سازمان بین المللی هوانوردی کشوری (ایکائو) - مجله سرگرمی

ایکائو بر اساس کنوانسیون شیکاگو ایجاد شده و تقریباً همه کشورهای دنیا به آن پیوسته اند. مقر دائمی ایکائو در مونترال کانادا است، اما به طور موقت می تواند به محل دیگری منتقل گردد. پیمان شیکاگو در 96 ماده تدوین شده و ضمناً آن بر اصول کلی حقوق بین المللی و هوانوردی از جمله اصل حاکمیت دولت ها بر قلمرو و تابعیت هواپیما تاکید دارد. نپرداختن حق عضویت در این سازمان مانند سازمان ملل می تواند موجب تعلیق حق رای آن عضو گردد. این اتفاق تا به امروز برای کشورهای لهستان، اردن و نیکاراگوئه افتاده است. شورای ایکائو نهاد اصلی تصمیم گیری در این سازمان است و از نمایندگان 33 کشور عضو ایکائو که توسط اعضای مجمع عمومی برای مدت سه سال انتخاب می شوند، تشکیل می گردد.

کشورهای عضو ایکائو آزادی های زیر را برای دیگر اعضا قائلند.

حقوق اساسی هوانوردی کشورها که به تائید ایکائو رسیده است به توضیح زیر می باشد:

دولت هر کشور مجاز است در محدوده کشور خود اقدام به فعالیت های هوایی کند. اما در روابط بین المللی و ارتباط هوایی نمی تواند پرواز نماید، مگر آن که دولت ها متقابلا در زمینه 7 نوع آزادی مربوطه به هوایی توافق نمایند. عموما دولت ها با امضای پیمان های دو جانبه نسبت به این آزادی ها توافق می نمایند.

آزادی اول:

اختیار عبور از قلمرو هوایی دولت بیگانه بدون اینکه هواپیما حق فرود داشته باشد.

آزادی دوم:

اختیار عبور از قلمرو هوایی دولت بیگانه و حق فرود صرفا برای عملیات غیر بازرگانی مانند تعمیر و سوخت گیری هواپیما

آزادی سوم:

اختیار حمل مسافر، بار و پست از کشور مالک هواپیما به کشور دیگر

آزادی چهارم:

اختیار حمل مسافر، بار و پست از کشور طرف قرارداد به کشور مالک هواپیما

آزادی پنجم:

حق سوار کردن مسافر، بارگیری محمولات پستی و کالای میان کشورهای مختلف

آزادی ششم:

حق سوار کردن مسافر، بارگیری محمولات پستی و کالای میان دو کشور مختلف غیر

آزادی هفتم:

حق سوار کردن مسافر، بارگیری محمولات پستی و کالا در داخل یک کشور غیر

ماده (44)کنوانسیون شیکاگو: اهداف ایکائو

- اطمینان از رشد منظم و ایمن هواپیمایی کشوری بین المللی در سراسر دنیا

- تشویق صنعت و طراحی هواپیما برای مقاصد صلح جویانه

- ترغیب توسعه خطوط هوایی، فرودگاه ها و تسهیلات هوانوردی برای هواپیمایی کشوری بین المللی

- پاسخ به احتیاج مردم دنیا به حمل و نقل هوایی ایمن، منظم، کارا و با صرفه

- جلوگیری از تضییع مالی ناشی از رقابت مضره

- حفظ حقوق دولت های عضو و تامین فرصت مساوی برای اعضا، برای برقراری سرویس هوایی بین المللی

- از بین بردن تبعیض میان کشورهای عضو

- افزایش ایمنی پروازها در ناوبری بین المللی

- ارتقا عمومی همه ابعاد هوانوردی

- و به طور کلی تعمیم و توسعه کلیه امور پشتیبانی هواپیمایی کشوری بین المللی

اهداف ایکائو برای سال های 2005 تا 2010:

- سلامت و ایمنی پرواز

- امنیت پرواز

- حفاظت از محیط زیست

- ارتقا کارایی عملیات هواپیمایی کشوری

- استمرار عملیات هواپیمایی کشوری

- قانون و مقررات و تحکیم حاکمیت قانون بر هواپیمایی کشوری

ساختار و وظایف شورای ایکائو

ترکیب شورا

شورا، یک عضو دایمی است که در مقابل مجمع ایکائو مسئولیت دارد. تعداد اعضای شورا، 33 عضو می باشد. البته گفتنی است که در بیست و هشتمین اجلاس مجمع عمومی ایکائو در سال 1990، تعداد اعضا به 36 عضو افزایش یافته است؛ ولی تا به امروز پروتکل اصلاحی آن لازم الاجرا نشده است. بنابراین، تا زمان لازم الاجرا شدن پروتکل مزبور، باید تعداد اعضای شورا را همان 33 عضو بدانیم.

اعضای شورا از سوی مجمع عمومی ایکائو به مدت

3 سال انتخاب می شوند. اعضای شورا معمولا کشورهایی هستند که از لحاظ حمل و نقل هوایی اهمیت زیاد و دارای ترافیک سنگین هوایی می باشند. همچنین بعضی از اعضای شورا، کشورهایی هستند که دارای تکنولوژی پیشرفته در امر تسهیلات هوانوردی می باشند. در انتخاب اعضای شورا همانند ارکان دیگر سازمان های بین المللی، سعی شده است که مناطق عمده جغرافیایی نیز حداقل یک نماینده در آن داشته باشند.

اعضای شورای ایکائو نماینده کشور خود می باشند و بیشتر حافظ منافع کشور خود هستند، هر چند انتظار می رود که به منافع کشورهای دیگر نیز توجه داشته باشند و نسبت به آنها نیز احساس مسئولیت نمایند تا شورا قادر باشد در سطح بین المللی فعالیت کند. ریاست شورا توسط اعضای شورا و به مدت 3 سال انتخاب می گردد که مجددا نیز قابل انتخاب می باشد. اما باید دانست که رییس شورا به هنگام اتخاذ تصمیم، از دادن رای محروم است. به همین دلیل رییس می تواند از بین غیر اعضای شورا نیز انتخاب گردد.

تصمیمات شورا با رای اکثریت اتخاذ می گردد. البته شورا معمولا اختیاراتی به کمیسیون های مختلف که متشکل از اعضای خود شورا می باشند، تفویض می نماید. هر کشور ذینفعی می تواند از تصمیمات کمیسیون ها، به شورا شکایت کند و چنانچه مساله مورد آنالیز در یکی از کمیسیون ها، به امور اعضا مربوط گردد، عضو مزبور حق شرکت در جلسات کمیسیون را بدون اینکه حق را داشته باشد، خواهد داشت.