مصاحبه تفصیلی با اولین مدال آور دوچرخه سواری استقامت بانوان؛ یزدانی: تجهیزات ما با سایر رقبای حرفه ای قابل قیاس نیست، 12 ثانیه تا مدال نقره آسیا فاصله داشتم، نبود امکانات ضربه بزرگی به ما می زند - مجله سرگرمی

سمیه یزدانی ملی پوش دوچرخه سواری کشورمان متولد سال 1369 و زاده استان چهار محال بختیاری و تحصیلات دانشگاهی وی مهندسی صنایع پلیمر است. یزدانی به واسطه شرایط خانوادگی اش در تهران زندگی می نماید و 8 سال سابقه حضور در دوچرخه سواری را در کارنامه ورزشی خود دارد.

سمیه یزدانی ملی پوش دوچرخه سواری استقامت در گفتگوی تفصیلی با خبرنگار گروه ورزش خبرنگاران بیان نمود: بسیار خوش حالم که توانستم در مسابقات قهرمانی آسیا دوچرخه سواری جاده تاریخ ساز شوم و مدال برنز این رقابت را کسب کنم. این پیروزیت را تقدیم به دختران سرزمینم می کنم و امیدوارم راهی برای پیشرفت بیشتر باشد. سطح رقابت های قهرمانی آسیا بسیار بالاتر از همواره بود چرا که مسابقات در آستانه کسب سهمیه المپیک توکیو بود. نفر اول این رقابت ها دوچرخه سواری از کشور روسیه شد که به خاطر کسب سهمیه المپیک تابعیت کشور ازبکستان را گرفته و نایب قهرمان المپیک ریو بود. نفر دوم این مسابقه از کشور کره جنوبی بود که دو مدال دو طلا در بخش استقامت و تایم تریل داشت. 12 ثانیه با نفر دوم مسابقه فاصله داشتم و می توانستم مدال نقره کسب کنم که به دلیل بی تجربگی و تفاوت تجهیزاتم با رقبا مدال نقره را از دست دادم. بانوان دوچرخه سوار سالی یکبار در مسابقات شرکت می نمایند و رقبای ما مدام در مسابقات بین المللی حضور دارند، ما با حداقل امکانات بهترین نتایج را کسب کردیم. مطمئنا با تمرین بیشتر و حمایت های بیشتر مسئولان رده بالای ورزش ایران می توان صندلی بهتری در مسابقات بین المللی کسب کرد.

تجهیزات ما با سایر رقبای حرفه ای قابل مقایسه نیست

او اضافه نمود: پاداش مدال برنز در قهرمانی آسیا 500 یورو هست و فدراسیون گفت دستمان خالی است و توانمان در این حد است. البته این 500 یورو را به مدال طلا می دادند، اما به خاطر کسب اولین مدال، پاداش مدال طلا به من تعلق گرفت. فدراسیون در مصاحبه اخیر خود ارزش مدال من را بیشتر از این پاداش می داند و من قدردان آن ها هستم.

یزدانی مطرح نمود: رقبای ما بیشترین امکانات را در اختیار دارند و نبود امکانات ضربه بزرگی به ما می زند، در حدی که مدال نقره مسابقات قهرمانی آسیا را از دست دادم. تجهیزات در رشته ما بسیارمهم و گران است و برای خرید دوچرخه باید 10 تا 12 هزار دلار هزینه کنیم که به پول کشورمان بیش از 150 میلیون تومان هزینه می گردد. این قیمت فقط هزینه تهیه کردن یک دوچرخه است و هزینه های مابقی وسایل جدا است. فدراسیون بودجه کمی دارد و نمی تواند برای همه ورزشکاران دوچرخه تهیه کند. ما دوچرخه سواران شرایط را درک می کنیم و با عشق ادامه می دهیم. گاهی اوقات که شرایط سخت می گردد خسته می شوم، اما داشتن عشق مانع از کنار گذاشتن دوچرخه سواری می گردد. دوچرخه سواری را بی نهایت دوست دارم و همواره دنیای قهرمانی برایم یک آرزو بوده است که خدا را شکر به این صندلی دست یافتم.

او درباره عوامل پیشرفت دوچرخه سواری بانوان اظهار کرد: دوچرخه سواری بانوان برای پیشرفت احتیاج به حمایت ویژه مسئولانرده بالای ورزش دارد. اینکه بانوان کشور را به مسابقات بین المللی اعزام نمایند و هزینه های لازم را انجام دهند. اگر امکانات بیشتر بود نتایج بهتری در قهرمانی آسیا کسب می شد. برای مثال تیم تایلند پیش از قهرمانی آسیا 6 ماه در کمپ سوئیس حضور داشتند. اگر فدراسیون بخواهد ما را به کمپ سوئیس اعزام کند حداقل باید نفری 100 میلیون تومان هزینه نمایند. اردوی کمپ سوئیس با اردو های ایران در نوشهر و ماهشهر قابل مقایسه نیست!

پراش یکی از بهترین مربیان دوچرخه سواری ایران است

ملی پوش دوچرخه سواری کشورمان درباره عملکرد کادر فنی تیم ملی گفت: هجمه های وارد شده به کادر فنی فقط حاشیه است و کسانی که ادعا می نمایند که تیم نتیجه خوبی کسب ننموده است از مخالفان فدراسیون و تیم ملی هستند. تیم ملی در این دوره از رقابت های قهرمانی آسیا بهترین نتیجه را کسب نموده است. در این دوره توانستم اولین مدال تاریخ دوچرخه سواری بانوان را در قهرمانی آسیا کسب کنم که با حداقل امکانات این رخ داد. ما یک مدال در تایم تریل گروهی از دست دادیم و دلیل آن میزبانی بد ازبکستان بود. این اتفاق باعث شد که تیم آقایان 8 دقیقه مسابقه را با تاخیر آغاز کند. بیسیمی که میزبان در اختیار تیم ایران گذاشته بود خراب بود به همین جهت نا هماهنگی برای استارت مسابقه پیش آمد و کسب مدال را از دست دادند. در بخش جوانان نیز به دلیل بارندگی فراوان بازیکن ما زمین خورد که باعث شد او نیز کسب مدال را از دست بدهد. نتیجه بسیار خوب بود و نمی دانم چرا گفتند نتیجه قابل قبول نبوده است! محمود پراش یکی مربیان با علم و با تجربه ایران است و حضور او باعث صندلی سومی من در قهرمانی آسیا شد. پراش بهترین انتخاب برای راهنمایی تیم ملی بوده است. حضور مربی خارجی هم به تیم یاری می نماید، اما هزینه ها بسیار بالا است و شرایط برای حضور مربی خارجی فراهم نیست.

تعداد بانوان اعزامی به مسابقات کم است

یزدانی اضافه نمود: تیم ما در این دوره از رقابت ها به خاطر بودجه کم فدراسیون نفرات تیم را با تعداد کمتر به مسابقه اعزام کرد. در بخش بانوان فقط دو بازیکن بودیم که می توانستیم به یکدیگر در مسابقه یاری کنیم، اما سایر کشور ها 6 بازیکن داشتند که به نفراتشان یاری می کردند. به دفعات در گروه به تنهایی در جلو مسابقه قرار گرفتم که سایر بازیکنان من را به عقب گروه می فرستادند. در این مسابقه به من بسیار سخت گذشت و مسلما اگر تجربه بیشتری داشتم مدال خوش رنگ تری کسب می کردم.

او درباره حواشی پیش از اعزام به مسابقات قهرمانی آسیا به میزبانی ازبکستان گفت: حقیقتا موضوع اعزام نشدن ما به قهرمانی آسیا را باور نکردیم، چرا که می دانستیم که رئیس فدراسیون حتی با قرض ما را به این رقابت مهم اعزام خواهد نمود. ناراحت شدیم، اما از مدیریت فدراسیون اطمنیان داشتیم.

اولین مدال آور تاریخ دوچرخه سواری استقامت ایران درباره مسائل بیان نمود: مهمترین مشکل دوچرخه سواری نداشتن حامی اقتصادی قدرتمند است. باشگاه های دوچرخه سواری آقایان نیز تعطیل شده است و به خاطر هزینه های بالای این رشته بازیکنان حتی نتوانستند پاداش های سال قبلشان را از باشگاه هایشان دریافت نمایند و رسما هیچ درآمدی ندارند. بانوان نیز از ابتدا هیچ باشگاهی برای دوچرخه سواری نداشتند و درآمدی از این رشته دریافت نمی کردند. همچنین ملی پوشان دوچرخه سواری به خاطر کمبود بودجه فدراسیون حقوق دریافت نمی نمایند. بانوان نه درآمد دارند و نه باشگاهی که ما را به مسابقات برون مرزی اعزام کند. فدراسیون تا جایی که توان اقتصادی دارد از بانوان حمایت می نماید.

برای کسب سهمیه المپیک توکیو احتیاجمند حمایت های مسئولان ورزشی هستم

او گفت: بزرگترین آرزوی من حضور در المپیک است و اگر می توانستم در قهرمانی آسیا مدال طلا کسب می کردم، می توانستم سهمیه مستقیم المپیک را کسب کنم، اما 85 امتیاز از این رقابت کسب کردم. کسب سهمیه المپیک دور از دسترس نیست و لازمه آن اعزام به مسابقات بیشتر است تا بتوانم امتیازات لازم را کسب کنم و رنکینگ بالای 100 بیاورم. خیلی دوست دارم که برای المپیک 2020 توکیو سهمیه کسب کنم، اما اگر حمایت نباشد به تنهایی از پس آن بر نمی آیم چرا که هزینه ها بسیار بالا است. برای حضور در مسابقات بین المللی باید حمایت های اقتصادی از سوی کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش و جوانان بیشتر گردد. قدردان زحمات فدراسیون دوچرخه سواری هستم چرا که در همه شرایط از بازیکنانش حمایت نموده است. یکی دیگر از آرزوی هایم لژیونر شدنم است که منتظر پیشنهاد های خوب از تیم های مطرح هستم.

یزدانی درباره از دست دادن بازی های آسیایی جاکارتا اظهار کرد: دو هفته پیش از اعزام به بازی های آسیایی جاکارتا 2018 مصدوم شدم و این رقابت بزرگ را از دست دادم. من یکی از شانس های کسب مدال بودم که به خاطر مصدومیت از ناحیه ترقوه کسب مدال را از دست دادم. همچنین فرانک پرتو آذر ملی پوش دوچرخه نیز به خاطر پارگی زنجیر چرخش مدال بازی های آسیایی را از دست داد. این اتفاقات را کسی درک نکرد که باعث شد حاشیه های زیادی برای فدراسیون درست گردد. جایگزین من برای جاکارتا ماندانا دهقان ملی پوش خوب کشورمان بود. من فرد حسودی نیستم و برای پیروزیت ماندانا دهقان در بازی های آسیایی جاکارتا پیغام دادم و آرزوی پیروزیت کردم. حضور پیروز بانوان در مسابقات بین المللی به نفع تمام ملی پوشان است. در مسابقات سال گذشته در میانمار توانستم عنوان پنجمی را کسب کنم که اولین دختری بودم که توانستم با گروه در رقابت جدا شوم. پیش از این در بخش بانوان چنین اتفاقی رخ نداده بود. پس از دیده شدن ما در مسابقه میانمار روی بانوان سرمایه گذاری بیشتری شد و پیش از این به دختران دوچرخه سوار سرمایه گذاری نمی شد.

او اضافه نمود: برای بازی های آسیایی جاکارتا سختی های زیادی را متحمل شدم و 200 کیلومتر را رکاب زده و برای تمرین از تهران تا جاده چالوس و بالعکس رکاب می زدم. متاسفانه با وجود این همه کوشش در روز های سرانجامی منتهی مصدوم شدم و شاید بتوان گفت که خودم در این اتفاق مقصر بودم چرا که با یک دوچرخه جدید تمرین کردم و در سرازیری جهت تمرین زمین خوردم و ترقوه ام شکست. لحظه ای که بر زمین افتادم تمام لحظات و سختی هایی را که تحمل نموده بودم از جلوی چشمانم عبور کرد. حدود یک ماه برای از دست دادن این مسابقه مهم گریه می کردم.

او گفت: برنامه تیم ملی در ادامه معین نیست و به فدراسیون پیشنهاد داده ام که من را از نظر اقتصادی یاری نمایند تا بتوانم در دو مسابقه تایلند و چین شرکت کنم و امتیاز کسب کنم. در این دو رقابت به نفرات اول تا پانزدهم امتیاز می دهند.

رشته دوچرخه سواری مظلوم است

ملی پوش دوچرخه سواری مطرح نمود: رشته ما در دنیا پر درآمد است و می توان با شرکت در مسابقات بین المللی درآمد کسب کرد. رشته ما با مابقی رشته ها متفاوت است. ما در جاده ها رکاب می زنیم و جانمان در خطر است. مسئولان باید برای کسب مدال های بیشتر و خوش رنگ تر دختران دوچرخه سوار را بیشتر حمایت نمایند. تجهیزات من از سایر رکابزنان کشور های دیگر بسیار پایین تر است چرا که خودم آن ها را تهیه کردم. برا مثال کفش من 300 هزار تومان است و 4 سالی از آن استفاده می کنم، اما کفش آن ها 8 میلیون تومانی است. من پاور متر ندارم که هزینه آن حداقل 20 میلیون تومان است، اما سایر کشور ها از این وسیله مهم برخوردارند. پاورمتر وسیله ای است که قدرت پای ورزشکار را نشان می دهد و هیچ ورزشکاری بدون این وسیله تمرین نمی نماید، اما ما این وسیله را نداریم. ما با حداقل ترین امکانات بهترین نتیجه را کسب کردیم. وظیفه فدراسیون نیست که تمام این تجهیزات را برای تک تک بازیکنان تهیه کند چرا که هزینه ها بسیار بالا است. مسئولان درجه بالای ورزش ایران باید نگاه ویژه تری به دوچرخه سواری داشته باشند. ما روزانه بین 100 تا 170 کیلومتر تمرین می کنیم و بعدازظهر ها تمرین بدنسازی می کردیم. رشته دوچرخه سواری نسبت به فوتبال بسیار مظلوم است. رقبای ما دوچرخه های بسیار حرفه ای دارند که روی پیروزیت آن ها بسیار تاثیر گذار است.

او در سرانجام خاطر نشان کرد: در حال حاضر برنز کسب نموده ام و اگر دوچرخه من همانند رقبای قدرتمند و حرفه ای بود مدالم خوشرنگ تر می شد. ما احتیاج به حمایت های بیشتری داریم. اختلاف تجهیزات مان با سایر رقبا بسیار زیاد است و دوچرخه هایی که قهرمانان دنیا استفاده می نمایند بسیار به روز است. مسئولان رده بالای ورزش اگر به دنبال مدال های بیشتر هستند حمایت ها باید بیشتر گردد چرا که کسب یک مدال بر روی صندلی کاروان ایران در مسابقاتی مانند المپیک و آسیا بر روی صندلی ایران تاثیر می گذارد.

پراش: نقد های وارد شده به عملکرد تیم ملی مغرضانه است/ شرایط دوچرخه سواری آسیا با 20 سال گذشته فرق داردتیم ملی

تیم ملی دوچرخه سواری ایران در صدر رنکینگ آسیا

فرزاد: نتیجه تیم ملی در قهرمانی آسیا جاده قابل قبول است/ سهرابی از بزرگان دوچرخه سواری است

banima.ir: قدرت گرفته از سیستم مدیریت محتوای بانیما