روایتی تلخ از قاچاق چوب در جنگل های طارم

به گزارش مجله سرگرمی، صدای اره برقی هنوز توی سرش است. همیشه هست. دست روی گوش ها می گذارد، مثل همان شب هایی که از صدای ناله درخت ها خوابش نمی برد؛ دست می گذاشت روی گوش ها که نشنود، نمی شد اما. صدای اره، قطع نمی شد، صدای اره و ناله: شب ها گریه می کردم. من، مرد گنده، باورتان می شود؟ شبی نبود که صدا نیاید. نمی شد تشخیص داد دقیقاً کجاست اما فرقی هم نمی کرد، هرشب یک جا بودند. می افتادند به جان درخت ها و تا نفسشان را نمی بریدند، رهایشان نمی کردند. من اشک می ریختم، دلش را نداشتم بروم ببینم تنه بریده شان را.

روایتی تلخ از قاچاق چوب در جنگل های طارم

به گزارش خبرنگاران، ایران در ادامه نوشت: یونس این را می گوید و ساکت می شود. پیرمرد خمیده، اهل آب بر است. آب بر، مرکز طارم. تابستان ها زیاد توی جنگل می ماند، حوالی چینی لر. چینی لر رودخانه ای است که به دره هازار می ریزد و جنگلی به همین نام در کنار آن واقع شده است.

آن وقت ها کسی اصلاً آن حوالی پیدایش نمی شد. محلی ها هم به زور می آمدند. انگار جنگل مال خودت است. من سکوت جنگل را دوست دارم، خوف هم داشت اما هرچه بود بهتر از آن هنوز هم سراغ ندارم.

یونس که باغداری شغل آبا و اجدادی اش است، شعر هم می گوید، به زبان آذری. چند خطی می خواند و بعد خودش ترجمه می کند: ای چشم سیاه بی وفا، ای دختر روسری گلدار که اسمت را نگفتی.

برای باغدار پیر حالا اما جنگل یعنی قتلگاه درختان. چند سالی است که دیگر دلش ریش می شود از ماندن در کلبه جنگلی. طاقت شنیدن صدای ناله درخت ها را ندارد: قبلاً شب ها درخت ها را می زدند، الان دیگر روز و شب ندارد برایشان.

حرف های یونس را محمد بیاتی، کشاورز و اهل روستای شیت طارم هم تأیید می کند. او خودش به چشم دیده نیسان هایی را که بارشان چوب بوده: ما بلوط و راش را که دیگر می شناسیم. یکی بهشان گیر داده بود، گفته بودند صنوبر است. صنوبر هم که حساب و کتاب ندارد و مال خود مزرعه دار است اما دروغ می گفتند. آشنایم خودش دیده بود راش است. منابع طبیعی هم جلویشان را می گیرد و برخورد می کند اما از راه های مالرو می روند سمت گیلان. چوب طارم را می برند آنجا می فروشند.

قاچاق چوب در طارم مسأله ای است که نگرانی هایی برای مردم و مسئولان منابع طبیعی به وجود آورده است. ضیاء الدین حسنلو، رئیس اداره منابع طبیعی و آبخیزداری شهرستان طارم، قاچاق چوب را ازمهم ترین تهدیدهای مناطق جنگلی عنوان می کند. او که در بازدید از بخش هایی از جنگل های طارم که به گفته اهالی، درختان آن به انبوهی گذشته نیست همراهی ام می کند، می گوید: امسال بیش از 50 تن چوب غیرمجاز در شهرستان طارم کشف و ضبط شده است که تأسفبار است. قاچاقچیان چوب از این کار سودهای کلانی می برند اما در نهایت ضرر و زیان آن دامن همه را می گیرد و بخصوص نسل آینده را متضررمی کند.

گران شدن قیمت چوب و همچنین کم شدن واردات در ماه های اخیر، عاملی برای افزایش قاچاق است. موسی شعبانی، چوب فروش جاده زنجان به طارم در این باره این طور می گوید: الان چوب روسی خیلی گران شده، منظورم همان نراد است که چون از روسیه وارد می شود به آن چوب روسی می گویند. همین باعث شده قاچاق چوب هم بیشتر شود. ما جز صنوبر چیزی نمی خریم اما به هرحال فروش چوب قاچاق سود زیادی دارد. طرف یک شب کارمی کند و اندازه یک ماه درمی آورد. درآمدش آنقدر بالا است که برایشان به ریسکش بیرزد.

آن طور که می گویند قاچاقچیان بیشتر چنارستان ها و درختان پَدِه در کنار رودخانه های شهرستان طارم را هدف قرار می دهند. خرم دره هم البته از جمله شهرهایی است که فعالیت چوب بری های غیرمجاز به تهدیدی جدی برای درختانش تبدیل شده است. براساس اعلام اداره محیط زیست خرم دره، درختان حاشیه رودخانه کبیر این شهرستان درمعرض خطر نابودی به دلیل قاچاق چوب قرار گرفته اند و چوب های بریده شده از خرم دره به سمت شهرهای شمالی صادر می شود.

زنگ خطر قاچاق چوب در زنجان در حالی نواخته شده که این استان جزء استان های پیش رو در زراعت چوب به شمار می رود. این را مجید معانی، رئیس اداره جنگلداری و جنگلکاری منابع طبیعی استان زنجان که در بازدید از نهالستان منابع طبیعی زنجان همراهش شده ام، می گوید. به گفته او، با اینکه صنوبر در سال های اخیر به دلیل کمبود آبی که در کشور وجود دارد، دچار تنش شده، اما هنوز بهترین گزینه برای زراعت چوب به شمار می رود.

او می گوید: صنوبر گونه ای است که به خاک قوی و آب فراوان نیاز دارد. در استان از صنوبر برای ایجاد بادشکن و حصار و مرز استفاده می شود. روی صنوبر کنترلی نیست و مردم آزادند صنوبر را ببرند و حمل کنند و به هرجا خواستند انتقال دهند. بنابراین آماری هم از انتقال آن نیست. به هرحال صنوبر رشد چوب خوبی دارد و برداشتش آزاد است و قاچاق محسوب نمی شود هرچند که کمبود آب، زراعت چوب راهم دچار مشکل کرده است. اینکه نظارت خاصی روی انتقال صنوبر صورت نمی گیرد به دلیل این است که خواسته اند نظارت را روی صنوبر کم کنند و سختگیری نکنند تا فشار از جنگل های شمال برداشته شود.

اما زنجان برای بقای جنگل های خود نیاز به گونه هایی دارد که بومی منطقه است. اُرس یکی از مهم ترین آنهاست. زنجان نتوانسته در تولید نهال این گونه پیروز عمل کند و منحصربه فردترین نهالستان کشور، اُرس کشور را تولید کند.

معانی در حالی که به نهال های تازه پرورش یافته اشاره می کند، می گوید: ما حدود 70 تا 73 هزار هکتار جنگل های طبیعی در استان زنجان داریم. گونه غالب جنگل های استان، اُرس، بنه، زالزالک و سیاه تله است. یکی از مهم ترین گونه های جنگلی استان زنجان، گونه اُرس است که 20 تا 21 هزار هکتار از جنگل های استان را تشکیل می دهد. اُرس گونه خیلی مقاومی است و در شرایط سخت اکولوژیکی از لحاظ فقر خاکی و آبی می تواند دوام بیاورد و رشد کند. از لحاظ ژنتیکی گونه فوق العاده مقاومی است و از لحاظ ارزش اکولوژیکی گونه ارزشمندی محسوب می شود. بنا به دلایلی و به خاطر شرایط اقلیمی که در کشور وجود دارد، زادآوری گونه های اُرس مختل شده. ما جزء معدود استان هایی هستیم که تولید نهال اُرس داریم.

معانی درباره دلیل این امر توضیح می دهد: علت اینکه تولید نهال اُرس در استان های دیگر که جنگل اُرس دارند انجام نمی شود، مسئله ای است که در بذر این گونه وجود دارد. مهم ترین اصل در تولید نهال اُرس، تهیه بذرمناسب است. ما بذر مناسب را تهیه می کنیم و این مهم ترین مسأله است. ما از هر درختی بذر جمع نمی کنیم. بذر را همانجا می شکافیم تا ببینیم داخل خود میوه اُرس بذری وجود دارد یا نه. به اطراف آنجا نگاه می کنیم ببینیم زادآوری دارند یا نه. تاج درخت و تنه صاف و شادابی خیلی مهم است. دوره بذردهی درختان ارس 2 تا 8 سال است. مرحله بعد، فرآوری و آهک زدایی و کوبیدن بذر است. از خود منطقه جمع آوری بذر، خاک جمع می کنیم و خاک را با خاک منطقه ای که می خواهیم نهال بکاریم قاتی می کنیم. بعد از آن مراقبت و نگهداری یکی از اصول مهم است. آبیاری اهمیت زیادی دارد و اینکه نگذاریم نهال خشک شود. به هرحال گونه ای است که بومی مناطق خشک و نیمه خشک است. الان ما پیروز شدیم 10 هزار نهال اُرس تولید کنیم. یکی از اهدافی که ما داریم این است که بتوانیم جنگل های اُرسمان را گسترش دهیم. در استان هایی مثل خراسان شمالی و سمنان که جنگل هایی مشابه ما دارند، امکان کشت اُرس وجود دارد ولی ما از معدود استان هایی هستیم که بذر را تولید و کشت می کنیم. اگر بتوانیم اُرس را یک سال در طبیعت حفظ کنیم، دیگر از سال های بعد خودش می ماند و ماندگاری پیدا می کند.

جنگل های استان زنجان جنگل های اکولوژیکند. این به آن معنی است که قابل بهره برداری نیستند و باید حفاظت شوند. با این حال صدای گوشخراش اره در دل جنگل ها می پیچد و از پس آن وانت بارها راهی می شوند تا این میراث ارزشمند را به حراج بگذارند.

عینک گوچی: مهسان بلاگ | سیستم مدیریت محتوای مهسان

منبع: خبرگزاری ایسنا
انتشار: 17 اردیبهشت 1401 بروزرسانی: 17 اردیبهشت 1401 گردآورنده: kurdeblog.ir شناسه مطلب: 52188

به "روایتی تلخ از قاچاق چوب در جنگل های طارم" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "روایتی تلخ از قاچاق چوب در جنگل های طارم"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید