دست نوشته برای بارسا، نیش گاز پای گردنه - مجله سرگرمی

استراحت فعال قبل از کامبک بزرگ

محمد قراگزلو

1)بازی با خیرونا وقتی می دانی یکی مثل اوزه بیو ساکریستین تیم کوچکتر کاتالونیا را راهنمایی می نماید حتما سخت است.یک بارسایی سابق که اگر دیدید فصل بعد یا بعدتر از آنیکی از گزینه های جانشینی والورده شد هرگز نباید تعجب کنید.خیرونا مثل ختافه، لگانس و خیلی دیگر از تیم های کوچک لالیگا نه ستاره دارد نه تاریخ فوق العاده اما برای چهارمیخ کشیدن بزرگان این لیگ در استادیوم خانگی و محقرش همواره کارش را خوب انجام می دهد.یادتان نرفته که اولین چالش فصل را برای بارسا همین هم ایالتی ظاهرا بی خطر رقم زده بود.روزی که با سختگیری یا بهتر بگوئیم اشتباه بزرگ داور بازی رفت لنگله در همان نیمه نخست از بازی اخراج شد تا بارسا به سختی از شکست فرار کند و بعد از چهار برد متوالی امتیاز از دست بدهد.آن روز سختگیری داور برای بارسا کاری کرد تا تیم والورده برای سه هفته طعم برد را نچشیده و به بحران نزدیک گردد اما عصر یکشنبه عکس این اتفاق برای همشهری کوچکتر رخ داد و ده نفره شدن خیرونا کاری کرد تا زهر این تیم به پیکر بارسا لطمه ای وارد نکند و بلوگرانا در روزی که دوست نداشت انرژی بیشتری برای خرد کردن حریفش استفاده کند سه امتیاز را به جیب بزند.

2)یک آمار از 20 دقیقه ابتدایی می تواند برای هر بیننده ای تعجب آور باشد و آن مالکیت بیشتر خیرونای کوچک مقابل بارسای بزرگ است.تیم ساکریستین که ابتدا مجموعه ای مبتنی بر حملات سریع، ضدحملات به نظر می رسید و خیلی دوست داشت با ارسال از کناره ها به گل برسد از بارسا و تمام ستاره هایش بیشتر توپ را در اخیتار داشت که می شد این نقص را با در پیش بودن بازی برگشت مقابل سویا در کوپا دل ری توجیه کرد.بارسا بعد از آن شکست تلخ در مستایا مجبور بود در شش روز سه بازی سنگین برگزار کند که شاید حالا مهمترینش دیدار جام حذفی مقابل سویا باشد.همین شد که نه مسی نه سوارز با خودشان فاصله گرفتند و به حداقل ها قانع شدند .البته که والورده تیمش را با ترکیب اصلی و بهترین ها به میدان فرستاد اما شاید این استراحت فعالی بود برای تیمی که چهارشنبه شب باید در خانه دنبال کامبکی بزرگ باشد.در واقع تصور اینکه پرافتخارترین تیم کوپا در مرحله یک چهارم نهایی از جام کنار برود می توان برای هر بارسایی دردآور و تلخ باشد ضمن اینکه وقتی مساله تمدید قرارداد والورده اوج گرفته می تواند یک نقطع ضعف در کارنامه او به حساب بیاید.همین مساله فشردگی بازی ها البته برای خیرونای کوچک هم برقرار است اما آنها بعد زا بات در برنابئو شاید شانس زیاید برای کامبک نداشته باشند و از این رو برای فرار از سقوط شان در جدول با توان بیشتری به این بازی خانگی آمدند و البته کمی بدشانس بودند که دست خالی این دربی را ترک کردند.

3)ستاره های بارسا در این روز مدافعان کناری اش بودند.از آلبا که دوباره برای مسی گل ساخت تا نلسون سمدو که اولین گلش برای بارسا را به ثمر رساند و در دفاع و حمله بالانس کافی داشت.حالا سمدو بار دیگر این چالش ذهنی را برای والورده ایجاد خواهد نمود که برای بازی های بزرگ مثل دیدار با لیون در لیگ قهرمانان و همین مسابقه چهارشنبه شب مقابل سویا کدام مدافع راست را به میدان بفرستد؟سمدو یا سرخی روبرتو؟با من باشد می گویم مدافع پرتغالی دو پله جلوتر از روبرتویی است که بیش از دو فصل در این پست غیر تخصصی به میدان رفته و همچنان شبیه هافبک های میانی بازی می نماید.

4)افت کوتینیو چیزی نیست که بتوان راحت از آن عبور کرد.کوتی با وجود بازگشت به ترکیب اصلی خشنود نیست و خشنود بازی نمی نماید.در واقع انعطاف و طرواتی که فصل قبل در تمام حرکات و ضربات او مشهود بود در این فصل دیده نمی گردد.ستاره گرانقیمت برزیلی در این مسابقه دو موقعیت گل در دو صحنه تک به تک به تک از دست داد و بارها با پاس های اشتباه و لو دادن توپ جهت حرکتی بارسا در فاز حمله را بهم ریخت.در واقع حتی اگر بتوان گفت ستاره های بارسا در این مسابقه دنبال ذخیره انرژی و توان شان برای دیدار با سویا بودند اما کوتینیو اصلا شبیه خودش نبود و این در آستانه بازی های بزرگ فعلا بزرگترین دغدغه و نگرانی بارسا و والورده خواهد بود.

5)احساس می کنم سرخیو بوسکتس فعلا مهمترین چالش در خط میانی بارساست که بعضا بی خیالی هایش تیم را در موقعیت های خطرناکی قرار می دهد.درست در هفته هایی که مدافعان میانی بارسا و البته تراشتگن به هارمونی و کیفیت بالای خود رسیده اند بوسکتس در موقعیتی حیاتنی دچار اشتباه می گردد و تیم را به دردسر می اندازد .با اینکه او اساسا نقش غیر قابل انکاری در خط میانی بارسا بازی می نماید و مامور اول فرار از پرس حریف به حساب می آید اما این فصل تلورانس زیادی در عملکردش داشته و شاید خرید فرانکی دی یونگ برای فصل آینده در راستای پوشاندن این ضعف انجام شده باشد.بوسکتس در آغاز نیمه دوم می توانست محتمل ترین گزینه باشد اما والورده ،ویدال را بیرون کشید و با اشتباهات کاپیتان سومش فاصله ای با دریافت گل از تیم ده نفره خیرونا نداشت.

6)هر طور حساب کنید جای آرتور ملو روی نیمکت نیست.حالا تصور می کنم مثلث ویدال، راکیتیچ و ملو می تواند بهترین ترکیب برای خط میانی بارسا باشد اما والورده نقش بوسکتس را به هیچ یک از این نفرات نمی سپارد و در واقع با وجود تست های مکرر از آنها ،به انجام همان وظایف از سوی یکی از این بازیکنان اعتماد ندارد.بگذارید برگردیم به آرتور ملو که با ورودش به زمین نظم فوق العاده ای به خط میانی بارسا بخشید و حتی اگر مزیت یک یار بیشتر بارسا را در حدود 40 دقیقه از بازی در نظر بگیریم بار دیگر توانایی هایش را به رخ کشید و البته والورده را به تعریف از خود وا داشت.

7)پابلو ماچین که فصل قبل با همین خیرونا خودی نشان داده بود روی سکوها ،بارسای والورده و ترکیب اصلی اش را برانداز می کرد.او در سانچس پیسخوان تیم نصف و نیمه بارسا را در هم شکست و حالا با در نظرگرفتن عزم بارسا برای کامبک پا به آن رقابت خواهد گذاشت.چهارشنبه شب منتظر یک بازی بزرگ باشید .مسابقه ای که فراموش خواهید کرد در کوپا دل ری برگزار می گردد شاید مسابقه ای در حد یک هشتم یا یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان باشد.

8)اتلتیکو که هرگز کوتاه نمی آید و انگار رئال هم از خواب بیدار شده.این یعنی که هر بازی غفلت می تواند حاشیه امن نسبی بارسا را بهم بریزد .بازی با والنسیای رده هفتمی فقط 69 ساعت(کمتر از سه شبانه روز) بعد از دیدار بزرگ مقابل والنسیا برگزار خواهد شد و این یعنی که تیم والورده قبل از پا گذاشتن دوباره به لیگ قهرمانان به گردنه مسابقات پرفشار، پراسترس و سخت نزدیک شده و باید پرگاز و با احتیاط بیشتری پیش برود.