نامه سرگشاده انجمن منتقدان خانه تئاتر به وزیر ارشاد

به گزارش مجله سرگرمی، انجمن منتقدان، نویسندگان و پژوهشگران خانه تئاتر در نامه ای به وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، نسبت به وضعیت صنفی و حرفه ای این روز های تئاتر کشور، ابراز نگرانی کرد.

نامه سرگشاده انجمن منتقدان خانه تئاتر به وزیر ارشاد

به گزارش گروه فرهنگی خبرنگاران، انجمن منتقدان، نویسندگان و پژوهشگران خانه تئاتر در نامه ای سرگشاده به سیدعباس صالحی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، نسبت به وضعیت صنفی و حرفه ای این روز های تئاتر کشور، ابراز نگرانی کرد.

در متن این نامه آمده است:

به نام خداوند حق و حقیقت

جناب آقای سید عباس صالحی، وزیر محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی با سلام و درود، این نامه نوشته ای از سر احساس مسئولیت و دغدغه مند، حاوی یک پیغام صریح برای حضرتعالی است:

تئاتر ایران به مرحله ای بحرانی وارد شده است.؛ پس مخاطب این نامه نیز به دلیلی آشکار شخص شمایید؛ فارغ از آنکه این بحران در سال های گذشته یا شرایط عمومی کشور ریشه دارد یا پدیده ای متاخر و حاصل تحولات چند سال اخیر در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، معاونت هنری و اداره کل هنر های نمایشی باشد، اوج گیری این بحران اکنون و در دوران مدیریت جنابعالی رخ می دهد و به همین سبب، معتقدیم بر عهده شماست که با قبول مسئولیت خود و اصلاح امور، راه حلی عاجل بیابید.

پس نخستین خواسته ما از وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی این است که چند سطر پیش رو را، نه سیاه نمایی که هشداری بی واسطه و از سر دلسوزی ببینید.

اجازه دهید برای تمرکز بر آنچه جدید است، از زخم های کهنه ای، چون خیل هنرمندان و منتقدان و رسانه نگاران بی کار و بی بهرگی شان از حقوقی، چون بیمه بی کاری و عدم توسعه متناسب زیرساخت ها و فرصت های اندک شغلی و ... بگذریم. قطعاً بحران اقتصادی برای هنرمندان تئاتر و لاجرم برای شما امری جدید نبوده و نیست، اما متاسفانه امروز به اوج تازه ای نزدیک می گردد که می توان آن را خطر ورشکستگی اقتصادی و فرهنگی تئاتر نامید.

کوتاه سخن آنکه تورم 2 سال اخیر از یک سو هزینه فراوری تئاتر را برای هنرمندان تا نزدیک به 80 درصد افزایش داده و از سوی دیگر، به واسطه کاهش قدرت خرید طبقه متوسط، افزایش بهای بلیت تئاتر برای آثار اندیشمند و فرهنگی را ناممکن نموده و بسیاری از نمایش ها حتی آن ها که در جلب مخاطب کاملا پیروز بوده اند یا آن ها که سالن های دولتی از یاری های اندک اداره کل هنر های نمایشی بهره ای برده اند از تامین هزینه ها و پرداخت دستمزدی متناسب با شان هنرمندان و ماه ها زحمات عوامل اجرا ناتوان می مانند.

جناب وزیر! ما نگرانیم که تئاتر اندیشه ورز و هنرمندانه ایران که زمانی نه چندان دور و کمتر از 2 دهه قبل با ایجاد گشایشی نسبی در حوزه فرهنگ و هنر و همراهی دولتمردان و هنرمندان، مایه افتخار فرهنگ و هنر و در دنیا نمونه ای شاخص از تئاتر آسیا و منطقه خاورمیانه شده بود، روز به روز ضعیف تر می گردد. کاهش مداوم یاری های اقتصادی بخش دولتی و نبود ساز و کاری مناسب و متناسب با احتیاج های روز جهت حمایت از هنر تئاتر در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، در کنار کاهش درآمد های حاصل از گیشه و افزایش تورم و هزینه ها، اثرات نخستین خود را آشکارا در شتاب زدگی و تغییر فرایند فراوری تئاتر، تغییر رابطه هنرمند و جامعه و نزول کیفیت هنری نمایش های فراوری شده عیان نموده است.

نخستین شواهد این بحران را به سادگی می توان در رواج نمایش های به تعبیر شما لاکچری از یک سو، سرخوردگی و زیان اقتصادی بسیاری از پروژه های ارزشمند هنری از سوی دیگر و نیز افزایش تعداد شکایات و اختلاف های اقتصادی در پشت صحنه نمایش های اجرا شده بازدید.

گسترش تئاتر خصوصی که زمانی به عنوان مفر یا راه چارهی برای توسعه تئاتر، افزایش اشتغال هنرمندان و نهادینه شدن تئاتر در کشور مطرح شده بود، امروز در عمل به سوی بن بست اقتصادی حرکت می کند و روند ارزشمندی که با نگاهی به اقتصاد خلاق، آموزش مدیران فرهنگی، کوشش برای سامان دهی گروه های تئاتر در قالب موسسات فرهنگی و هنری، اصلاح شیوه های تقسیم منابع اقتصادی و حمایت از توسعه سالن های خصوصی تئاتر و ... شروع شده بود، امروز اموری متروک شده اند.

شگفت آنکه در شرایطی که هنر تئاتر، آشکارا و بیش از هر زمان دیگر، احتیاجمند افزایش حمایت اقتصادی دولت از هنرمندان، تماشاگران طبقه متوسط و دانشجویان و همچنین تماشاخانه ها (اعم دولتی و خصوصی) است، اما نه تنها با کاسته شدن روز به روز توان اقتصادی اداره کل هنر های نمایشی برای حمایت از تئاتر روبرو بوده ایم، بلکه در سایه انفعال وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در هیات دولت و بی توجهی مجلس شورای اسلامی به تامین بودجه مناسب و رونق اقتصادی تئاتر، اخیراً با لغو معافیت اقتصادیاتی گذشته، 9 درصد از گیشه نمایش ها هم به عنوان اقتصادیات بر ارزش افزوده کسر می گردد تا سنگ دیگری بر شانه های نحیف هنرمندان تئاتر باشد.

آقای وزیر! اما این تمام بحران نیست؛ بحران زمانی تشدید می گردد که تنگنای اقتصادی در عرصه فرهنگی با تزریق مداوم احساس تحقیر و محدودیت همراه گردد و به جای یافتن راهی برای حل معظلات اقتصادی و ایجاد انگیزه و امید برای آفرینشگری، شاهد کوشش برای حذف صورت مساله به وسیله شدت دریافت برخورد های سلبی، غیرفرهنگی و آمرانه باشیم.

بی تردید جنابعالی واقفید که هنرمندان تئاتر چگونه همیشه با متانتی کم نظیر و برای سالیان متمادی، بر بسیاری مسائل اقتصادی و شغلی چشم بسته اند و با کمترین توقع، به عشق فرهنگ و هنر و آفرینش، چراغ صحنه را روشن نگاه داشته اند و می دانید که در این میان همیشه تنها بر یک خواسته مصر بوده اند؛ حفظ شان و حرمت هنرمندان از سوی دستگاه های مربوطه و حمایت معنوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی برای بهره مندی از حداقل امنیت خاطر در کار هنری شان؛ متاسفانه پاسخ به این احتیاج ساده نیز به ویژه در یک سال اخیر با چالشی فزاینده روبرو شده است.

از یک سو، هر هفته با هجمه ای تازه از سوی جریان های فرامتنی به هنرمندان تئاتر و اداره کل هنر های نمایشی و نمایش های مجوزدار روبرویم که در قالب انواع اخبار و گزارش های مغرضانه و حتی ورود به حریم خصوصی هنرمندان، سلب امنیت خاطر هنرمندان و تضعیف اداره کل هنر های نمایشی را هدف گرفته اند و از هنرمندان این مرز و بوم تصویر افرادی فاسد، پول پرست و خودفروخته می سازند و از سوی دیگر، به جای حمایت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و مقابله با این جریان ناصحیح و ضدفرهنگی، شاهد افزایش خزنده و مداوم محدودیت ها، ممنوعیت ها و سختگیری های خارج از عرف و جدید در حوزه ممیزی تئاتر از سوی شورای ارزشیابی و نظارت همین اداره کل هنر های نمایشی هستیم که عرصه را بر فعالیت هنرمندان تئاتر تنگ تر می کند.

انصاف بدهید که مصادیق این امر بسیار شده است؛ از انتشار غیرقانونی عکس های خصوصی تا انتساب و انتشار گسترده و هماهنگ انواع اتهام های اثبات نشده به هنرمندان در صفحات مجازی و رسانه های عمومی که به شکلی آزاردهنده با انفعال هیات های نظارت بر مطبوعات و فضای مجازی در دفاع از حقوق هنرمندان همراه بوده تا انتشار رسمی اخبار توقیف و سلب مجوز نمایش های مختلف از سوی شورای نظارت اداره کل هنر های نمایشی و شنیده ها از دستور اصلاحیه های پیاپی به آثار مجوزدار و دخالت نهاد های متنوع در زمینه صدور مجوز تئاتر و اخیرا، بدعت تازه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در دستورالعمل صدور پروانه اجرای نمایش که از ممیزی آثار فراتر رفته و به حیطه احراز صلاحیت شخصی افراد برای فعالیت هنری وارد شده است، همگی باعث ایجاد جو ناامیدی و سرگشتگی و احساس عدم اطمینان در هنرمندان از پیشکسوتان گرفته تا هنرمندان نسل جوان می گردد و بی اغراق می توان گفت که چنین تنگنایی، به این شدت و گستردگی، در سه دهه اخیر بی سابقه بوده است.

جناب وزیر! شما به واسطه سال های فعالیت خود در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، قطعاً به خوبی آگاهید که عرصه فرهنگ و هنر، فراتر از از امکانات و زیرساخت ها، تا چه حد به سرمایه نیروی انسانی وابسته است. هنرمندان فرهیخته تئاتر، بار ها نشان داده اند که در برابر شرایط دشواری، چون جنگ و تحریم ها و هجوم فرهنگی و اقتصادی بیگانگان سر خم نمی نمایند و عرصه آفرینش هنری را ترک نمی نمایند، اگر و فقط اگر بالی گگردده و آسمانی برای پرواز بیابند.

هجوم گسترده ـو شاید سازمان یافته این روز ها به حیثیت هنرمندان و برخورد های قیم مابانه و آمرانه و غیرفرهنگی در صورت تداوم دو تیغه یک قیچی خواهند بود و بیم آن می رود که رشته پیوند میان ملت و دولت را خواهند برید. از همین روی، ما به جدیت معتقدیم سیطره نگاه محدودیت آفرین در حوزه تئاتر که در قالب دخالت نهاد های ناآشنا با ظرافت های عرصه فرهنگ و هنر و یا تشدید برخورد های سلبی و آمرانه رخ می کند با هر نیت و تحلیلی که رخ می دهد به یقین نتایج خجسته ای نخواهد داشت و در شرایطی که احساس پیوستگی و اتحاد در برابر تضییقات و تهدیدات بیگانگان ضروریست، ایجاد یاس و سرخوردگی در هنرمندان و نسل جوان، قطعاً برای هیچ کس جز دشمنان این مرز و بوم دلپذیر نیست.

تعامل، همراهی و اعتماد دوسویه و توام با احترام میان وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و اداره کل هنر های نمایشی با هنرمندان و ایجاد فضایی باز حتی به صورت نسبی در طی دهه های گذشته بی تردید زمینه ساز رشد فرهنگ، کاهش تنش ها و تداوم آفرینشگری در تئاتر بوده است که آثار آن را می توان به وضوح در امور مختلفی، چون تحمل مسائل اقتصادی و کمبود امکانات، توسعه نسبی فعالیت های هنری، رشد تئاتر خصوصی، مشارکت هنرمندان در جشنواره های فجر و سایر جشنواره های مناسبتی و اعتلای تئاتر ایران در عرصه بین الملل در دهه های گذشته بازجست.

آقای وزیر! انجمن منتقدان، نویسندگان و پژوهشگران خانه تئاتر به عنوان فصل مشترک 2 حوزه تئاتر و رسانه، شاهد بوده است که ترکیب نگاه بدبینانه و سیاست زده در برهه ای خاص به اصحاب رسانه، چگونه در دوره ای کوتاه باعث یاس و ریزش و مهاجرت و تغییر شغل و خانه نشینی بعضی از بهترین روزنامه نگاران عرصه فرهنگ و هنر شد؛ دیده است که چگونه تضعیف نشریات داخلی ارتباط بلند مدت مخاطبان با رسانه های داخلی را با خلل روبرو ساخت و با کاهش پیوسته تیراژ نشریات و اثربخشی آنها، راه را برای ترک تازی رسانه های بیگانه فراهم کرد و تجربه نموده ایم که چگونه مسائل اقتصادی پس از آن، بعضی رسانه داران را از ایفای وظیفه صادقانه خود به دور و به کاسبان پنهان کاغذ و بنگاه روابط عمومی صاحبان پول و سرمایه و وابستگان ابدی به یارانه های دولتی بدل کرد.

از همین روی، به عنوان عضوی از خانواده محترم تئاتر ایران از شما می خواهیم که تا دیر نشده از تکرار این روند در عرصه تئاتر پیش گیری کنید و با بازنگری در سیاست های جاری یا تغییر کادر های سازمانی و مشاوران مربوطه، نسبت به یافتن علل شکل گیری بحران پیش رو و راه چاره های عاجل برای کاهش صدمات بیشتر اقدام کنید و در کوتاه مدت، با تمهیدی برای تزریق منابع اقتصادی مناسب و تقویت بنیه اقتصادی اداره کل هنر های نمایشی، احیای رابطه توام با احترام میان دولت و هنرمندان، دفاع مسئولانه و قاطع از حرمت و شخصیت هنرمندان در برابر هجمه های جریان های خاص سیاسی، جلوگیری از ورود و دخالت نهاد های ناآشنا به عرصه فرهنگ و هنر در امر سیاستگزاری های فرهنگی و در صورت لزوم توجیه ایشان در خصوص عواقب منفی برخورد های غیر فرهنگی در عرصه فرهنگ، اصلاح فوری دستورالعمل شورای پروانه نمایش و اصلاح رویه آمرانه شورای ارزشیابی و نظارت اداره کل هنر های نمایشی (به ویژه با هنرمندان نسل جوان) و در یک کلام، برای بازگرداندن حس آرامش و امید به هنرمندان تئاتر اقدام کنید.

bestarticles.ir: بهترین مقاله، گلچینی از بهترین های دنیای فناوری و گردشگری

boostanchat.ir: بوستان گفتگو | انجمن بحث و بررسی فناوری های روز دنیا

منبع: خبرگزاری دانشجو
انتشار: 12 دی 1400 بروزرسانی: 12 دی 1400 گردآورنده: kurdeblog.ir شناسه مطلب: 54099

به "نامه سرگشاده انجمن منتقدان خانه تئاتر به وزیر ارشاد" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "نامه سرگشاده انجمن منتقدان خانه تئاتر به وزیر ارشاد"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید