عودلاجان جان می گیرد؟ - مجله سرگرمی

مقرر شد کاسبان پس از تغییر کاربری واحدهای صنفی خود در این محور، صنایع دستی بفروشند. وعده ای که تا سال ها بعد اجرایی نشد. اکنون مدتی است بعضی از فعالان صنایع دستی آستین بالا زده اند و با طرح و برنامه ای جدید، به عودلاجان آمده اند تا رونق را به بازارچه برگردانند. آرش سرلک مدیر بازارچه عودلاجان در گفت وگو با خبرنگاران محله درباره اتفاق هایی که قرار است در بازارچه صنایع دستی و هنرهای سنتی عودلاجان رخ دهد و جان دوباره ای به آن بدهد، شرح می دهد.

بازارچه صنایع دستی و هنرهای سنتی عودلاجان، سال هاست روزهای پررونقی نداشته است اما به گفته آرش سرلک، مدیر بازارچه قرار است با اجرای طرح پنجشنبه بازار پای شهروندان بیش از گذشته به این بازارچه باز گردد. او می گوید: بازارچه فاصله کمی از بازار بزرگ تهران دارد و با بازگشت بعضی از فعالان به بازار عودلاجان، اینجا رنگ و بوی متفاوتی گرفته است. سال های گذشته بنا به دلایلی، 47 واحد صنفی در بازار عودلاجان تعطیل شدند و کوشش کردیم با اجرای برنامه های فرهنگی و هنری رونق را به این بازارچه بازگردانیم. اکنون 17 واحد صنفی در آن فعال شده است و انتظار می رود در هفته های آینده و با مشاهده بهبود وضعیت و رونق کسب و کار، این روند با بازگشایی چند مغازه دیگر ادامه پیدا کند و کسب و کار اصناف در بازار عودلاجان دوباره به روزهای اوج خود برگردد. گویا در این بازارچه زمان به عقب بازگشته است و هر آنچه این روزها کمتر می توان در بازار بزرگ یافت، می توان در بازارچه پیدا کرد. چرخ این بازارچه را زنان هنرمند با صنایع دستی، خوراکی های بومی و محلی و هنرمندانی می چرخانند که تاکنون فرصتی برای نمایش هنرشان نداشته اند.

دور ایران در چند دقیقه

بازارچه عودلاجان یکی از محورهای اصلی تردد بازرگانان در دوره های گذشته بوده و اهمیت بالایی در بازار تهران داشته است. به گفته سرلک در راسته بازار عودلاجان، کسب و کارهایی مانند پلاستیک فروشی و صنایع دستی و بعضی کسب و کارهای دیگر رونق داشته است. با اجرای طرح احیا و تبدیل بازارچه به راسته صنایع و هنرهای دستی، پلاستیک فروشی ها در راسته بازارچه تغییر کاربری داده اند و به جرگه تولیدنمایندگان و عرضه نمایندگان هنرهای دستی پیوسته اند. مدیر بازارچه عودلاجان بر این باور است در ماه های اخیر، استقبال خوبی از سوی فعالان صنایع دستی و گردشگری از محور بازارچه صنایع دستی و سوغات عودلاجان شده است: اکنون غرفه صنایع دستی، خوراکی و سرویس های قابل ارائه به گردشگران داخلی و خارجی در محدوده ورودی بازار آهنگران فعال شده است. برای رونق بیشتر به گذر گردشگری در بازارچه به زودی، غرفه های بیشتری با هدف ارائه سوغات اقوام و قومیت های مختلف ایران راه اندازی می گردد تا گردشگران، ایرانی کوچک را در این بازارچه نظاره گر باشند و با سوغات و صنایع دستی اقوام آشنا شوند. به گفته او این کار می تواند کاسبان قدیمی را ترغیب کند تا کرکره مغازه ها را بالا بزنند و داد و ستد در آن رونق بگیرد.

پای گردشگران خارجی به عودلاجان باز می گردد

او از فعالیت ویژه بازارچه صنایع دستی و سوغات گذر عودلاجان در قالب پنجشنبه بازار خبر می دهد و می گوید: اجرای موسیقی زنده محلی، عرضه صنایع دستی و خوراک و نیز عکاسی با لباس های قجری و تاریخی از برنامه هایی است که در پنجشنبه بازار اجرا می گردد. مدیر بازارچه صنایع دستی عودلاجان، که خود از جمله فعالان عرصه گردشگری و توریسم به شمار می رود، از استقبال گردشگران خارجی از بازارچه تازه تأسیس عودلاجان سخن به میان می آورد و می گوید: با کارهای فرهنگی و هنری که در بازارچه عودلاجان اجرا شده است، اکنون شاهدیم بسیاری از گردشگران داخلی و خارجی، پس از بازدید از بازار بزرگ و حجره های آن، برای استراحت و پذیرایی و خرید آثار هنری و صنایع دستی پا به بازارچه می گذارند و هریک سفیران خوبی برای معرفی عودلاجان شده اند. سرلک باور دارد این همه کار نیست و برای احیای صنایع دستی ایران و رونق بازارچه عودلاجان، احتیاج به مشارکت و همراهی کاسبان است که با فراهم شدن بعضی از زیرساخت ها این امکان فراهم می گردد و عودلاجان جان تازه می گیرد.

حال عودلاجان با همراهی خوب می گردد

عودلاجان از محله های قدیمی بازار تهران است که مرمت و بازسازی بازارچه آن با مشارکت سازمان میراث فرهنگی، شهرداری تهران و کاسبان اجرا شده است. در این مرمت کوشش شده تا هویت تاریخی و معماری اصیل آن حفظ گردد. اما توجه به ظاهر آن هم نتوانست به این بازار جان دهد. این بازار که اکنون عنوان صنایع دستی و هنرهای سنتی را یدک می کشد، حال و روز خوبی ندارد. بیشتر مغازه ها بسته است و خبری از داد و ستد نیست. هرچند در هفته های اخیر، اجرای برنامه فرهنگی با عنوان پنجشنبه بازار تا حدودی حال این بازار را خوب نموده است اما هنوز نتوانسته کاسبان قدیمی را وادار به بالا دادن کرکره مغازه هایشان کند. بازارچه عودلاجان یکی از مکان های گردشگری تهران است، اما تعداد گردشگران خارجی و داخلی بسیار اندک و ناچیز است. رونق این بازارچه احتیاج به حمایت های بیشتر متولیان فرهنگی و کاسبان بازار دارد تا بار دیگر، چون سال های خیلی دور، مملو از خریدار و گردشگر گردد.

بازارچه ای با ویژگی های خاص

بازارچه عودلاجان با نقاط دیگر بازار تفاوت محسوسی دارد. ممکن است پس از چند دقیقه از حضورتان، افرادی از کنارتان بگذرند که لباس هایشان با لباس های مرسوم این دوره و زمانه فرق داشته باشد؛ لباس های قجری که از پارچه مرغوب دوخته شده اند. در این لحظه ممکن است چشمانتان که لباس قجری را دنبال می نماید، روی هنرنمایی هنرمندانی متوقف گردد که با حداقل امکانات در حال نواختن موسیقی دلنشینی هستند. یا حتی نظرتان روی میزهایی بیفتد که زنان هنرمند، با پرداخت 20 هزار تومان آن را اجاره نموده اند تا زیورآلات سنگی و تراش خورده را به مشتریان عرضه نمایند. این خانم ها از شال و روسری گرفته تا کیف و کفش دست ساز خود را برای فروش آورده اند که قیمتشان تومنی صنار ارزان تر از بازار است.

تجربه شهر فرنگ

شهر فرنگ را شاید خیلی ها به یاد نداشته باشند. چرخی که با برج های دیده بانی به رنگ زرد با یک دریچه که می شد صورت را به آن چسباند و داخل شهر فرنگ را از داخل آن دید. خیلی ها آرزو دیدن شهر فرنگ را داشتند و دل خیلی ها برای دیدنش غنج می رفت. در بازار عودلاجان پیرمردی با کلاه شاپو نشسته است و شهر فرنگش را با خود آورده تا هم دل همسن و سالان خود را ببرد و با آنها خاطره بازی کند و هم بچه ها کم سن و سالی را مهمان شهر فرنگ کند. این تجربه برای بعضی مانند رضا صاحبی که 74 بهار از زندگی اش را تجربه نموده خاطره انگیز است: آخرین باری که شهر فرنگ را دیدم شاید 8 یا 9 ساله بودم. آن زمان دیدن شهر فرنگ 5 ریال هزینه داشت. این مقدار پول برای من که بچه بودم و پدری کشاورز داشتم، زیاد بود. وقتی دیدم که شهر فرنگ به بازارچه آمده، نمی دانم چطور شد که کودک درونم خواست دوباره شهر فرنگ را ببیند.

روی دیفال یادگاری بنویسید!

گردشگران به نوشتن یادگاری در مکان های دیدنی و جالب علاقه زیادی دارند. این علاقه گاهی سبب می گردد به آثار تاریخی و بناهایی که برای حفظ و مرمتش هزینه زیادی شده است، صدمات جبران ناپذیری وارد گردد. اما اگر هوس کردید در بازارچه عودلاجان که قدمتی 250 ساله دارد، روی دیوار یادگاری از خودتان به جا بگذارید، به آسانی می توانید این کار را انجام دهید! در بازارچه مکانی وجود دارد که افراد زیادی یادگاری های خود را روی آن به جا گذاشته اند. پرستو اکبری که از کاشان به تهران آمده و در حال نصب یادگاری اش روی دیوار است، می گوید: داشتم عکاسی می کردم که چشمم به بنری خورد که روی آن نوشته بود روی دیفال! یادگاری ننویسید. اگر می خواهی از خودت یادگاری به جا بگذاری، به کوچه ای برو و از یک حجره دار یک سفال بگیر و یادگاری خودت را روی سفال بنویس و آن را روی دیواری که گفته اند نصب کن. به نظرم کار جالبی بود. من هم به نشانی ای که داده شده بود رفتم و سفال خریدم.

datapad.ir: دیتاپد | مجله فناوری و تخصصی رایانه