900 تعداد آن به کمتر از 100 رسید. آخرین بز کوهی پیرنیه ای، ماده ای به نام سلیا، در 6 ژانویه 2000 در شمال اسپانیا مرده پیدا شد. معین شد که علت مرگ سقوط از روی درخت بوده است.

دانشمندان سلول های پوستی گوش حیوان را گرفتند و در نیتروژن مایع نگهداری کردند و در سال 2003، یک بزکوهی شبیه سازی شد و آن را به اولین گونه ای تبدیل کرد که از یک گونه منقرض شده متولد شده اشت. اما، این بز تنها هفت دقیقه بعد از تولد به علت نقص ریوی مرد. کوشش های بعدی برای فراوری یک بط شبیه سازی شده دیگر شکست خورده است، اما مطالعات آنالیز زنده مانی DNA ادامه دارد.

موش دم موزاییکی

موش های دم موزائیکی (Melomys rubicola) به وسیله IUCN در می 2015 و به وسیله دولت استرالیا چهار سال بعد در سال 2019 منقرض اعلام شد. آخرین بار این موش در سال 2009 در جزیره کوچک مرجانی Bramble Cay، جایی که این جوندگان کوچک در آن زندگی می کردند دیده شد. زمانی که دانشمندان در سال 2011 و 2014 به امید به دام انداختن چند گونه برای داشتن یک جمعیت در اسارت به جزیره رسیدند، هیچ موردی پیدا نکردند. به نظر می رسد که حتی نمونه های بافتی که زمانی به وسیله زیست شناسان جمع آوری شده بود از بین رفته است.

دولت استان کوئینزلند خاطرنشان کرد که این اولین انقراض پستانداران است که به علت تغییرات آب و هوایی ساخته دست بشر ایجاد شده است. از دست دادن زیستگاه، به ویژه پوشش گیاهی جزیره، به علت بالا آمدن سطح دریا رخ داد. علاوه بر این، تجزیه و تحلیل صورت گرفته به وسیله دانشمندان دولت کوئینزلند نشان می دهد که طوفان ها باعث غرق شدن بعضی از این گونه نادر شده است.

کرگدن سیاه غربی

نادرترین زیرگونه کرگدن سیاه، کرگدن سیاه غربی (Diceros bicornis ssp. longipes)، به وسیله IUCN به عنوان یک گونه منقرض شده در سال 2011 شناسایی شد. این گونه زمانی در آفریقای مرکزی به طور گسترده ای دیده می شد، اما جمعیت آن ها به علت شکار غیرقانونی کاهش شدیدی داشت.

این کرگدن در سال 2008 به عنوان یک گونه در معرض خطر انقراض لیست شد، اما در آنالیز آخرین زیستگاه به جای مانده از این حیوان در شمال کامرون زیست شناسان نتوانستند موردی پیدا نمایند - یا حتی نشانه هایی از حضور آن ها ببینند. هیچ کرگدن سیاه آفریقای غربی شناخته شده ای نیست که در اسارت نگهداری گردد. همه گونه های کرگدن در مشکل هستند، اگرچه به نظر می رسد که همه چیز برای کرگدن های سیاه شرقی بر وفق مراد است چرا که تعداد جمعیت آن ها همچنان در حال افزایش است.

حلزون درختی زنده زا

حلزون درختی زنده زا (Partula suturalis) در سال 2009 در طبیعت منقرض شد. این انقراض به علت اتفاقات زنجیره ای ناشی از فعالیت انسانی رخ داد. حلزون سرزمین آفریقایی در سال 1967 به عنوان منبع غذایی به تاهیتی معرفی گردید، اما این طرح با تخریب محصولات زراعی نتیجه معکوس داد. بعد ها زیست شناسان کوشش کردند تا با معرفی یک شکارچی به نام حلزون گرگی در سال 1977 جمعیت حلزون درختی را کنترل نمایند. حلزون گرگی حلزون های بومی از جمله حلزون درختی زنده زا را از بین برد. این و سایر گونه های حلزون درختی اکنون فقط در اسارت وجود دارند.

دانشمندان نشان داده است که این حلزون ها می توانند در طبیعت فراوری مثل نمایند، اما جمعیت حلزون های گرگی همچنان به شکار آن ها ادامه می دهند.

پوئولی

پوئولی (Melamprosops phaeosoma)، پرنده بومی جزیره مائوئی هاوایی است و در سال 2019 به عنوان یک گونه منقرض شده در لیست ثبت شد. این پرنده بسیار آرام بود، بسیار ساکت تر از سایر فنچ های هاوایی، به ندرت آواز می خواند یا سر وصدا می کرد. این پرنده برای اولین بار به وسیله دانشجویان شرکت نماینده در پروژه جنگل بارانی هانا در دامنه های جنوب شرقی هالیکالا در سال 1973 کشف شد، پوئولی، عنکبوت، حشرات، سوسک ها، لارو پروانه ها و حلزون ها را می خورد. در آن موقع، جمعیت آن تنها حدود 200 پرنده تخمین زده می شد.

از سه پرنده شناخته شده کشف شده در سال 1998، یک پرنده در سال 2004 در اسارت مرد، و کوشش ها برای شناسایی دو پرنده به جای مانده از آن سال بی نتیجه مانده است. تخریب زیستگاه، توسعه سریع پشه های ناقل بیماری، و گونه های مهاجمی که پوئولی را می خورند، و بعلاوه حلزون های خشکی مورد علاقه اش، نظریه های اصلی برای انقراض این گونه هستند.

بایجی (دلفین رودخانه ای چین)

بایجی چین (Lipotes vexillifer)، یا دلفین رودخانه یانگ تسه، به عنوان دلفین رودخانه یانگ تسه در لیست در معرض خطر انقراض نهاده شده است که احتمالاً منقرض شده است. در سال 2006، برای شناسایی دلفین های زنده ماند، دانشمندان بنیاد بایجی بیش از 2000 مایل از رودخانه یانگ تسه را طی کردند در حالی که مجهز به میکروفون های نوری بودند و در زیر آن قرار داشتند. این بنیاد گزارشی در خصوص این سفر منتشر کرد و خاطرنشان کرد که این حیوان از نظر عملکردی منقرض شده است، به این معنی که تعداد بسیار کمی از جفت ها برای اطمینان از بقای گونه به جای مانده است.

آخرین مشاهده مستند این گونه در سال 2002 بود. کاهش جمعیت دلفین بایجی به عوامل مختلفی از جمله صید بی رویه، ترافیک قایق، از دست دادن زیستگاه، آلودگی و شکار غیرقانونی نسبت داده می گردد. این حیوان به مدت 20 میلیون سال در رودخانه یانگ تسه زندگی کرد، اما در کمتر از 50 سال با فعالیت های انسانی از بین رفت.

مائوئی آکپا

مائوئی آکپا (Loxops ochraceus) یک پرنده آوازخوان بومی مائوئی است که در سال 2018 به عنوان در لیست در معرض خطر انقراض و احتمالاً منقرض شده نهاده شد. تحقیقات امیدی به وجود می آورد که نشان می دهد چند پرنده هنوز زنده هستند. مانند سایر پرندگان جنگلی هاوایی، از دست دادن زیستگاه، رقابت گونه های معرفی گردیده و بیماری منجر به ناپدید شدن آن شد. محققان شیوع آنفولانزای مرغی به وسیله پشه های معرفی گردیده را عامل انقراض آکپا مائوئی می دانند.

مرغابی شانه به سر

مرغابی شانه به سر (Tachybaptus rufolavatus)، در سال 2010 منقرض شد، اگرچه احتمال می رود سال ها قبل در قسمتی دورافتاده از ماداگاسکار معروف به دریاچه آلائوترا منقرض شده باشد. با آنالیز های کامل منطقه در سال های 1989، 2004 و 2009 هیچ مدرکی از این گونه پیدا نشد و آخرین مورد مشاهده شده نیز در سال 1982 بود. در قرن بیستم به علت تخریب زیستگاه و به علت اینکه تعداد معدودی از پرندگان به جامانده آغاز به جفت گیری با مرغابی های ماهی خوار کردند، یک گونه دورگه ایجاد شد، جمعیت مرغابی شانه به سر در قرن بیستم آغاز به کاهش کرد. با توجه به محدود بودن زیستگاه و عدم تحرک پرنده، دانشمندان خاطرنشان کردند که این پرنده منقرض شده است.

چرا بسیاری از حیوانات در خطر انقراض هستند؟

از حدود 41000 گونه گیاهی و جانوری ارزیابی شده به وسیله IUCN تا سال 2022، بیش از 16000 گونه در معرض خطر انقراض اعلام شده است. کارشناسان می گویند که حیوانات با سرعت های تاریخی عمدتاً به علت دخالت انسان در حال انقراض هستند. افزایش جمعیت انسان منجر به افزایش تقاضا برای غذا، افزایش توسعه و جنگل زدایی، مشکل آلودگی، صید و شکار بی رویه شده که مجموع این ها از دیگر عوامل انقراض گونه گیاهی و جانوری به شمار می روند. تخمین های کنونی می گویند که گونه ها 1000 برابر سریع تر از قبل از وجود انسان ها در حال انقراض هستند.